ایران اکونومیست- پژوهشگران اتریشی در مطالعه اخیرشان در حال توسعه یک جلیقه دارای سیم پیچ‌های رادیویی قابل انعطاف هستند که تصویربرداری ام.آر.آی را برای تشخیص سرطان پستان بهبود می‌بخشد.
پژوهشگران "موسسه علمی اتریش" در وین در حال توسعه یک جلیقه هستند که اطراف آن سیم پیچ‌های دارای فرکانس رادیویی قابل انعطاف تعبیه شده است و از آن می‌توان برای تشخیص بهتر بیماری سرطان پستان استفاده نمود.
جلیقه مذکور دارای مجموعه‌ای از ۳۲ سیم پیچ دارای فرکانس رادیویی است که درون پارچه این جلیقه تعبیه می‌شوند. سیم پیچ‌های مذکور ۸ سانتی‌متر (۳.۱ اینچ) طول دارند و با استفاده از کابل کواکسیال به یک گیرنده رادیویی متصل می‌شوند و چند حسگر نیز در داخل این جلیقه قرار داده شده‌اند که توسط آنها سیستم می‌تواند حرکات ناشی از تنفس بیمار را که باعث ایجاد اختلال در تصاویر می‌شود حذف نماید.
کابل کواکسیال یا کابل هم‌محور(Coaxial cable) کابلی است که دارای یک رسانای داخلی است که توسط یک عایق منعطف محصور شده است و روی این لایهٔ منعطف نیز توسط یک رسانای نازک برای انعطاف کابل به هم بافته شده است. هدف این لایه رسانای خارجی کابل جلوگیری از نفوذ نویزهای محیط کابل می‌باشد. همه این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند.
ام.آر.آی ها به عنوان یک روش تشخیصی مفید نسبت به اشعه ایکس به شمار می‌آیند به این دلیل که آنها دارای تابش یوننده مضر نیستند. آنها همچنین دارای حساسیت بالاتر و تصاویر با وضوح بالاتری هستند.
تابش یون ساز، تابش یونیزانیا یا تابش یوننده، تابشی است که به اندازهٔ کافی انرژی دارد تا الکترون‌ها را از اتم و یا مولکول جدا کند، یا به بیانی دیگر آنها را یونیزه کند. تابش یوننده از ذره‌های درون‌اتمی، اتم‌ها و یا یون‌هایی با سرعت بسیار بالا (سرعتی نزدیک به سرعت نور) و یا موج‌های الکترومغناطیسی با انرژی بسیار بالا مانند گاما و ایکس ساخته شده است. تابش یوننده در اثر واکنش هسته‌ای-اعم از طبیعی یا مصنوعی-با دمای بسیار بالا (مثلاً در هاله خورشید یا در حالت پلاسما) از طریق تولید ذره‌های پرانرژی در شتاب دهنده ذره‌ای یا از طریق فرایندهای طبیعی مانند رعد و برق یا انفجار ابرنواختر پدید می‌آید.
ام.آر.آی تصاویر ۳ بعدی از بدن انسان را با قرار دادن آن در برابر یک میدان مغناطیسی قوی همراه با امواج رادیویی، تولید می‌کند. طی این مطالعه، این جریان هسته اتم‌های هیدروژن داخل بدن را تحریک می‌کند، که پس از آن می‌توان توسط رایانه آنها را به تصاویر آناتومی دقیق تبدیل کرد.
در این روش هنگامی که بیمار برای انجام کارهای ماموگرافی مراجعه می‌کند، وارد یک لوله اسکنر ام.آر.آی می‌شود و سپس در آنجا از سیم پیچ‌های دارای فرکانس رادیویی برای ثبت تصویر استفاده می‌کنند. به گفته محققان، این رویکرد هنوز تکمیل نشده است و دارای نواقصی است که بزودی و با آزمایشات بیشتر حل خواهد شد.
