بیماران مبتلا به صرع می‌توانند صاحب فرزند شوند؟

پس از تولد نوزاد به ویژه اگر مادر مبتلا به صرع باشد نیاز به انجام مراقبت‌هایی برای حفاظت از نوزاد لازم است. کارشناسان توصیه می‌کنند مادران مبتلا به صرع مقاوم به درمان که باید به طور منظم دارو مصرف کنند و دچار حمله‌های صرع شدید و زیاد هستند برای نگهداری از نوزاد از حمایت و کمک دیگر اعضای خانواده کمک بگیرند.

حمله صرع به طور ناگهانی روی می‌دهد، اما بیشتر مبتلایان به حمله صرع پس از سال‌ها ابتلا به این بیماری به طور ضمنی می‌دانند که چه زمان و در اثر چه عواملی احتمال حمله صرع در آنها به وجود می‌آید. به همین دلیل در زمانی که مادر احساس می‌کند دچار حمله صرع می‌شود از درآغوش گرفتن نوزاد خودداری کند تا در صورت از دست دادن سطح هوشیاری و افتادن به زمین نوزاد آسیب نبیند.

برخی افراد در زمان صرع، دچار گرفتگی عضله‌های بدن می‌شوند و در صورتی که نوزاد در آغوش آنها باشد این احتمال وجود دارد که نوزاد دچار آسیب شود.

تغذیه کودک بر روی صندلی مخصوص کودکان می‌تواند خطر بروز صدمه و آسیب به کودک در زمان بروز حمله ناگهانی صرع در والدین را کاهش دهد. یکی از اصلی‌ترین اقدام‌هایی که والدین مبتلا به صرع باید انجام دهند صحبت با فرزندان خود درباره بیماری صرع، عوارض آن، دارو‌ها و حالاتی است که برای آنها به وجود می‌آید.

کودک با آشنایی با بیماری صرع می‌تواند درصورت بروز آسیب و حمله صرع شدید در والدین با مراکز درمانی کمک بگیرد، همچنین ترس و هراس او از مشاهده فرد مبتلا به حمله صرع از بین می‌رود. کودک باید از دوران خردسالی آموزش‌های لازم برای دست نزدن به دارو‌های صرع والدین خود را ببیند. دارو‌های مخصوص دفع حمله تشنج در صورت مصرف اشتباهی می‌توانند سبب عارضه‌های جانبی ناخواسته درکودکان شوند به همین دلیل دورنگه داشتن دارو از کودک اهمیت دارد.

فرد مبتلا به صرع در برخی کشور‌های دنیا می‌تواند گواهی نامه رانندگی دریافت کند اما همواره توصیه می‌شود که با یک همراه به رانندگی بپردازند تا در صورت بروز ناگهانی حمله ، همراهِ راننده بتواند به کنترل خودروی سواری بپردازد. محققان توصیه می‌کنند مبتلایان به صرع از دستنبد صرع استفاده کنند تا در صورت بروز ناگهانی حمله تشنج در اجتماع اطرافیان بتوانند به فرد کمک کرده و او را به مراکز درمانی انتقال دهند.

بیماری صرع با مصرف منظم و دقیق دارو‌های خوراکی، پرهیز از استرس، پرخاشگری، دوری از قرارگرفتن درمحیط‌های دارای آلودگی صوتی و نوری فراوان، مصرف مواد خوراکی سالم، استراحت به میزان کافی و انجام ورزش سبک و ملایم در بسیاری از افراد به حالت کنترل شده درمی آید و بسیاری از بیماران تا سال‌ها دچار عارضه‌های این بیماری نمی‌شوند.

استفاده از دستگاه‌های یادآوری مصرف دارو، خودداری از مصرف مواد خوراکی محرک و دارای ادویه فراوان، دوری از ناراحتی و فشار‌های کاری، برخورد خوب و منطقی همسر، اعضای خانواده و دوستان همگی سبب می‌شوند تا فرد مصروع کمتر دچارحمله صرع شود. برخی افراد مبتلا به صرع به ویژه مبتلایان به صرع بزرگ در زمان خواب دچار حمله تشنج می‌شوند به همین دلیل کارشناسان توصیه می‌کنند زمانی که کودک بیدار است و والدین تنها با کودک هستند از چرت زدن یا خوابیدن خودداری کنند تا کمتر درمعرض خطر بروز تشنج قرار بگیرند.

برخی از دارو‌های صرع در زمان شیردهی در شیرمادر ترشح می‌شوند به همین دلیل شیردهی به نوزاد در زمان مصرف هرگونه دارو باید با نظر متخصص انجام شود.

یکی از خطرناک‌ترین زمان‌ها برای والدین مبتلا به صرع، بروز حمله تشنج زمانی است که آنها بالای پله ایستاده اند، اشیای تیز و برنده، چون چاقو و قیچی در دست دارند، در حال آشپزی و کار با روغن داغ و شعله آتش هستند یا مشغول استحمام خود یا کودک هستند.

در این زمان‌ها از دست دادن سطح هوشیاری حتی برای چند ثانیه می‌تواند منجربه بروز خطر شود به همین دلیل توصیه می‌شود والدین از حمایت و پشتیبانی دیگر اعضای خانواده برای مراقبت از نوزاد خردسال بهره گیرند. مصرف برخی از دارو‌های کنترل کننده حمله صرع می‌تواند سبب ایجاد حالت گیجی، خواب آلودگی و بی حالی در مبتلایان به صرع شود به همین دلیل توصیه می‌شود در زمان مصرف این گونه دارو‌ها و تا زمان باقی ماندن اثر آنها والدین از انجام کار‌هایی که نیاز به تمرکز بالا دارد خودداری کنند. مرتب بودن خانه و قرار داشتن اشیا به ویژه وسایل کودک درمکان‌های از پیش تعیین شده سبب کاهش استرس و نیاز والدین به تمرکز می‌شود.

همواره کمربند صندلی تغذیه نوزاد یا صندلی نشیمن او را بسته نگه دارید تا در صورت بروز حمله تشنج تا رسیدن به سطح هوشیاری و بازگشت به حالت اولیه نوزاد دچار آسیب و صدمه نشود.

در صورت حمل نوزاد با کالسکه، ترمز‌های مخصوص بر بدنه کالسکه نصب کنید تا در صورت رها شدن ناگهانی کالسکه، این وسیله حرکت نکند و کودک دچار آسیب نشود. برای کاهش بروز خطر و آسیب دیدگی حمایت و کمک اطرافیان و اعضای خانواده بسیار راه گشاست و به تدریج با بزرگ شدن کودک، نیاز به مراقبت دقیق از او کاهش می‌یابد و خود کودک می‌تواند به والدین خود کمک برساند.

منبع: epilepsy