به گزارش خبرنگار ورزشی ایران اکونومیست حضور ورزشکاران و تیم‌ها در مسابقات، تورنمنت‌ها و رویدادهای بین‌المللی یکی از اتفاقات مرسوم در هر کشوری است و در بیشتر اوقات نیز راحت و بدون حاشیه به سرانجام می‌رسد، در واقع تمرکز مسئولان تیم‌ها و فدراسیون‌ها به‌جای رسیدگی به نحوه اعزام، بیشتر روی مسائل فنی است.
این شرایط تقریباً در همه جای دنیا وجود دارد و فدراسیون‌ها و نهادهای بین‌المللی نیز روند سفر تیم‌ها به کشور مقصد برای حضور در این رویدادها را با رایزنی‌هایی که انجام می‌دهند، تا حد بسیار زیادی تسهیل می‌کنند، در واقع به‌نظر می‌رسد دامنه تحریم‌های ظالمانه به عدم صدور روادید برای ورزشکاران ایران کشیده شده است و اینجاست که باید فکری عاجل برای این موضوع شود. در تازه‌ترین اتفاق کشور انگلیس به تکواندوکاران ایرانی ویزا نداد تا تیم ملی کشورمان از حضور در مسابقات گرندپری محروم شود، در چنین شرایطی آنچه اهمیت دارد، رایزنی مؤثر و به‌موقع نهادهای ذی‌ربط است؛ نهادهایی همچون وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و وزارت امور خارجه که نقش پررنگ و بی‌بدیلی در ارتباطات بین‌المللی دارند.
سید امیر حسینی دبیرکل پیشین کمیته ملی المپیک در این باره به ایران اکونومیست گفت: سیاست جهانی در جهت انزوای ورزش ایران است و مسئولان باید با برنامه‌ریزی مناسب جلوی این مسئله را بگیرند. یکی از اقداماتی که باید در این راستا انجام شود، این است که کارها به دقیقه 90 موکول نشود، به‌عنوان مثال برای دریافت ویزای شینگن باید از 2 ماه قبل همه مدارک آماده باشد و ارسال شود، همچنین باید رایزنی‌های بسیار مؤثری با فدراسیون‌های بین‌المللی صورت بگیرد و کمیته المپیک فعالیت‌های مؤثرتری در این خصوص داشته باشد.
وی ادامه داد: اقدام دیگر برگزاری نشست با سفرای کشورهای مختلف از سوی وزارت امور خارجه و وزارت ورزش است، قطعاً این موضوع مؤثر واقع خواهد شد.
حسینی عنوان کرد: سال گذشته به حمید سجادی وزیر ورزش پیشنهاد کردم که کمیته راهبری در حوزه بین‌الملل تشکیل دهد تا نفرات حاضر در این کمیته، راهکارهای لازم را ارائه دهند، اما پس از این پیشنهاد فقط یک بار نشست مورد نظر برگزار شد و دیگر ادامه پیدا نکرد، به‌نظر می‌رسد وزارت ورزش در این باره منفعل است و ایده خاصی ندارد. قطعاً در صورت تشکیل این کمیته و برگزاری مداوم جلسات، نظر صاحب‌نظران می‌تواند بسیار راهگشا باشد.
وی گفت: برنامه‌ریزی باید از قبل انجام شود و رایزنی‌ها به‌موقع صورت بگیرد. کمیته ملی المپیک هم باید در این خصوص با IOC رایزنی کند. برخوردهای دوگانه در سطح جهان وجود دارد و از ورزش به‌عنوان یک ابزار سیاسی سوءاستفاده می‌شود، این مسئله ایجاد یک رویکرد مناسب را ضروری نشان می‌دهد. قطعاً ابزارهای برخورد در چنین مواردی وجود دارد و فقط باید از آنها به‌خوبی بهره گرفته شود.
+
