به گزارش ایلنا، او می‌گوید: «بله، او برای من نقش برادر را داشت. ما هدایای زیادی برای هم خریدیم. من برای او جیاندویوتی (شکلات مخصوص تورین) را خریدم تا برای نوه‌هایش ببرد اما خودش همه آنها را خورد!»
این دو مربی نسل‌های زیادی را پرورش دادند و تیم‌هایی ساختند که توانستند در اروپا جزو بهترین‌ها باشند. لیپی که حالا 71 سال دارد، خاطرات خوبی از رویارویی با فرگوسن در نبرد منچستریونایتد و یوونتوس دارد. این دو نفر از نظر فنی هم بسیار همدیگر را قبول دارند. هنگامی که در نیمه‌نهایی فصل 99-1998 لیگ قهرمانان، منچستریونایتد به مصاف یوونتوس رفت، لیپی اولین دوره حضورش در یووه را به پایان رسانده بود و کارلو آنچلوتی مربی این تیم شده بود.
یونایتد در آن دو دیدار مشهور توانست در مجموع با نتیجه چهار بر سه پیروز شود و اولین تیم انگلیسی شود که در 14 سال اخیر به فینال لیگ قهرمانان راه پیدا می‌کند. یونایتد در بازی رفت با گل دقیقه 92 رایان گیگز در خانه از شکست گریخت و به نتیجه مساوی رسید. آنتونیو کونته گل اول بازی را زده بود. در بازی برگشت، یوونتوس با دو گل فیلیپو اینتزاگی تا دقیقه 11 با نتیجه دو بر صفر پیش افتاد اما روی کین گلی زد که آغاز بازگشت برای یونایتد بود. دوایت یورک و اندی کول هم گل‌های دیگر یونایتد را زدند و این تیم را سه بر دو پیروز کردند. کین هافبکی بود که لیپی در دوران حضورش در یوونتوس می‌خواست به خدمت بگیرد: «من عاشق روی کین بودم. او در آستانه پیوستن به یوونتوس بود اما مذاکرات طبق انتظار پیش نرفت. من عاشق پل اسکولز هم بودم. او هر جا می‌توانست بازی کند و از بازی در هر پستی لذت می‌برد.
اوله گونار سولشر هم به عنوان بازیکن خیلی خوب بود. امیدوارم که او به عنوان مربی هم عالی عمل کند. او شایسته این است که مربی بزرگی شود.» سولشر که پیش‌تر در کاردیف عملکرد خوبی نداشت، به فوتبال انگلیس برگشته و به دنبال احیای منچستریونایتد است. لیپی هم ممکن بود زمانی راهی لیگ برتر شود. زمانی که او در یووه به سر می‌برد، تاتنهام برای جذب او پیشنهاد داده بود.
لیپی گفت: «بله، من بسیار به تاتنهام نزدیک شده بودم. در آن هنگام در یوونتوس بودم. آنها با داویده، پسرم تماس گرفتند و رفتار بسیار خوبی با من داشتند اما من علاقه‌ای به ترک تورین و یوونتوس نداشتم. یووه برای من مانند منچستریونایتد برای فرگوسن بود؛ باشگاهی منحصر‌به‌فرد. من عاشق تمامی بخش‌های یووه بودم.
من انگلیسی را هم خیلی خوب بلد نبودم و یکی از دلایل رد کردن پیشنهاد آنها همین بود. یک نفر به من گفت که فرگوسن هم انگلیسی بلد نیست چون اهل اسکاتلند است!»
حتی سال‌ها پس از رقابت، این مربی ایتالیایی زمانی که نبردهایش با فرگوسن را به خاطر می‌آورد، لبخند می‌زند.
