تیمی متشکل از محققانی از دانشگاه تورین ایتالیا، دانشگاه شیراز ایران، دانشگاه مانیتوبا کانادا، دانشگاه میشیگان آمریکا، و دانشگاه سیلسیان لهستان دریافتند سرطان یکی از مشکلات بالقوه در نتیجه سندرم کووید طولانی مدت است چراکه کروناویروس توانایی ایجاد اختلال در اتوفاژی سلول میزبان انسانی را داراست.
به گفته محققان، اگرچه کروناویروس یک ویروس انکوژنیک (ویروس مستعد سرطان زایی) نیست، اما احتمال ریسک بالا ابتلاء به سرطان در بازماندگان کووید ۱۹ بی نهایت بالاست.
مشخص شده است که بازماندگان کووید ۱۹ دچار علائمی طولانی مدت می‌شوند که به "سندرم کووید طولانی" معروف است. اما با توجه به شواهد اخیر نشان دهنده مقاومت بلندمدت در مقابل آنتی ژن‌های کروناویروس در بافت‌ها و بروز اطلاعات در رابطه با تعامل بین پروتئین‌های کروناویروس و اجزای مختلف سیستم اتوفاژی سلول میزبان، عوارض بلندمدت مشاهده نشده این عفونت، نظیر افزایش خطر بروز مشکلات بدخیم، باید مورد بررسی قرار گیرد.
در میزبان انسانی، اتوفاژی نقش اساسی در حفظ هموستاز سلولی از طریق حذف اندامک‌های آسیب دیده، پروتئین‌های غیرعادی، و ارگانیزم‌های مهاجم دارد. ایجاد عیب و نقص در اتوفاژی با مشکلات مختلف پاتولوژیکی نظیر سرطان مرتبط است.
ایجاد عیب و نقص در اتوفاژی می‌تواند منجر به انباشت میتوکندری آسیب دیده و تغییر متابولیسم سلولی شود که حالت اکسایشی بالایی را به همراه دارد.
این آسیب مزمن به اندامک‌های سلولی و پروتئین‌ها و انباشت آسیب ژنتیکی در سلول‌های دارای اتوفاژی معیوب می‌تواند منجر به ابتلاء به انواع بیماری‌های بدخیم نظیر سرطان کلورکتال شود.
اتوفاژی نقش قابل توجهی در آغاز متاستاز در برخی تومورها دارد. همچنین مشخص شده است که انواع پروتئین‌های کووید ۱۹ با اجزای مختلف مسیرهای اتوفاژی سلولی در تعامل هستند.
