به گزارش ایران اکونومیست به نقل خبرگزاری آسوشیتدپرس از برلین، اطلاعاتی مقدماتی حاکی است که حدود 166 هزار تقاضای پناهجویی شامل 30 هزار درخواست مربوط به نوزادان تازه متولد شده از والدین مهاجر در آلمان، تا پایان سال جاری در این کشور به ثبت می رسد.
این رقم از رقم ثبت شده 198 هزار و 317 نفر در سال 2017 میلادی کمتر است و حتی پایین تر از رقم مدنظر دولت برای دریافت حداکثر 220 هزار تقاضای پناهندگی در سال به شمار می رود.
بیش از یک میلیون پناهجو در سال های 2015 و 2016 وارد آلمان شدند که اکثرشان مهاجرانی بودند که درگیری و خشونت در سوریه، عراق و افغانستان گریخته بودند. از آن زمان به بعد، ورود مهاجران به آلمان کاهش قابل توجهی داشته است.
«آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان در سال 2015 سیاست های درهای باز به روی مهاجران را به اجرا گذاشت؛ سیاستی که از محبوبیت وی در آلمان کاست و به شکست این سیاستمدار در انتخابات های منطقه ای منجر شد.
وی سرانجام تصمیم گرفت از رهبری حزب دمکرات مسیحی آلمان کناره گیری کند. مرکل قصد دارد تا انتخابات بعدی فدرال آلمان در سال 2021، در مقام صدراعظمی کشور بماند.
حال «آنه گرت کرامپ کارن باور» رهبر جدید حزب دمکرات مسیحی و جانشین مرکل در این حزب است. کارن باور از طرح تغییر سیاست های مهاجرتی این حزب خبر داده است.
وی چندی پیش به نشریه «بیلد آم سونتاژ» گفت: قصد دارم با کارشناسان و منتقدان سیاست های مهاجرتی و پناهندگی، کارگروهی در مورد مهاجرت و امنیت تشکیل دهم تا در این زمینه تبادل نظر شود.
هرچند کارن باور در مقایسه با رقبای خود در کارزار انتخاباتی این حزب، انتقادهای کمتری را متوجه سیاست مهاجرتی مرکل کرده، اما در عین حال گفته است که مهاجران باید بدانند افراد با سابقه جنایی نمی توانند در این کشور حضور داشته باشند.
از سویی، مرکل علاوه بر راه دادن مهاجران به کشورش، از توافق سازمان ملل در مورد مهاجرت دفاع کرده و مخالفان این توافق را ملی گرا نامیده است.
به نظر می رسد اشاره مرکل به ملی گراها، «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا و مخالفان راست افراطی خودش در آلمان باشد.
پیمان جهانی مهاجرتی سازمان ملل متحد برای مهاجرت امن، منظم و قاعده‌مند در ماه ژوئیه (تیر/مرداد) به تائید 193 کشور عضو این سازمان به جز آمریکا رسید.
این معاهده جهانی با هدف کاهش مهاجرت های غیرقانونی، کمک به مهاجران و بازگرداندن آنها به کشورهای مبداشان مورد تائید قرار گرفت.
در این توافق از کشورهای امضا کننده خواسته شده است بازداشت را به عنوان آخرین حربه به کار بندند. موج عظیم آوارگان و مهاجران در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم، مشوق تصویب این توافق بوده است.
این پیمان که مهاجرت بین المللی را از جمله از نظر ابعاد انسانی و حقوق بشری رسیدگی می کند، کمک شایانی به روند اداره جهانی و هماهنگی ها در حوزه مهاجرت بین الملل کرده است و چارچوبی را برای همکاری بین المللی جامع در مورد مهاجرت به وجود می آورد. این توافق همچنین طیفی از تعهدات قابل اجرا، ابزارهای اجرایی و چارچوبی برای پیگیری و بازبینی تمامی ابعاد مهاجرت بین المللی را به کشورهای عضو ارائه می دهد.
