صندلی خالی «فرهنگی»در تیم‌های پرطرفدار

 سالهاست باشگاه های فوتبال در ایران با لقب «فرهنگی ورزشی» به فعالیت خود ادامه می دهند تا بتوانند در کنار تلاش برای کسب موفقیت در رقابت های مختلف فوتبالی، شرایط را برای ایجاد فضایی سالم تر در بازی های خود ایجاد کنند.

ایجاد بسترهای فرهنگی در لیگ برتر فوتبال ایران زمانی مهم تر از قبل شد که نهادهای بین المللی همچون کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا خواهان توجه ویژه به این موضوع شدند.

فوتبال ایران فارغ از توجه نهادهای بین المللی به وضعیت تماشاگران خود، همواره آبستن حوادث مختلف بوده است. هوادارانی که با وجود حرفه ای بودن رقابت های لیگ برتر همچنان برای تهیه بلیت این بازی ها با مشکل روبرو بوده و مجبور هستند تا برای لذت از تماشای بازی تیم های محبوب خود به بازار سیاه رجوع کرده یا منتظر حل مشکلات نرم افزاری سامانه فروش بلیت بازی ها شوند.

گاهی اوقات همین تماشاگران صبور که ساعت ها منتظر خرید بلیت می شوند نمی توانند هیجانات خود را در طول مسابقه کنترل کنند و باعث می شوند تا توهین ها رواج پیدا کرده و کار به پرتاب سنگ و …بکشد.

نگاهی اجمالی به درگیری بین هواداران تیم ها در سال های اخیر نشان می دهد که میزان خشونت و شکستن هنجارهای اجتماعی به مراتب افزایش یافته است. از این رو باشگاه‌ها نیاز به اهتمام ویژه برای حل و فصل مشکلات اینچنینی در استادیوم های خود هستند تا بتوانند با طرح های ویژه هواداری خود مانع از بروز اتفاقات تلخ و سریالی شوند.

جالب اینجاست باشگاه های لیگ برتری و پرهوادار فوتبال ایران به رغم تمام این مشکلات کوچکترین توجهی به حل معضل خود ندارند. آنها که معمولاً موضوع فرهنگی در باشگاه خود را به انتخاب فرمالیته معاونت باشگاه در این بخش و انتخاب چند بوقچی ختم می‌کردند امسال به انجام همین اقدام ساده و سطحی نیز توجه نداشتند.

باشگاه‌های نظیر پرسپولیس و استقلال تهران که جای خالی معاونت فرهنگی آنها مشهود است و از فرصت استثنایی تعطیلی رقابت‌های لیگ برتر به دلیل شیوع ویروس کرونا نیز برای بهبود این موضوع بهره نبردند.

البته مشکل به تیم های پرهواداری نظیر سرخابی های پایتخت، پارس جنوبی جم، شاهین شهرداری بوشهر و ماشین سازی ختم نمی‌شود بلکه برخی تیم های کم هوادار دیگر در فوتبال ایران همچون پیکان و سایپا نیز کمترین توجه را به بخش فرهنگی خود داشته اند تا فوتبال ایران همچنان با فرهنگ و ایجاد بسترِ سالم در ورزشگاه ها طبق یک هدف مشخص فاصله ای فراوان داشته باشند.

باشگاه‌هایی که بدون فرهنگ به دنبال رسیدن به آرزوهای ورزشی خود هستند تا نبود آن را با وجود جریمه های فراوان از سوی AFC به دلیل عدم وجود نظم بین هواداران خود در رقابت های آسیایی به جان بخرند اما تن به ایجاد کانون هواداران و مشوقان واقعی بدون هیچگونه اغراض شخصی در فریادهایشان ندهند.

 مهر