به گزارش ایران اکونومیست، پویا محمودیان، معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با حضور در برنامه «روی خط خبر» شبکه خبر، درباره جهانی شدن شهرهای ایران گفت: یک شهر وقتی جهانی می‌شود، در سطح کشور و جهان دیده می‌شود. به عنوان مثال ثبت سفال کلپورگان صنایع دستی در اقتصاد روستا تأثیری می‌گذارد که از محل فروش آن مدرسه ای برای روستا ساخته می‌شود. امروز ۸ شهر و ۲ روستای ما جهانی شده‌اند.
وی افزود: ما در حال حاضر ۱۰ شهر یا روستای جهانی و ۱۵ شهر ملی داریم که فقط از ۱۷ استان کشور هستند. در حال حاضر ۳۱ شهر در کل دنیا در حوزه صنایع دستی به ثبت جهانی رسیدند. ما پرونده شهر‌هایی که قابلیت جهانی شدن را دارند، بررسی می‌کنیم و پرونده آن‌ها را اصلاح می‌کنیم تا زمانی که به شورای جهانی می‌فرستیم، پرونده‌ای برنگردد؛ به عنوان مثال مبل منبت ملایر یکی از ظرفیت‌های بی‌بدیل این شهر است و پرونده بجنورد در خراسان شمالی، روستای فش کرمانشاه، روستای قاسم‌آباد در گیلان و فشتکه در گیلان نیز در دستور کار قرار گرفته است. هم‌اکنون پرونده ۱۵ شهر و روستا در دستور کار قرار گرفته است؛ البته حتما در مسیر ثبت جهانی این شهر‌ها و روستا‌ها موانعی وجود دارد.
معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی همچنین درباره صادرات صنایع دستی کشور اظهار کرد: ۶ ماهه اول سال را با بیش از ۱۰۷ میلیون دلار و ۹ درصد رشد پشت سر گذاشتیم و در حوزه داخلی هم رشد خوبی داشتیم؛ اما اذعان داریم که با ایده آل خود در سطح جهانی و داخلی فاصله زیادی داریم. ما سومین کشور تولیدکننده صنایع دستی دنیا از نظر تنوع اما سی‌امین کشور صادرکننده صنایع دستی هستیم. با این حال، امیدواریم با برنامه‌هایی چون تجاری‌سازی و حضور بیشتر در بازار‌های بین‌المللی به جایگاه مطلوب برسیم. تصمیم داریم طرح پنجشنبه‌های با صنایع دستی را اجرا کنیم تا افرادی که پنجشنبه‌ها صنایع دستی می‌خرند، تخفیف بگیرند. همچنین در حال راه‌اندازی کمپینی هستیم که بدانیم هر نفر تا چه اندازه از صنایع دستی استفاده می‌کند و امید است که با این کار موجی برای حمایت از صنایع دستی و فعالان آن ایجاد شود.
محمودیان همچنین درباره اهمیت آموزش در بحث صنایع دستی تصریح کرد: هم‌اکنون اداره کلی در معاونت صنایع دستی قرار دارد که بخش اصلی کار آن آموزش است. در آینده تفاهمنامه‌ای بین سازمان میراث فرهنگی و آموزش و پرورش منعقد خواهد شد که در برخی از مقاطع صنایع دستی آموزش داده شود؛ بنابراین حوزه آموزش اهمیت بسزایی برای ما دارد. مطالعات بازار نیز یکی از دغدغه‌های اصلی حوزه صنایع دستی است و سفارش ۴ طرح مشخص را به پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دادیم تا نتایجی که اعلام می‌کنیم براساس نتایج پژوهشی و دانشگاهی باشد. با توجه به آنکه فرصت‌های زیادی را برای ارتقای صنایع دستی از دست دادیم، امید است که بتوانیم جبران مافات کنیم.
