البته دسته اول تنها مختص به حوزه پاپ نیست و بعضا در ژانر موسیقی ایرانی هم شاهد چنین اجراهایی بوده و هستیم. در اغلب این اجراها عمدتا هنرمندان با مخاطبانشان همراه شده و تلاش اصلی بر این بوده تا آنچه که مخاطب عامتر میپسندد اجرا شود؛ حال برخی از هنرمندان در کنار این قطعات عامهپسند، قطعاتی فاخرتر هم در رپرتوار خود گنجانده و اجرا میکنند.
در این میان چند مسئله به ذهن خطور میکند؛ اینکه هنرمند تا کجا مجاز است با سلیقه مخاطب همراه شود و صرفا آنچه که او میخواهد برایش اجرا کند؟ یا اینکه اتفاقا در شرایطی که بیش از هر زمان به نشاط اجتماعی نیاز است، اجرای چند قطعه سادهتر و متناسب با سلیقه عموم مخاطبان، درست همان کاری است که باید انجام شود.
البته که هر دوی این نگاه ها، به تأیید عدهای از هنرمندان می رسد و هر فردی از منظر خود یکی از این موارد را قبول داشته و براساس آن عمل میکند.
به هر حال در میان موج برگزاری کنسرتها که عمدتا هم با قیمتهای بالا به روی صحنه میروند و تهیه بلیط آنها برای قشرهای خاصی از جامعه امکانپذیر نیست، هستند هنرمندانی که اتفاقا موسیقی جدیتری ارائه میدهند و قیمت بلیطهایشان به صرفهتر است و به نوعی همدلی با مخاطب برایشان اهمیت بیشتری دارد.
یکی از گروههایی که جمعه ۳۱ تیرماه و شنبه یکم مرداد در تالار رودکی به روی صحنه میرود، گروه کُر تنال به رهبری میلاد عمرانلو است.
این گروه با اعضای نزدیک به ۸۰ نفر در تالار رودکی که البته سالن بزرگی هم نیست، بلیطهایش را با قیمت ۱۳۰ تا ۱۷۰ هزارتومان به فروش رسانده است و بنا بر آنچه سرپرست این گروه میگوید، بلیطهایش به طور کامل به فروش رفته است.
اما نکته حائز اهمیت در اینجا، ریسک این اتفاق و میزان سود مالی برگزاری چنین کنسرتی برای این دسته از گروههای موسیقی است.
به همین جهت تصمیم گرفتیم با میلاد عمرانلو به عنوان یکی از افرادی که در شرایط فعلی، حاضر به برگزاری چنین اجرایی شده است، به گفتوگو بنشینیم و علت برگزاری این کنسرت را جویا شویم.
از عمرانلو سوال میکنیم که باتوجه به اینکه قرار است این کنسرت در تالار رودکی که صندلیهای زیادی ندارد و هزینه خرید بلیطها هم بالا نیست، برگزار شود، چه میشود که او و گروهش تصمیم به برگزاری چنین کنسرتی میگیرند؟
این هنرمند به ایران اکونومیست پاسخ میدهد: موسیقی که ما ارائه میدهیم، با موسیقی پاپ تفاوت زیادی دارد و البته شاید توان مالی مخاطبان موسیقی پاپ بیشتر از مخاطبان ما باشد و رقم ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزارتومان برایشان مسئلهای نباشد. همچنین این افراد بیشتر از لذت بردن از موسیقی خوب، به دنبال فیلم و عکس گرفتن هستند.
او ادامه میدهد: ولی مخاطب ما به دنبال این است که موسیقی خوب گوش کند؛ به همین جهت ترجیح دادم قیمت بلیطها را ضمن در نظر گرفتن شرایط تماشاگران، با قیمت بالا نفروشیم و به گونهای قیمت گذاری کنیم که حداقل قشر میانه به لحاظ اقتصادی بتوانند در کنسرت حضور پیدا کنند.
این هنرمند تصریح میکند: البته در برگزاری کنسرت با چنین روندی، شاید خیلی از اعضای گروه نتوانند سهمی از فروش بلیط داشته باشند. برگزاری کنسرت هزینههای زیادی دارد و بزرگترین بخش هزینهها مربوط به سالن و مالیات است. در نظر گرفتن این قیمت برای بلیطها موجب میشود که افراد تا حد زیادی از هر طبقه اقتصادی هم که باشند، در صورت علاقه به این موسیقی، بتوانند هزینه بلیطها را تأمین کنند. البته که همین قیمت هم برای برخی زیاد است.
از عمرانلو سوال میکنیم این کنسرتها چقدر سود مالی دارند و سود مالی تا چه اندازه برایشان مهم است؟
میگوید: واقعیت این است که این کار سود مالی برایمان ندارد ولی خوشحالم که تمامی بلیطها فروخته شدند و ضرر مالی نکردیم. در این کنسرت حدود ۷۳ خواننده و دو پیانیست حرفهای داریم که شاید از فروش بلیطها سهم چندانی نصیبشان نشود.
او ادامه میدهد: اگر بحث مالی برایمان مطرح باشد، اصلا نباید این کار را انجام دهیم و باید به سالنی برویم که ظرفیت بالاتری داشته باشد. ولی سالنهایی که گنجایش بیشتری دارند به لحاظ آکوستیک، مناسب موسیقی ما نیستند؛ زیرا موسیقی ما صدابرداری نمیشود و همه چیز به صورت کاملا طبیعی به گوش مخاطب میرسد، به همین جهت در هر سالنی امکان اجرا نداریم.
از این رهبر ارکستر سوال میکنیم که وظیفه هنرمند در قبال مردم در شرایط فعلی چیست؟ که چنین بیان میکند: هنرمند بدون پشتوانه مردم و بدون توجه به مشکلات مردم نمیتواند به صورت انفرادی زندگی کند، کار خود را کند و بگوید به من ربطی ندارد. ما به عنوان هنرمند موظف هستیم شرایط مردم و مخاطبان خود را در نظر بگیریم و البته موسیقی خوب بسازیم و روی صحنه ببریم. باید بیشتر به هم حواسمان باشد نه اینکه هر فرد به فکر منافع شخصی خود باشد و دیگران را نبیند.