فوتبال در گروگان زیاده‌خواهی‌های مدیریتی

به گزارش ایران اکونومیست؛  رهبر معظم انقلاب اسلامی روز گذشته (سه شنبه) در ابتدای جلسه درس خارج فقه، ضمن تاکید بر اهمیت و لزوم اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان، به طور روشن فرمودند: «این قانون بازنشستگان، یک قانون بسیار خوبی است. این از آن قوانینی است که ما به آن احتیاج داشتیم، جایش هم خالی بود. این قانون در واقع حلقه‌ی بسته‌ی مدیریتی را که گاهی اوقات در بعضی از جاها سالهای سال طول می کشد، این حلقه‌ی مدیریتی بسته را باز می کند، می شکند، راه را برای جوانها می گشاید.»
مهر تایید معظم له بر قانون منع به کارگیری بازنشستگان در حالی می تواند به فصل الخطابی برای تمامی مدیران کشور تبدیل شود که در شرایط کنونی هیات رییسه و رییس فدراسیون فوتبال با چنگ زدن به راهکارهای مختلف به دنبال ابقاء در سمت خود هستند. یک بام و دو هوای مدیران بازنشسته فدراسیون در برابر قانون مصوب مجلس شورای اسلامی در حالی این روزها به سوژه رسانه ای کشور تبدیل شده که پیش از این «مهدی تاج» رییس فدراسیون بارها اعلام کرده «مطیع قانون است و خود را فراتر از قانون نمی بیند.»
اما دوگانگی در شعار و عمل مسوولان این فدراسیون این روزها از سخنان دو پهلو گذر کرده و تلاش در برابر شکسته شدن حلقه مدیریتی خاص این فدراسیون از پشت پرده به سطح جامعه آمده و آنان به صورت علنی به دنبال حفظ کرسی مدیریتی هستند؛ تلاشی که موجب شده تا ذهن بسیاری از هواداران فوتبال و مخاطبان به سمت و سوی این پرسش ها گرایش پیدا کند که پست های مدیریتی فدراسیون چه سودی برای خادمان این ورزش محبوبیت دارد که دل کندن از آن به بهای دور زدن قانون مورد تاکید رهبر انقلاب می باشد؛ آیا قانونی که برای استاندار، شهردار و مدیران وزارتخانه ها هیچ استثنایی ندارد و آنان بدون هیچ مقاومتی به آن گردن نهادند برای فدراسیون فوتبال بند فراقانونی دارد؟
این فراقانون چیست و ابزار آن کدام است که هیات رییسه سعی دارد بدون توجه به تمامی آسیب های دور زدن این قانون همچنان در سمت خود باشد. آیا فراقانون مورد تاکید هیات رییسه فوتبال یک حکم حکومتی یا مصلحت ملی است؟
بدون شک پاسخ به این پرسش ها منفی است چرا که تمام بهانه های این روز فدراسیون نه حکم حکومتی می باشد نه مصلحت ملی؛ بلکه آنان کودک فوتبال ایران را به گروگان گرفته و بهای از دست رفتن پست مدیریتی خود را ذبح این کودک با ابزار تعلیق FIFA و AFC اعلام کردند.
این گروگان گیری در حالی است که به گواه تمامی کارشناسان و بزرگان حوزه ورزشی و مدیریتی این رشته؛ فوتبال، ورزشی به روز و گردش نخبگان مدیریتی و ورزشی در آن با شرایط زمان شکل می گیرد، جایی که این ورزش چه در بخش مدیریتی و چه در زمینه ستارگان ورزشی نیازمند راهبر های نوینی می باشد و برای همگام بودن با این راهبردها نیاز به مدیران جدید است. مدیرانی جوان از جنس فوتبال که بتوانند واقعیت های این ورزش را به خوبی درک کنند و این همان نکته ای است که روز گذشته رهبر انقلاب پیش از درس خارج فقه به آن اشاره شد؛ اشاره ای که گروه ها و باندهای مدیریتی خاص را در کشور هدف قرار داده است.
اما مستثنی کردن خود از قانون و تلاش برای دور زدن آن این شبهه را در ذهن دوستداران فوتبال و ورزش ایجاد خواهد کرد که مگر شعار تمامی مدیران فدراسیون در برابر دوربین و خبرنگاران بر این اساس نیست خود را خادم بخش های مختلف فوتبال می دانند اما چرا زمانی که جایگاه آنان به خطر می افتد باید به دنبال راهکاری برای گذر از قانون باشند آیا این مقاومت آنان، تئوری فرد در خدمت جامعه را زیر سوال نخواهد برد؟
اگر مدیران کنونی و هیات رییسه فوتبال بپذیرند که خدمت کردن تنها میزنشینی یا ریاست نیست بدون شک با نخستین ابلاغیه دولت تدبیر و امید پست مدیریتی را واگذار می کردند اما اگر در استراتژی آنان فوتبال پلی برای رسیدن به اهداف شخصی تعریف شود نه تنها شگرد دور زدن قانون در دستور کار قرار خواهد گرفت بلکه حاضرند ضمن پشت کردن به قوانین مصوب و مورد تایید نظام، با پناه بردن به فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) و کنفدراسیون فوتبال آسیا و شیخ سلمان رئیس این نهاد ورزشی، انتقام کرسی مدیریتی از دست رفته خود را با حربه تعلیق از جامعه ورزشی ایران بگیرند، جامعه ای که فوتبال را به عنوان یک کنش اجتماعی و ورزشی بخشی از زندگی خود می دانند و تنها این ورزش است که می تواند برای دقایقی نشاط را به قشرهای مختلف جامعه تزریق کند.
گروگان گیری با ابزار تهدید تعلیق این روزها در حالی از سوی مدیران فدراسیون فوتبال در حال اجرا شدن است که تا یک ماه دیگر ایران باید در بزرگترین تورنمنت فوتبالی قاره کهن یعنی جام ملت ها شرکت کند؛ حضوری که برخی از کارشناسان از آن به عنوان سفر برای پایان حسرت 40 ساله یاد می کنند.
اما اگر هیات رییسه و رییس فدراسیون در برابر فشار برای اجرای قانون گروگان خود را قربانی کرده و با توسل به شیخ سلمان و جیانی اینفانتینو فوتبال ایران را در عرصه های بین المللی با تعلیق مواجه کنند بدون شک فوتبال احیا شده ایران در سطح ملی و باشگاهی آسیا با چالش های فراوانی روبرو خواهد شد. چالشی که باید از آن به عنوان غلبه زیاده خواهی های فردی بر منافع ملی یاد کرد.