آیا شنیده اید که می گویند ایرانی ها تعصب ملی ندارند. طبق مطالعه استاد بزرگ دکتر سریع القلم، ایرانی ها اول از همه به فکر خودشان هستند و سپس به فکر خانواده و سپس به فکر دوستان و اطرافیان خود.
متاسفانه باید بپذیریم که این نظر خیلی درست است و نمونه آن را در عمل بارها دیده ایم و بارزترین نمونه آن را در فرهنگ رانندگی در ایران مشاهده می کنید. همینطور در صف (در حالتی که پارتی داشته باشیم یا بتوانیم ،جلو می زنیم)، در تغییر نظر خودمان بر خلاف مسیر حق در زمانی که مصالح ما ایجاب می کند (ولو اینکه نتیجه آن به ضرر مردم تمام شود) ، در رشوه دادن برای طی یک مسیر اداری در زمانی کوتاه تر یا دور زدن مقررات و .............
بیایید تمرین کنیم تا این عادت را تغییر دهیم. اول به فکر انسانیت و خدمت به مردم و اعتلای کشور و برقراری صلح و آرامش و همه خوبی ها در جهان و ایران باشیم و سپس همه خوبی ها را برای مردم، دوستان و همسایه ها و سپس برای خانواده خود بخواهیم و سپس همه این ها را برای خود بخواهیم و چقدر زیباست آن خوبی هایی را که برای خود می خواهیم برای این باشد تا توسط آن بتوانیم بهتر و بیشتر به مردم خدمت کنیم و خدمت ما خالص برای رضای خدا باشد.
بیایید در دعاهای خودمان هم این سلسله مراتب را رعایت کنیم و مردم برای ما مهمتر باشد از خودمان و خانواده مان. چرا تا دعا را شروع می کنیم ، همه چیز را برای خود و خانواده و نزدیکان می خواهیم ؟ سلامتی ، پول، رفاه ، ایمان، تقوی ، شادی و ........... همه را برای خود می خواهیم. بسیاری اوقات کشور و اعتلای آن حتی در آخر دعاها هم جایگاهی ندارند. اصلا انگار ما متعلق به این کشور نیستیم ! انگار برای ما مهم نیست عده ای گرسنه سر به زمین بگذارند ، برخی کلیه خود را بفروشند ، تعداد زیادی جوان بیکار باشند ، منحرف و بی دین و بی اخلاق باشند ! پول عمل جراحی خود را نداشته باشند ! البته این ها را می بینیم و ناراحت می شویم و شاید به دیگران کمک کنیم و اشک بریزیم ، اما اگر مهم است چرا ریشه حل این مشکلات را در دعاهای خود نمی آوریم؟
اگر همه برای اعتلاء کشور ،ایجاد رفاه، ثروت، شادی، تقوی، سلامتی و رواج اخلاق انسانی برای همه مردم کشور دعا کنیم و همه برای همدلی بیشتر مردم و حاکمیت دعا کنیم و همه بخواهیم تا همواره بهترین و شایسته ترین و قوی ترین و با اخلاق ترین مدیران در حال و آینده بر کشور ما حاکم باشند و با بهترین، علمی ترین و مناسب ترین روش ها و اصول کشور را اداره کنند، اگر همه این ها را بخواهیم، حتما خیلی اتفاقات مثبت خواهد افتاد.
بیایید حتی در دعا هایمان اولویت را به مردم و کشور بدهیم. بر خلاف عادات گذشته. در دعا کردن هم تغییر نگرش مهم است.
نک :
http://www.umic.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=3351:%D8%AA%D8%BA%DB%8C%DB%8C%D8%B1-%D9%86%DA%AF%D8%B1%D8%B4-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%B9%D8%A7-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86&catid=282:Educating-citizens&Itemid=321
اثرات مثبت دعا کردن در حق دیگران
فرانک لوباخ در اثر عالی خود بنام " دعا عظیمترین قدرت در دنیا " ،
به روش جالبی اشاره دارد
او عنوان می کند وقتی در خیابان قدم می زنیم،
به همه ی کسانی که از کنار ما می گذرند" دعا برسانیم ".
وی این روش را " نور افکنی " نام گذاشته است.
او عابران را با دعا بمباران می کند و پیام عشق و دوستی به ایشان می رساند.
می گوید گاهی افرادی که آنان را دعا می کند بر می گردند و به او لبخند می زنند.
آنها ارتعاشات دعا را ، مثل جریان برقی که از سیم عبور می کند، دریافت می کنند.
ما هزاران دستگاه فرستنده داریم.
وقتی از طریق دعا این ایستگاهها را بکار می انداریم،
امکان دارد نیروی شگرفی در کسی که در حقش دعا شده و همچنین میان افراد بوجود آید.
می توانیم با دعا قدرتی را به شخص برسانیم که هم نقش فرستنده و هم نقش گیرنده دارد.
وقتی شما دیگران را دعا می کنید
در واقع نگرش مثبتی نسبت به انان نشان می دهید
و رابطه تان را به سطح بالاتری سوق می دهید.
وقتی شما حسن نیت و بهترین روی خود را به کسی نشان می دهید،
او هم بهترین روی خود را به شما نشان می دهد
و در برخورد این بهترینهاست که تفاهم و دوستی توسعه می یابد
