ایران اکونومیست- احمد پایور با اشاره به تاریخچه شکل‌گیری بیمه‌های اجتماعی در دنیا و جهان به شکل امروزی گفت: سیستم‌های بیمه‌ای برای پاسخ به دغدغه‌های بشری در مواقع سالخوردگی، بیکاری، بیماری، حادثه و… ایجاد شده‌اند. برای اولین بار در جهان در آلمان در سال ۱۸۸۱ بیمه‌های اجتماعی شکل گرفت. در ایران نیز برای اولین بار در سال ۱۳۰۹ همزمان با ساخت راه آهن این موضوع مطرح شد تا در نهایت در سال ۱۳۵۴ قانون تأمین اجتماعی تصویب شد و تا امروز ملاک فعالیت‌های این سازمان قرار گرفته است.
وی با اشاره به لایه‌های بیمه‌ها اظهار داشت: یک نوع از بیمه‌ها حمایتی است که عمدتاً دولت‌ها در قبال گروهی از افراد ارائه خدماتی را تعریف کرده‌اند. افرادی که اشتغال دارند و مزد دریافت و حق بیمه پرداخت می‌کنند، تحت پوشش بیمه اجتماعی قرار می‌گیرند. بیمه تکمیلی نیز از سوی افرادی انتخاب می‌شود که متقاضی خدمات مازاد بیمه‌ها اجتماعی هستند.
پایور به صندوق‌های بیمه‌ای متعدد در کشور اشاره کرد و گفت: این نوع صندوق‌ها از نظر محاسبات بیمه‌ای مشکل دارند و متکی به دستگاه متولی هستند. سازمان تأمین اجتماعی تنها صندوق در کشور است که از نظر محاسبات بیمه‌ای ورشکسته نیست و به دولت اتکایی ندارد و از طریق وصول حق بیمه‌ها منابع را تأمین و هزینه می‌کند.
مشاور معاونت بیمه‌ای سازمان تأمین اجتماعی به مسائل صندوق‌های بازنشستگی نیز اشاره کرد و افزود: منابع برای اقدامات حمایتی این صندوق‌ها تأمین نشده است و همچنین سن امید به زندگی در کشور افزایش یافته اما سن بازنشستگی تغییر نکرده حتی برخی زمان‌ها قوانینی مانند بازنشستگی‌های پیش از موعد نیز به این سازمان تحمیل شده است.
پایور در مورد نسبت پشتیبانی در صندوق‌های بیمه‌ای گفت: نسبت بیمه شده به مستمری بگیر را نسبت پشتیبانی می‌گویند. این ضریب در سال‌های اخیر به دلیل رشد غیرمتعارف مستمری بگیران کاهش یافته است و برای حفظ صندوق‌ها باید تعادل بین منابع و مصارف را همیشه مدنظر قرارداد.
