مجموعه عباس‌آباد با ۶۰۰ هکتار مساحت در ۹ کیلومتری بهشهر از جمله مهم‌ترین و بزرگترین باغ‌های تاریخی ایران است که به عنوان یکی از باغ‌های ایرانی در میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است.
این مجموعه به دستور شاه عباس اول صفوی در سال‌های ۱۰۲۰ و ۱۰۲۱ هجری قمری ساخته شده و شامل سد، دریاچه ، گل‌باغ، کاخ، حمام، آسیاب آبی و دو برج آجری است اما آنچه این مجموعه تاریخی را منحصر بفرد کرده وجود بنایی چهار طاق در داخل دریاچه ۱۰ هکتاری است که با گذشت بیش از ۴۰۰ سال از ساختش در هجوم آب و باد و باران همچنان پابرجا مانده است.
این چهار طاقی آجری با ارتفاعی بالغ بر ۱۸ متر در مرکز دریاچه عباس‌آباد بهشهر قرار دارد و در زمان آبگیری سد و در فصول پاییز و زمستان کاملا به زیر آب می‌رود و تنها سطح فوقانی آن مانند جزیره‌ای بیرون از آب قرار می‌گیرد و در فصل گرم سال با خروج آب از دریاچه، این بنای آجری خود را نمایان می‌کند.
اساس این چهار طاقی بر روی ۸ جرز در پیرامون و یک جرز در مرکز بنا شده است و ابعاد جرز‌ها تقریباً ۴ متر در ۴ متر می‌باشند که بر روی یک سکو قرار گرفته‌اند.
به گفته کارشناسان بنای این عمارت علاوه بر کاربری تفریحی، دارای کاربری علمی و فنی در سدسازی نیز بوده‌است و جرز مرکزی آن که دارای خُلَل و فُرَج شبکه‌ای مرتبط به هم می‌باشد در مواقع ضروری به صورت یک سوپاپ عمل می‌کرد و هنگام تخلیه اضطراری آب از دریچه سد، وجود همان چهار طاقی با جرز مشبک مرتبط به هم، از فشار آب به بدنه سد جلوگیری می‌کرده است.
تصاویر منتشر شده از این بنای تاریخی حالا حکایت از بروز خسارت به یک لایه از این بنا دارد آسیبی که به گفته سرپرست پایگاه میراث جهانی باغ عباس‌آباد کالبدی و عمیق نیست.
