به‌گفته محققان دانمارکی، جدایی‌ها و زندگی انفرادی برای چندین سال، ممکن است خطر ابتلا به بیماری و مرگ را (فقط برای مردان)، افزایش دهد.
آنها دریافتند که ترکیب زندگی انفرادی طولانی‌مدت و روابط ناموفق متعدد، به‌طور‌قابل‌توجهی بر سطوح دو نشانگر التهابی تأثیر می‌گذارد.
این تیم تحقیقاتی از دانشگاه کپنهاگ با مطالعه بر روی بیش از ۴ هزار و ۸۰۰ شرکت‌کننده ۴۸ تا ۶۲ ساله و اندازه‌گیری نشانگر‌های التهابی اینترلوکین ۶ (IL-۶) و پروتئین واکنشی C (CRP) در آنها، به این نتایج دست یافتند مردانی که بیشترین شکست را تجربه کرده بودند، ۱۷ درصد بیشتر از دیگران در معرض التهاب مزمن بودند.
نشانگر‌های التهابی در گروهی که هفت سال یا بیشتر تنها زندگی کرده بودند، تا ۱۲ درصد بیشتر بود. بالاترین سطوح CRP در مردان با پیشرفت تحصیلی بالا مشاهده شد که به مدت دو تا شش سال تنها زندگی کرده بودند.
بر اساس این مطالعه که ۱۰ ژانویه به‌صورت آنلاین در مجله Epidemiology & Community Health منتشر شد، چنین ارتباطی در میان زنان یافت نشد.
به‌گفته محققان شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مردان جوان نسبت به زنان پاسخ التهابی بیشتری دارند که ممکن است تا آخر عمر ادامه یابد.
التهاب راه بدن برای دفاع از خود در برابر سموم، آسیب و عفونت است. التهاب حاد چند ساعت یا چند روز طول می‌کشد، مثلاً بعد از بریدگی زانو. التهاب مزمن تداوم واکنش التهابی است. در این فرآیند گلبول‌های سفید خون می‌توانند به بافت‌های سالم حمله کنند.
اینترلوکین ۶ (IL-۶) و پروتئین واکنشی C (CRP) دو مولکول درگیر در پاسخ التهاب هستند. افزایش IL-۶ و CRP با بسیاری از پیامد‌های نامطلوب سلامتی، مانند افزایش خطر حوادث قلبی‌عروقی، کاهش عملکرد فیزیکی و شناختی و افزایش خطر مرگ مرتبط است.
