به گزارش خبرنگار مهر، این روزها رسانه ملی محلی برای تبلیغ کالاهای مصرفی مورد نیاز مردم شده است که البته گاه هم این کالاها، چندان با سلامت جامعه سازگاری ندارند و فرهنگ سازی در خصوص مصرف کالاهای سلامت محور فدای تامین منابع مالی برای این سازمان می شود.
از جمله آگهی های تبلیغاتی که این روزها مردم را بیشتر از قبل به مصرف گرایی تشویق می کند، اغنای مصرف کنندگان به خرید کالاهایی است که هر هفته تولیدکنندگان، برای خریداران آن جوایز ده ها میلیونی بپردازند. البته مردم نیز به نوعی برای ماجراجویی و امتحان شانس خود هم که شده، به بازار مراجعه کرده و این کالاها را خریداری می کنند تا شاید در این بخت آزمایی، یکی از برندگان باشند.
این در شرایطی است که بسیاری از تولیدکنندگان، چنانچه مقابل دولت قرار گیرند، حتما از تامین سرمایه در گردش خود ناراضی هستند و به نوعی می خواهند که دولت دست آنها را بگیرد اما موضوع پرداخت جوایز چند ده میلیون تومانی به همین سادگی هم نیست. موضوع از این قرار است که با کاهش قیمت جهانی بسیاری از مواد اولیه مورد نیاز تولید، بیم آن می رود که دولت، تولیدکنندگان را مجبور به تثبیت قیمت یا بازگرداندن قیمتها به قبل از دوران افزایش قیمت کند.
همین امر سبب شده است که تولیدکنندگان برای فروش کالاهای خود، دست به برگزاری قرعه کشی های بسیار پرهزینه بزنند و حتی برنامه هایی را نیز به صورت اختصاصی از صدا و سیما خریداری کرده تا نتایج قرعه کشی های خود را در آن اعلام کنند.
در این میان، سئوال اساسی این است که اگر تولیدکنندگان سودهای معقول در نظر گرفته شده از سوی سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان را رعایت می کنند و بر اساس آنالیز قیمت واقعی که به این سازمان ارایه می دهند، کالا را تولید می کنند، بنابراین چطور می شود که جوایز روز به روز افزایش می یابد و در مقابل، برنامه های سنگین تری از رسانه ملی خریداری می شود.
این در شرایطی است که وقتی قیمت مواد اولیه در بازارهای جهانی بالا رفته و هزینه های خرید به گفته خریداران که همان تولیدکنندگان هستند، بالا می رود، صف طولانی برای درخواست از دولت در صدور اجازه افزایش قیمت جلوی در سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان تشکیل می شود تا دولت موافقت کند که قیمتها را افزایش دهند، در حالی که وقتی که بر عکس این داستان اتفاق می افتد، هیچ تولیدکننده ای حاضر نیست که قیمت را پایین آورد و منافع مصرف کنندگان را رعایت کند.
هم اکنون نیز از جمله زمان‌هایی است که کمتر تولیدکننده ای حاضر است که قیمت کالاهای خود را پایین بیاورد، البته گویا سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان نیز چندان علاقه ای به حمایت از حقوق مصرف کنندگان ندارد و نمی خواهد هرچه زودتر برای این تولیدکنندگان تشکیل جلسه دهد و از آنها بخواهد تا آنالیز قیمتی خود را یکبار دیگر ارایه کنند و اندکی هم حقوق مصرف کنندگان را لحاظ کند.
نکته حائز اهمیت این است که بسیاری از تولیدکنندگان به بنکدارانی رو آورده اند که بتوانند به واسطه آنها، بازار را به صورت انحصاری در اختیار داشته باشند و بنابراین، سود بنکداران را به میزان قابل توجهی افزایش داده اند، در حالی که این پرداخت سودی به حال مصرف کنندگان ندارد و فروشندگان کالا را به قیمتی که بر روی آن درج شده است، عرضه می کنند.
البته چند ماهی هست که سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، کمترین نقش آفرینی را در حمایت از مصرف کنندگان دارد و بیشتر نقش یک سازمان منفعل را بازی می کند که چندان نقشی در حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان به عهده ندارد در حالی که باید هر چه زودتر بر روی این تولیدکنندگان نظارت داشته و تکلیف مشتریان با آنها را روشن کند. در غیر این صورت، این چنین آگهی های تبلیغاتی که مردم را تنها تشویق به خرید می کند و مشخص نیست که این حرکت چقدر به نفع مصرف کنندگان است، همچنان در رسانه ملی جولان خواهد داد.
