اگرچه درمانی دائمی برای پارکینسون وجود ندارد، اما طبق تحقیقاتی که از سوی دانشگاه کپنهاگ دانمارک به انجام رسیده، بارقه‌های امیدی برای درمان پارکینسون آشکار شده است.
بیماری پارکینسون یک بیماری مخرب سیستم عصبی است که نورون‌های دوپامینرژیک به تدریج در ساقه مغز می‌میرند. لرزش و مشکلات در راه رفتن، رایج‌ترین علائم در افرادی است که از پارکینسون رنج می‌برند. حال تحقیق جدید دانشگاه کپنهاگ که در مجله Nature Communications منتشر شده، سبب بروز بارقه‌های امیدی در خصوص درمان پارکینسون شده است.
در این پژوهش که بر روی موش‌ها انجام شد، مشخص شد با تحریک عمقی مغز (DBS)، مشکلات راه رفتن در پارکینسون را می‌توان با هدف قرار دادن نورون‌های خاص در ساقه مغز بهینه کرد که همین مسئله، ممکن است برای بیش از ۷ تا ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان که از این بیماری رنج می‌برند، سودمند باشد.
نتایج قبلی این گروه تحقیقاتی نشان می‌داد تحریک نورون‌های به اصلاح تحریک کننده در هسته پدانکوله پونتین (PPN) می‌تواند سبب حرکت در موش‌های عادی شود. همین امر، احتمال این مسئله را که سلول‌های عصبی به واقع می‌توانند در درمان علائم حرکتی در موش‌های دارای نشانه‌های پارکینسون، مورد استفاده قرار گیرند را برانگیخت.
محققان ابراز امیدواری کرده اند که این روش بتواند درمانی بهتر برای پارکینسون را در انسان‌ها فراهم کند.
