به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایران اکونومیست، جدا از آثار و مواریث تاریخی و باستانی یک کشور که ارزش‌های فرهنگی یک ملت محسوب می‌شوند، مفاخر و مشاهیر علمی، هنری و فرهنگی کشور و پیشکسوتان این حوزه‌ها که سالها عمر خود را معطوف مطالعه، پژوهش و کشف اسرار میراث کهن یک سرزمین می‌کنند، از گنجینه‌های ارزشمند حوزه فرهنگی کشور هستند.
محمد میرشکرایی پژوهشگر، نویسنده و از پیشکسوتان حوزه میراث فرهنگی کشور است. او از شناخته‌شده‌ترین پژوهشگران حوزه مردم شناسی، آیین و فرهنگ باستانی ایران است و سالها سرپرستی موزه پژوهشی مردمشناسی و تحقیقات روستایی مرکز مردمشناسی ایران، مدیریت پژوهش‌های مردمشناسی کشور و سپس ریاست پژوهشکده مردمشناسی را بر عهده داشته است.
سردبیر فصلنامه نامه پژوهشگاه میراث فرهنگی، مدیرمسئول و سردبیر فصلنامه بین‌المللی و دو زبانه هفت‌گنبد، مسئولیت تهیه پرونده ثبت ملی و ثبت جهانی نوروز در برنامه‌های سازمان یونسکو و میراث فرهنگی کشور، عضویت در گروه تاریخ هنر پژوهشکده هنر فرهنگستان هنر، عضویت در ۱۴ شورا و کمیته‌های ملی چون شورای حکام میراث ناملموس (معنوی) یونسکو در آسیای غربی و مرکزی و... از سوابق فعالیت های اوست.
معرفی میراث فرهنگی و اسطوره‌ها از مدرسه شروع شود
میرشکرایی در گفت‌وگو با خبرنگار میراث فرهنگی ایران اکونومیست، درباره ضرورت پژوهش و حفاظت آثار میراث فرهنگی کشور اظهار داشت: قطعا دولت ها در انتقال تاریخ و میراث فرهنگی نقش بسیار مهمی دارند و وظایفی هم بر عهده آنها است. به عنوان مثال، اساطیر شاهنامه مانند رستم و سهراب را چه کسی باید به بچه‌ها بشناساند؟ آموزش این اسطوره های حماسی باید از مدرسه شروع کرد، آموزش و پرورش باید بداند که این مفاهیم برای حفظ تاریخ و فرهنگی ما برای اکنون و آینده، ضروری و البته بسیار مهم است.
رئیس پیشین پژوهشکده مردمشناسی تاکید کرد: البته یک دست صدا ندارد و با امضای تفاهم نامه ها و ابلاغیه و بخشنامه چیزی درست نمی‌شود. در سال ۱۳۷۲، برنامه‌هایی مانند ثبت آیین نوروز در یونسکو راه‌اندازی شد و برای نخستین بار برای ثبت جهانی نوروز با همین اقدامات شروع کردیم. این‌که هزینه می‌شود تا افرادی از دیگر کشورها بیایند و به این امر بپردازند که چگونه این میراث ها و آیین ها را بیشتر رواج دهیم، این اتفاق‌ها حاصل همین کارها است و مطمئنا در آینده این کار وسیع‌تر نیز خواهد شد. درباره شاهنامه نیز همین امر اتفاق خواهد افتاد، این آثار و مواریث زنده می‌مانند و از بین نمی‌روند، زیرا ریشه‌های آنها خشک نشده است.
توجه به سخنان پیشکسوتان میراث فرهنگی راه گشاست
پیشکسوت حوزه میراث فرهنگی به نشست هایی با مقامات وزارت میراث فرهنگی داشته اشاره کرد و توضیح داد: در دولت سیزدهم، نشست چهره های اثرگذار حوزه میراث فرهنگی با معاون میراث فرهنگی (علی دارابی) برگزار شد. جلسه بسیار خوبی بود و سخنان بسیار مهمی رد و بدل شد. همه قدیمی های این حوزه با یکدیگر دیداری تازه کردند و علاوه بر این با جریان روز وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هماهنگ شدند.
میرشکرایی افزود: در این جلسه همه افراد حاضر به ارائه نظرات و ایده های خود پرداختند که به نظرم توجه به آنها بسیار جدی است. این سخنان از زبان کسانی خارج شده که کوله باری از سالها تجربه و ممارست هستند و توجه به آنها بسیار راه گشاست. معمولا چنین جلساتی وقتی جایگاهی برای مطرح شدن بحث های جدی باشد نتیجه بخش خواهد بود. گفت و گوهایی به این شکل قطعا نتایج مثبتی به همراه خواهد داشت.
میرشکرایی بیان کرد: البته من ساکن تهران نیستم و خیلی در جریان امور نبودم، اما وقتی در نشست با آقای ضرغامی (وزیر میراث فرهگی) دیدار داشتم برداشتم این طور بود که دیدگاه ها و نگاهشان به حوزه میراث فرهنگی، خیلی بهتر از آن چیزی بود که تصور می کردم.
به گزارش ایران اکونومیست، محمد میرشکرایی متولد سال 1321 در شهر تفرش است؛ وی دوره کارشناسی ارشد خود را در رشته فرهنگ و زبانهای باستانی و سپس دوره دکتری را در کشور تاجیکستان گذراند و در سال 1352 به استخدام مرکز مردمشناسی ایران در وزارت فرهنگ و هنر درآمد و مسئولیت حوزه مرکزی (شامل استانهای امروزی تهران، قم، قزوین، و البرز) را عهده دار شد و «هنرهای بومی در صنایع دستی باختران»، «جاذبه‌های فرهنگ سنتی ایران»، «گرفتگی خورشید و ماه در فرهنگ مردم ایران»، «مُهر و داغ بر خرمن و دام»، «زبان مردم ماسوله»، «فرهنگ نمایش‌های عامیانه (عامه) ایران» از تالیفات محمد میرشکرایی است. از وی همچنین تاکنون مقاله‌های بسیاری در زمینه فرهنگ و هنر ایران منتشر شده است.
