داروهایی که به عنوان مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین (مهارکننده‌های ACE) و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs) شناخته می‌شوند، موجب افزایش مدت زنده ماندن بیماران سرطانی می‌شوند.
افراد مبتلا به سرطان لوزالمعده (پانکراس) که ARB مصرف کردند در طول دوره مطالعه ۲۰ درصد کمتر در معرض خطر مرگ قرار داشتند و افرادی که از مهارکننده‌های ACE استفاده می‌کردند در مقایسه با افراد مبتلا به سرطان که این داروی فشار خون را مصرف نمی‌کردند، ۱۳ درصد با کاهش خطر مرگ روبرو بودند.
«اسکات کیث»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه توماس جفرسون در فیلادلفیا، می‌گوید: «ما نتایج بسیار بهتری را با شیمی‌درمانی برای سرطان پانکراس نمی‌بینیم. اینها داروهای ارزان قیمتی هستند، عوارض جانبی کمی دارند، به طور گسترده در دسترس هستند و به خوبی می‌توانند مدت زمان زنده ماندن افراد مبتلا به سرطان پانکراس را بهبود بخشند.»
علیرغم این نتایج، محققان این مطالعه و سایر متخصصان هشدار می‌دهند که هنوز خیلی زود است که پیشنهاد کنیم همه افراد مبتلا به سرطان لوزالمعده شروع به مصرف این داروها به امید به دست آوردن مزیت بقا کنند.
کیت گفت: «مطالعات نشان داده‌اند که این داروها ممکن است نحوه عملکرد شیمی‌درمانی را بهبود بخشند یا نحوه ایجاد تومورها را تغییر دهند تا رشد آنها را کاهش دهند.»
از آنجائیکه سرطان لوزالمعده دیر تشخیص داده می‌شود، فقط حدود ۱۰ درصد از مردم به مدت پنج سال زنده می‌مانند. این بیماری به ندرت زود تشخیص داده می‌شود زیرا علائم مبهم هستند و لوزالمعده در عمق شکم قرار دارد، جایی که به راحتی نمی‌توان آن را در طول معاینه مشاهده یا احساس کرد.
