درمانی جدید برای تشدید حاد فیبروز ریوی ایدیوپاتیک

محققان دانشگاه آلاباما در بیرمنگام، دانشکده پزشکی در طی مطالعاتی به راه حل درمانی جدیدی رسیدند که می تواند یک درمان جدید برای تشدید حاد فیبروز ریوی ایدیوپاتیک یا AE-IPF باشد که به طور بالقوه می‌تواند انسان را از این بیماری نجات دهد.

مطالعات تحقیقاتی اخیر نشان داده است که پروتئین‌هایی به نام آنتی بادی که توسط سیستم ایمنی تولید می‌شود ممکن است در آسیب ریه AE-IPF دخیل باشند. آنتی‌بادی‌های تولید شده توسط سیستم ایمنی معمولاً با حمله به باکتری‌ها و ویروس‌ها بدون آسیب رساندن به بافت‌های ما به مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کنند، اما زمانی که این فرآیند بی‌نظم شود، می‌تواند به اندام‌های مختلف آسیب برساند.
مرگ سالانه حدود ۱۵۰۰۰ ناشی از IPF

در بسیاری از بیماران مبتلا به AE-IPF، و به ویژه آن‌هایی که تشدید حاد دارند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آنتی‌بادی‌های خاصی به نام اتوآنتی‌بادی‌ها به ریه حمله می‌کنند و به آسیب و زخمی که در AE-IPF رخ می‌دهد کمک می‌کنند. طبق گزارش موسسه ملی بهداشت، حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده AE-IPF دارند و تقریباً ۳۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ مورد جدید در هر سال یافت می‌شود. این بیماری میزان مرگ و میر بالایی با میانگین زمان بقا ۳ تا ۵ سال پس از تشخیص دارد. هر سال حدود ۱۵۰۰۰ مرگ و میر ناشی از IPF وجود دارد.

استیو دانکن، محقق اصلی و پروفسور بخش ریوی، آلرژی و بحرانی UAB گفت: مطالعات اخیر ما نشان داده است که بسیاری از بیماران AE-IPF به نظر می‌رسد که سطوح اتوآنتی‌بادی بیش از حد در خون و ریه‌ها دارند که ممکن است بیماری آن‌ها را بدتر کند.

دانکن و همکارانش از یک پروتکل درمانی برای کاهش اتوآنتی بادی‌ها استفاده کردند که شامل تعویض پلاسما درمانی بود، دارویی که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تایید شده است به نام ریتوکسیماب برای درمان بیماری‌های اتوآنتی بادی مانند آرتریت روماتوئید، و ایمونوگلوبولین داخل وریدی، که منجر به بهبود بالینی قابل توجهی در حدود شد.

نیمی از بیماران AE-IPF. اکثر قسمت‌های AE-IPF که با دارو‌های معمولی درمان می‌شوند، اغلب در عرض چند روز از بیماری خود تسلیم می‌شوند.

تجاسوینی استادیار بخش ریوی، آلرژی و پزشکی مراقبت‌های ویژه گفت: در مطالعه ما، بیمارانی که به این پروتکل درمانی پاسخ دادند، سطوح آنتی بادی‌های قبل از درمان بالاتری داشتند. درک بیشتر این موضوع ممکن است به شناسایی بیمارانی که به احتمال زیاد از این درمان‌ها سود می‌برند و بهینه سازی استفاده از این پروتکل درمانی کمک کند.