یکی از محاسن حصر کرونایی، زیاد فکر کردن است. مثلا فکر به اینکه چرا صداوسیما اینقدر فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها را سانسور می‌کند. فیلم‌های خارجی جای خود، قیچی سانسور این روزها عجیب یقه فیلم‌های ایرانی را هم گرفته است و هر کجا را که دوست ندارد و فکر می‌کند برای مردم مضر است را می‌بُرد.
مثلا آقا یا خانم سانسورچی سکانس معروف جروبحث حمید و مهشید در آشپزخانه که پس از آن، حمید به کاشان می‌رود در فیلم «هامون» را برای جامعه ناسالم تشخیص داده و آن را حذف کرده است. البته این اولین بار نیست که هامون مهرجویی که به عقیده نگارنده، بازی خسرو شکیبایی در این فیلم از درخشان ترین بازی‌های تاریخ سینمای ایران است، دچار سانسور می‌شود.
۱۴ سال پیش که نسخه سانسورشده «هامون» از تلویزیون پخش شد، مهرجویی در نامه‌ای به ضرغامی (رئیس وقت سازمان) نوشت: «این گونه سانسورها با هیچ‌گونه معیار اخلاقی، دینی و زیباشناختی مطابقت ندارد و کاری است بی‌معنا و دل‌بخواهی و انگار بیشتر به قصد مغشوش و نامفهوم ساختن آن صورت گرفته است.»
دیگر فیلمی که از تلویزیون دیدم و از سانسورهای عجیب و غریب آن شاخ درآوردم، سینمایی « کاتیوشا» بود. ممیزی محترم، از هر صحنه‌ای که خوشش نیامده بود، حذف کرده بود.
این روزها هم که اهالی سریال پایتخت، حسابی از سانسورها گلایه دارند و در فضای مجازی صدای اعتراض‌شان را به گوش همه می‌رسانند.
واقعا چرا باید فیلم‌های که وزارت ارشاد جمهوری اسلامی به آنها مجوز پخش داده است توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی سانسور شود؟ مگر همه ما در یک کشور با یک قانون مشخص زندگی نمی‌کنیم؟ چرا باید شاهد این همه تناقض باشیم.
این رفتارها نشان می‌دهد که تصمیم‌هایی که گرفته می‌شود بر اساس قانون نیست و سلیقه‌های شخصی حاکم هستند. الان سلیقه مدیران صداوسیما این است که مردم این سکانس‌ها را نبینند و فردا مدیری دیگر می‌آید با سلیقه‌های جدید.
نکته جالب این است که بخشی از مردم فیلم‌های سینمایی ایرانی که در سینما یا سایت‌های اینترنتی ارائه کننده فیلم دیده‌اند و به راحتی متوجه بخش‌های حذف شده فیلم‌ها می‌شوند و حس بدی به آنها دست می‌دهد.
واقعا چرا باید موهای پریناز ایزدیار در سینمایی سرخپوست سانسور شود؟ مگر این فیلم در سینمای این کشور پخش نشده است؟ حالا چرا مدیران تلویزیون فکر می‌کنند دیدن این صحنه‌ها برای مردم خوب نیست؟ مگر آنها قیم مردم هستند که به جای‌شان تصمیم می‌گیرد.
هر فیلمی که وزارت ارشاد این کشور به آن مجوز داده است و از سینما پخش شده است باید توسط تلویزیون بدون سانسور پخش شود. واقعا چه خوب گفته اند که «قربون برم خدا را/ یک بام و دو هوا را»
این تیغ سانسور در روزهایی که مردم در خانه مجبور به دیدن تلویزیون هستند، ریشه بی‌اعتمادی بین مردم و صداوسیما را مستحکم‌تر می‌کند. تلویزیون تا وقتی در قامت قیم مردم قرار دارد نمی‌تواند معتمد و محبوب مردم باشد.
عصرایران
مصطفی داننده
