«وضعیت برای فوتبال ایران در روزهای جدید از سال ۱۴۰۰ چندان تفاوتی با روزهای پایانی ۱۳۹۹ نداشته است؛ اگرچه به نظر می‌رسید تلاش‌های گاه‌وبیگاه فدراسیون جدید بتواند گرهی از مشکلات موجود در نخستین روزهای سال جدید باز کند ولی «در همچنان روی همان پاشنه چرخید» تا چندان خبر خوبی برای فوتبال چه در عرصه ملی و چه باشگاهی به گوش نرسد. فارغ از بازی نه‌چندان دلچسب تیم ملی با سوریه در ورزشگاه آزادی که در قالب یک دیدار دوستانه رقم خورد و با برتری ملی‌پوشان ایران همراه بود، بقیه اخباری که در این مدت مخابره شد، لبخند رضایتی روی لبان مخاطبان این رشته پرطرفدار در ایران ننشاند. شاید مهم‌ترین موضوعی که در این مدت از سوی مخاطبان پیگیری می‌شد، وضعیت میزبانی تیم ملی ایران در راه انتخابی جام جهانی بود که کنفدراسیون فوتبال آسیا آب پاکی را روی دست فدراسیون فوتبال ایران ریخت و خبر داد که قرار نیست میزبانی متمرکز از بحرین گرفته و به ایران سپرده شود. در عرصه باشگاهی هم به نظر می‌رسد تیم‌های ایرانی خیلی بی‌سروصدا پذیرفته‌اند در لیگ قهرمانان آسیا، با وجود پابرجابودن مشکلات دیپلماسی، به عربستان سفر کنند و مقابل نمایندگان این کشور در خاک رقیب به میدان بروند.
در میان این یکی، دو خبر ناامیدکننده شاید تنها موضوعی که از سوی ایرانی‌ها پیگیری شد و فعلا با رضایت آنها همراه بوده، ناکامی کریستیانو رونالدو در امر گلزنی در ترکیب تیم ملی پرتغال است! این مورد اتفاقا بیشترین پیگیری را از سوی هواداران ایرانی دنیای فوتبال داشت؛ چراکه فوق ستاره تیم ملی پرتغال در همین ایام ۱۳روزه، در سه بازی، فرصت داشت به رکورد بی‌نظیر علی دایی برسد و از آن عبور کند. کریس که پیش از سال ۱۴۰۰ با زدن ۱۰۲ گل ملی خودش را به علی دایی نزدیک کرده بود، امید زیادی داشت در سه بازی تیم ملی پرتغال به تعداد گل‌های ملی‌اش اضافه کند و در نهایت عنوان برترین گلزن تاریخ بازی‌های ملی را از چنگ علی دایی برباید. با توجه به این که رقبای تیم ملی پرتغال در این مدت سه تیم نه‌چندان مطرح آذربایجان، صربستان و لوکزامبورگ بودند، رسانه‌های مختلف در سراسر دنیا هم دوباره با مطرح‌کردن نام علی دایی و فوتبال ایران، هر روز از این مورد می‌نوشتند که رونالدو به‌زودی رکورد علی دایی را خواهد شکست؛ اما بر خلاف انتظار کریستیانو رونالدو در این مدت در امر گلزنی چندان موفق نشان نداد؛ هرچند اشتباهات داوری هم در یک بازی به ضرر او شد تا دست آخر به هدفی که در سر داشت نرسد.
رونالدو در بازی نخست برابر آذربایجان که با برتری یک بر صفر تیمش همراه شد، کم‌فروغ نشان داد. او که پیش‌تر توانسته بود دو بار برابر این تیم گلزنی کند، در این تقابل که روز پنجم فروردین رقم خورد، زهردار نشان نداد و خیال هواداران علی دایی در ایران را راحت کرد! سه روز بعد از آن و در جریان دیدار تیم‌های پرتغال و صربستان، در شرایطی که بازی ۲-۲ دنبال می‌شد، رونالدو توپی را وارد دروازه رقیب کرد که به‌وضوح توپ از خط دروازه عبور کرد ولی در اشتباهی بحث‌برانگیز، داور مسابقه عبور توپ از خط دروازه را تشخیص نداد تا باز هم کریس رونالدو در گلزنی ناکام بماند. او هم که از این تصمیم داور به‌شدت عصبانی شده بود، با پرت‌کردن بازوبند کاپیتانی پرتغال به زمین حسابی جنجال به راه انداخت. با وجود عدم موفقیت رونالدو در گلزنی برابر تیم‌های آذربایجان و صربستان در روزهای پنجم و هشتم فروردین خطر اصلی اما همچنان پابرجا بود، چون پرتغال باید ۱۰ فروردین برابر لوکزامبورگ قرار می‌گرفت. لوکزامبورگ یکی از تیم‌های مورد علاقه کریس رونالدو برای گلزنی بود، چون بعد از لیتوانی که تا به الان این ستاره پرتغالی هفت بار دروازه‌اش را باز کرده، لوکزامبورگ در کنار یکی، دو تیم ضعیف دیگر، پنج بار قربانی کریس رونالدو شده بود. در این بازی اما بالاخره طلسم گل‌نزدن‌های کریس رونالدو شکست و او در برتری ۳ بر یک پرتغال مقابل لوکزامبورگ موفق به زدن یکی از گل‌های تیمش شد. به این ترتیب رونالدو علاوه بر ثبت ششمین گل دوران حرفه‌ای‌اش برابر لوکزامبورگ موفق شد یک گام دیگر به علی دایی نزدیک شود و تعداد گل‌های ملی‌اش را به ۱۰۳ افزایش دهد؛ این به آن معنی است که فعلا شش گل دیگر نیاز دارد تا با رکورد علی دایی برابری و هفت گل می‌خواهد تا از او عبور کند.
البته که فعلا با توجه به برنامه بازی‌های تیم ملی پرتغال، رونالدو خطری برای علی دایی تا خرداد همین سال ندارد اما خردادماه پرتغال باید دو دیدار برابر اسپانیا و اسرائیل برگزار کند. دیدار با اسپانیا به ظاهر و روی کاغذ بازی دشواری به نظر می‌رسد ولی با توجه به این که رونالدو پیش از این سه بار موفق شده دروازه این تیم را باز کند، بعید نیست در همین خرداد دوباره فاصله‌اش را با علی دایی کم و کمتر کند. اتفاقی که نهایتا دست به دست هم می‌دهد تا یکی از برترین رکوردهایی که در اختیار یک ایرانی است، از دست برود؛ امری که البته به نظر می‌رسد پذیرشش برای علی دایی راحت شده است. او در همین ایام گفت‌وگویی با نشریه کیکر آلمان داشته و از رونالدو به عنوان برترین بازیکن تاریخ یاد کرده است: «هیچ‌کس شایسته‌تر از رونالدو برای رسیدن به رکورد من نیست. او بدون شک بهترین فوتبالیست همه دوران است و معتقدم این رکورد، نتیجه کار و تلاش سخت او در این همه سال است. رکورد بهترین گلزن بازی‌های ملی بهترین پاداش برای مرارت‌ها و سختی‌های رونالدو در فوتبال خواهد بود.»
علی دایی، مهاجم سابق تیم ملی ایران، در ۱۴۹ باری که پیراهن ایران را به تن کرد موفق شد ۱۰۹ بار دروازه رقبا را باز کند تا عنوان پرافتخار برترین گلزن تاریخ رقابت‌های ملی را از آن خودش کند. البته که در این مسیر او با بی‌مهری‌هایی هم از سوی ایرانی‌ها همراه شده و عده‌ای ارزش گل‌های ملی دایی را به غلط، کم می‌دانند و می‌گویند او مقابل تیم‌های ضعیف گلزنی کرده است. اگرچه علی دایی در مجموع چند دیدار (بر خلاف تصورات، دایی هرگز در یک بازی هشت گل نزده است) توانسته دروازه مالدیو و لائوس را هشت بار باز کند و به‌تنهایی ۱۶ بار دروازه این دو تیم را بگشاید ولی در کارنامه‌اش گلزنی به تیم‌های سرشناس آسیایی، اروپایی و آمریکایی دیده می‌شود.
البته که اگر کارنامه گلزنی رونالدو هم زیر ذره‌بین قرار بگیرد، مشخص می‌شود او هم به تیم‌های ضعیف کم گل نزده است! کریس رونالدو هفت بار دروازه لیتوانی و شش بار دروازه لوکزامبورگ و به ترتیب پنج بار هم دروازه تیم‌های آندورا، ارمنستان و لتونی را باز کرده است. شاید نیاز به توضیح زیادی نباشد که تیم‌های مذکور که رونالدو آمار گلزنی بالایی برابر آنها دارد، چندان در سطح حرفه‌ای فوتبال شناخته‌شده نیستند. همچنین با نگاهی دقیق‌تر به ۱۰۳ گل ملی که کریس رونالدو تا به الان وارد دروازه رقبا کرده، این نتیجه به دست می‌آید که او نزدیک به ۴۰ گل را به تیم‌های آندورا، ارمنستان، آذربایجان، نیوزلند، لیتوانی، استونی، جزایر فارو، لتونی، لوکزامبورگ و قبرس زده است. شرایط از این حیث هم برای علی دایی مشابه است، چون او هم نزدیک به ۳۰ گل ملی‌اش را وارد دروازه تیم‌های نه‌چندان مطرحی همچون مالدیو، لائوس، نپال، گوام و سریلانکا کرده و درست مثل رونالدو از فرصتی که برای تقابل با تیم‌های ضعیف‌تر داشته، نهایت استفاده را برده است.»
شرق
