اگر دوران سرمربیگری موقت فرهاد مجیدی را نادیده بگیریم، این برای اولین بار در تاریخ استقلال است که آبی‌ها به طور پیاپی از دو سرمربی خارجی استفاده می‌کنند.
به گزارش ایلنا، بعد از ناکامی وینفرد شفر، مدیران استقلال با آندرا استراماچونی قرارداد بستند و امیدوارند این انتخاب، دوران تلخکامی‌های‌شان را به پایان برساند. به این ترتیب خواسته یا ناخواسته، استراماچونی با وینفرد شفر مقایسه خواهد شد، اما دست‌کم در همین مدت کوتاه مشخص شده مربی ایتالیایی تقاوت‌های چشمگیری با سلف آلمانی‌اش دارد.
یک- وینفرد شفر ویترین رفتاری جذابی داشت. او مدام می‌گفت، می‌خندید و با زمین و زمان شوخی می‌کرد. شفر عاشق ادعاهای پوپولیستی بود؛ از جمله به طور مرتب تکرار می‌کرد مردم آلمان دارند در مورد استقلال حرف می‌زنند! استراماچونی اما از این نظر دقیقا نقطه مقابل اوست. مربی ایتالیایی بسیار درونگرا است، نمی‌خندد، با کسی کاری ندارد و با این توجیه که ممنوع‌المصاحبه است، از گفتگو با رسانه‌ها طفره می‌رود.
دو- شفر عاشق تیم شلوغ بود. تیم او آنقدر بازیکن داشت که مربی آلمانی گاهی فراموش می‌کرد بعضی بازیکنان را در اختیار دارد. در مورد شفر گفته می‌شود یک بار که فرشاد محمدی‌مهر و میثم تیموری به نیمکت‌نشینی‌شان اعتراض داشتند، او از آنها پرسیده: «اصلا شما پارسال در کدام تیم بودید؟» خیلی پیش می‌آمد که شفر به خاطر همین شلوغی تغییرات زیادی را در ترکیب اصلی و فهرست 18 نفره تیمش ایجاد کند. استراماچونی اما ظاهرا دیدگاه دیگری دارد. تصمیم او برای حذف چهار بازیکن استقلال -فارغ از اینکه درست بود یا نه- نشان می‌دهد مربی ایتالیایی فقط دنبال این نیست که به هر قیمت بازیکنان بیشتری در اختیار داشته باشد.
سه- شفر وساطت‌پذیر بود. فقط بشمارید و ببینید او چند بار مهدی قائدی را بخشید و چطور با پرخاشگری برخی بازیکنان، درون زمین یا حتی در رختکن کوتاه آمد. با وجود این، شواهد نشان می‌دهد استراماچونی چندان به پادرمیانی‌های شرقی اهمیت نمی‌دهد. می‌گویند بعد از حذف چهار بازیکن استقلال توسط او، تلاش‌های زیادی صورت گرفت تا آقای سرمربی حداقل با بازگشت آرمین سهرابیان و روح‌الله باقری به تیم موافقت کند، اما تا این لحظه استراماچونی برابر اصرارها کوتاه نیامده است؛ خصلتی که اگر حفظ شود، تبدیل به یکی از وجوه تفاوت بزرگ او با شفر خواهد شد.
