فیلم سینمایی «دوئت» به نویسندگی و کارگردانی نوید دانش است که پس از چند سال انتظار بالاخره موفق به اکران شد. در این فیلم بازیگرانی چون هدیه تهرانی، علی مصفا، نگار جواهریان، پانته آپناهیها، علیرضا آقاخانی، مرتضی فرشباف و مهسا طهماسبی بازی میکنند.
به بهانه اکران این فیلم با نوید دانش گفتوگو کردیم که در ادامه میخوانید:
دوئت دقیقاً چه میگوید؟
«دوئت» داستان تبعات دیدار دوباره ۲ عاشق پس از سالها بیخبری از یکدیگر است. دیداری که شخصیتهای داستان را چنان آشفته میکند که زمان از مدار خطی خود خارج میشود. گذشته و خاطرات بیرحمانه هجوم میآورند و چنان عرصه را بر آدمها تنگ میکنند که تا مرز فروپاشی پیش میروند. در اینجا گذشته و خاطرات کلیدواژهای است که میان شخصیتهای اصلی داستان و تماشاگر پل میزند؛ با گذشته و خاطرات چه باید کرد؟ آیا باید در گذشته کاوش کرد یا نادیدهاش گرفت؟ آیا باید گذشته را پنهان کرد یا اقرار؟ با خاطرات چه باید کرد؟ آیا میتوان فراموششان کرد؟ ساخت دوئت کوششی بود برای پیدا کردن پاسخی برای پرسشهایی از این دست.
آیا موضوع و قصه «دوئت» جهان شمول است؟
آثاری که به مفاهیمی مانند عشق، گذشته و خاطرات و تاثیر آن در کیفیت روابط انسانی میپردازند، قاعدتاً از چنین ویژگی برخوردارند.
چرا عنوان دوئت را برای این فیلم انتخاب کردید؟
«دوئت» در موسیقی یعنی همنوازی یا همنوایی ۲ نفره. ساختار روایی این فیلم نیز بر اساس موقعیتهای ۲ نفره پیدرپی شکل گرفته است. علاوه بر آن داستان این فیلم درباره قطعه عاشقانه ناتمامی است که از گذشته تا به امروز و آینده میان شخصیتهای اصلی برقرار بوده، هست و خواهد ماند.
پشت در اکران ماندن چند ساله فیلم، چه ضربهای به عوامل و کلیت آن وارد میکند؟ بخصوص برای فیلم شما که مشکل ممیزی ندارد و از تمام المانهای سینمایی در همه بخشها بهره برده است؟
هر اثر هنری حاصل دغدغهها و جوشش درونی هنرمند در زمان خلق اثر است. این پروژه دقیقا ۵ سال پیش در همین روزها در حال فیلمبرداری بود. مهمترین ضربهای که از ۵ سال فاصله میان زمان تولید و ارائه این فیلم احساس میکنم، خدشهای است که به رابطه من و تماشاگر «دوئت» وارد شده است. من دیگر آدم ۵ سال پیش نیستم. عوامل و به خصوص بازیگران فیلم که عمیقترین احساسات و عواطفشان را در گرو کار گذاشتهاند هم همینطور.
آیا این زمان اکران مورد قبول شما است یا پس از گذشت چند سال مجبور به اکران شدید؟
«دوئت» پس از ۴ سال بدون سرگروه در کمترین سالن سینما و حداقل سانس و تبلیغات در حال اکران است. وضعیت موجود باعث شده نهایتا ۱۰ درصد مخاطبان بالقوه دوئت از نمایش عمومی آن باخبر باشند. یعنی ۹۰ درصد تماشاگرانی که این فیلم میتواند در سبد فرهنگی و سینمایی آنها باشد، اساساً اطلاعی از اکران آن ندارند. درحال حاضر کوشش من، عوامل فیلم و دوستانم این است که در فضای بدون تنش تماشاگران هدفمان را از نمایش فیلم باخبر کنیم.
باشگاه خبرنگاران جوان