به گزارش باشگاه خبرنگاران، ساکت؛ سوت و کور؛ مثل بیابان‌های دور از شهر. انگار که اینجا در غرب و شمال تهران، مسلمان و جوانی زندگی نمی‌کند. اصلا نیازی نیست، دنبال کافه و رستوران بگردید. به وفور در سراسر این شهر دراندشت مغازه‌های این چنینی برای خوراکی دیده می‌شود، اما آیا خبری از هیئت برای مناجات خوانی شب زنده داری در ماه رمضان است؟ بله مراسم هست، اما کمتر از انگشتان دو دست.
در شمال تهران و منطقه ولنجک فقط کهف الشهدا برنامه ویژه برای شب‌های ماه رمضان تدارک دیده است. برنامه‌ای که آن هم به همت نیرو‌های مردمی اداره می‌شود. کمی آن طرف‌تر یعنی در ضلع شمالی میدان تجریش، جوانان شمیرانات، در مسجدی با نام مسجد گیاهی، که شاید اندازه یکی دو اتاق باشد، مراسم مناجات و روضه خوانی برگزار می‌شود. جالب است که امامزاده صالح بن موسی (ع) در ضلع جنوبی میدان تجریش، درهایش به روی مردم شب زنده دار بسته است و تولیت این بقاع متبرکه، برنامه ریزی برای شب‌های ماه مبارک رمضان انجام نداده است. بسیاری از مردم، شب ها پشت در می‌ایستند و از راه دور به فرزند موسی بن جعفر (ع) سلام می‌دهند. تمامی برنامه‌های امامزاده صالح (ع)، به جز شب‌های قدر، ظهر‌ها برگزار می‌شود. این در حالی است که مثلا تولیت شاه عبدالعظیم حسنی (ع)، بدون وقفه و ۲۴ ساعته، از زائران میزبانی می‌کند و برای سحرگاه، برنامه ویژه دارد.
وقتی در این باره با حجت الاسلام و المسلمین عبدالعلی گواهی تولیت آستان مقدس امامزاده صالح (ع) گفتگو کردیم، وی علت تعطیلی را تمیز کردن امامزاده عنوان کرد. حجت الاسلام گواهی گفت: ما در برخی شب‌ها برنامه افطار داریم و در پایان شب نیاز به نظافت داریم. به همین دلیل، در‌های امامزاده از نیمه شب شرعی تا نماز صبح بسته می‌شود. البته در شب‌های پایانی ماه رمضان، تصمیم داریم در‌ها را نبندیم و اجازه دهیم حتی در ساعات ابتدایی بامداد، مردم به این مکان متبرکه بیایند.
در غرب تهران، فقط مهدیه امام حسن مجتبی (ع) در ناحیه مقداد و دانشگاه امام صادق (ع) میزبان جوانان پرشور و هیجان است. جوانانی که اگر در غربی‌ترین نقطه تهران زندگی بکنند، باید خود را به تقاطع خیابان آزادی و اتوبان یادگار امام (ره) یا پل مدیریت برسانند که در شرقی‌ترین نقطه غربِ پایتخت قرار دارد. به هیچ وجه، از ظرفیت امامزاده‌های بزرگی مانند امامزاده عینعلی و زینعلی در مناطق غرب و شمال تهران استفاده نشده است.
حالا به نظر می‌رسد که بسیاری از امامزاده ها، مساجد و حتی هیئت‌ها در شمال و غرب تهران، خیلی زود و کمتر از یک ماه پس از غبار روبی در هفته‌های پایانی ماه شعبان، خاک غربت را به خود می‌بینند. این درحالی است که در شرق تهران، در یک خیابان ممکن است، یک یا چند هیئت و مراسم باشد. مشخص نیست بسته بودن برخی از مساجد و باز بودن برخی دیگر، بر مبنای چه قانونی است؟ آنچه مشخص است، بی توجهی به فعالیت های فرهنگی و تربیت جوانان متدین در این مناطق است.
