جاودانگي كوهنوردان ايراني در كوهستان

به گزارش تابناک ؛ ما منتظر معجزه بوديم اما برف و كوهستان بي‌رحم‌تر از آن بودند كه فكرش را مي‌كرديم.حالا مي‌توانيم با پسران كوهنورد ايراني كه يك هفته‌اي مي‌شد در دل هيماليا اسير جبر كوه شده بودند،وداع كنيم.معجزه‌اي در كار نبود.مجتبي،آيدين و پويا فاتحان جاودانه مسير ايران در برودپيك شدند.

آنها راه جديدي را به نام كشورمان ثبت كردند اما يك اشتباه كوچك در راه بازگشت موجب شد براي هميشه در اين رشته كوه جبار ماندگار شوند.روز سه شنبه بود كه تيم تجسس آلماني اعلام كرد ديگر جست‌وجو فايده‌اي ندارد و حتي نمي‌توان كسي را براي بازگرداندن اجساد اين سه كوهنورد به آن منطقه اعزام كرد. همچنين در اين جلسه، گزارش آخرين عمليات جست‌وجو ارائه شد.پس از گفت‌وگو درباره شرايط منطقه و نظرات كوه‌نوردان و راهنمايان حاضر در منطقه و ديگران، خانواده‌هاي محترم بزرگي، كيوان و جراحي با پذيرش نظر كارشناسان، موافقت خود را با پايان يافتن عمليات جست‌وجو اعلام كردند.» اين يعني پايان كار.به گفته مسئولان بعيد است تا مدت‌ها كسي بتواند جنازه اين عزيزان را از كوه به پايين بياورد.آنها فاتح دوازدهمين قله مرتفع جهان شدند و به آرزوي هميشگي خود رسيدند؛جاودانگي در كوهستان.

گفتنی ست افشین سعدی و رامین شجاعی، 2 نفر از کوهنوردان باشگاه آرش که تا روز پنجشنبه در بیس کمپ برودپیک مانده بودند پس از پایان جستجو ها برای یافتن 3 کوهنورد ایرانی این باشگاه که پس از فتح قله برودپیک مفقود شده و جان خود را از دست داده بودند، آنجا را ترک کردند و به پایین آمدند.

این 2 کوهنورد قرار بود از مسیر نرمال به برودپیک صعود کنند که به دلیل مصدومیت و شرایط نامناسب بدنی موفق به صعود نشدند و در کمپ سه و k2 باقی ماندند.

بر اساس صلاحدید مسئولان باشگاه آرش این 2 تا پایان جستجوها در همانجا باقی ماندند و روز پنجشنبه پس از رضایت خانواده قربانیان مبنی بر پایان جستجوها به پایین منتقل شدند و در راه بازگشت به ایران هستند.

'این ماییم، دوباره اینجاییم. با هم هستیم ولی تنهاییم. اینجاییم نه از برای خودخواهی، نه از برای خودنمایی، اینجاییم از سر عشق، اینجاییم از سر شور، از سر غرور. اینجاییم از برای رشد، از برای اوج، از سر جنون، اینجاییم برای پایان، پایان یک آغاز، پایانی که آغازی بلند پروازانه‌تر را نوید دهد.

پایانی که پایان نیست، که شالوده‌ی آغاز است، که پشتوانه‌ی آغاز است، که تیر خلاصی است بر نتوانستن ها، بر خود کم بینی ها، بر در حصار ماندن ها، بر گرفتار تکرار شدن ها. آری تیر خلاصی است بر ماندن ها، نرفتن ها، نرسیدن ها، غروبی است برای این فرسایش‌ها و طلوعی است برای ریشه زدن ها، برای شکوفه دادن ها. بوی خوش تغییر است و مهر ابطال است بر راکد بودن ها.''

 این گوشه‌ای از نامه بلند آیدین بزرگی است. او از دوست کوه‌نوردی خواسته بود بعد از آغاز سفرش این نامه را در وبلاگ خود منتشر کند. پرستو ابریشمی هم چنین کرد.