« سید احمد رضوی نیک» توضیح داد: برخلاف مصوبه‌های ستاد تنظیم بازار عرضه اولیه شمش فولادی ( بیلت و بلوم و اسلب) به واحدهای پایین دستی در بورس کالا کاهش چشمگیری داشته و این مهم نیازمند کنترل و نظارت دستگاه‌های ذیربط است.
وی خاطرنشان ساخت: براساس آمارهای قابل دسترسی که در سایت بورس کالا ثبت شده، میزان عرضه شمش فولاد در پنج ماهه امسال یک میلیون و ۱۶۲ هزار و ۹۲۹ تن بود، در حالی که برپایه اعلام انجمن تولید کنندگان فولاد ایران در چهار ماه نخست امسال حدود پنج میلیون و ۵۰۰ هزار تن شمش فولاد تولید شده و در عین حال باید ماهانه حدود یک میلیون تن در بورس کالا عرضه شود.
رضوی نیک یادآور شد: مجموع عرضه شمش در پنج ماه گذشته توسط تولید کنندگان فولاد در واقع یک پنجم تقاضای شمش را در بورس پاسخ داد، در حالی که میزان میلگرد عرضه شده در دوره فروردین تا پایان مرداد ماه ۹۹ در بورس کالا یک میلیون و ۲۵۹ هزار و ۶۵۰ تن بود، که برابر ابلاغیه وزارت صنعت، تولیدکنندگان محصولات نوردی باید ۶۹۷ هزار و ۷۵۷ تن محصول در بورس کالا عرضه می‌کردند، اما در حدود دو برابر تعهدات خود عمل کرده و محصول در بورس کالا فروختند.
وی خاطرنشان ساخت: فولاد سازان ترجیح می‌دهند به جای صادرات، ۲۰ تا ۲۵ درصد شمش را در بورس کالا بفروش برسانند و بقیه را در بازار آزاد به نوردکاران با قیمتی به میزان ۲۰ تا ۳۲ درصد بالاتر بفروشند.
رییس انجمن نوردکاران فولادی ایران تصریح کرد: وزارت صنعت براساس بخشنامه‌ای به نوردکاران در یکی دو هفته گذشته، خواستار آن شده که واحدهای تولید کننده مقاطع طویل نسبت به پروانه خود، ۶۰ درصد ظرفیت نهایی را در بورس کالا عرضه کنند، درحالی که این واحدها از ابتدای سال ۱۳۹۹ کمتر از ۳۵ درصد ظرفیت خود را تولید کرده‌اند.
وی خاطرنشان ساخت: وزارت صنعت چگونه میزان عرضه واحدهای نوردی را براساس ۱۰۰ درصد ظرفیت تعیین می‌کند درحالی که این موضوع بدور از ارزیابی های کارشناسی است و اعتماد به تشکل‌هاست، درعین حال شرایط را برآن آگاهی دارند.
رییس انجمن مزبور اضافه کرد: تولیدکنندگان فولاد نسبت به افزایش قیمت‌ها در آینده تضمین و گارانتی می‌گیرند و با درنظرگرفتن شمش فروخته شده به نوردکار در شهریورماه با توجه به قیمت تمام شده شمش به علاوه ارزش افزوده و کرایه حمل برای نوردکار هرکیلو شمش ۹ هزار و ۴۰۰ تومان قیمت‌گذاری می‌شود.
وی معتقد است: اکنون نوردکار باید یا محصولش را زیر قیمت بفروشد یا نقدینگی خود را به نوعی در بازار برای جبران ضرر در گردش قرار دهد و یا بدلیل خریداری مواد اولیه گران، تولید خود را با قیمت بالا بفروش برساند.
ایرنا
