آیا دانشکده‌های هنر مروج الگو‌های غربی صنایع دستی هستند؟

به گزارش ایران اکونومیست، اخیرا شاهد ابراز نگرانی برخی از کارشناسان و صاحبنظران عرصه صنایع دستی و هنر‌های سنتی نسبت به فراموش شدن برخی از رشته‌های صنایع دستی کشورمان بودیم. آن‌ها عقیده دارند که دانشکده‌هایی که رشته‌های صنایع دستی را در قالب رشته دانشگاهی به دانشجویان تدریس می‌کنند آنچنان که باید و شاید به رشته‌های در حال فراموشی یا فراموش شده صنایع دستی توجه نمی‌کنند و بیشتر الگو‌های غربی را آموزش می دهند.در این خصوص با چند کارشناس گفتگو کردیم که در ادامه می خوانید:
مرضیه ترکمانیان، سرپرست دفتر توسعه و ترویج معاونت صنایع دستی و هنر‌های سنتی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت:اگرچه برخی از کارشناسان و صاحب نظران صنایع دستی کشور معتقد هستند که دانشگاه‌هایی که رشته‌های صنایع دستی را در میان رشته‌های تعریف شده خود گنجانده‌اند بیشتر الگو‌های غربی را رواج می‌دهند و توجه کمتری به رشته‌های در حال فراموشی صنایع دستی کشورمان می‌کنند اما استاد نمیتواند برحسب سلیقه خودش موضوعی را تدریس کند و به هر حال باید تابع سرفصل درسی باشد که برای او تعیین شده است.

وی افزود:رشته‌های صنایع دستی دانشکده‌های هنر از ۸ کارگاه تشکیل شده است که ۱ یا ۲ مورد آن‌ها کارگاه تخصصی است البته ممکن است که دانشجو را در بحث طراحی آزاد بگذارند اما اصول فنی، تکنیک‌ها، روش ساخت و ... مسلما با تأکید بر هنر ایرانی آموزش داده می‌شوند.

سرپرست دفتر توسعه و ترویج معاونت صنایع دستی و هنر‌های سنتی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اظهار کرد:من خیلی بعید می‌دانم که الگو‌های غربی، شخصی و فردی در دانشکده‌های هنر آموزش داده و ترویج شوند.

ناهید رحمانپور، مدیر گروه صنایع دستی دانشکده هنر دانشگاه الزهرا نیز در همین خصوص به ما گفت:در دانشگاه الزهرا استادانی هستند که در رشته‌های صنایع دستی کاملا سنتی کار می‌کنند البته برخی از استادان نیز ترکیب سنتی و مدرنیزه کار می‌کنند. ما می‌دانیم که صنایع دستی یک هنر زنده است و هنر مرد‌ه ای نیست که بگوییم در قدیم بوده و امروز به طور مداوم باید تکرار شود.

وی افزود:صنایع دستی با آمدن حاکمیت‌ها و دوره‌های مختلف رشد کرده و بالندگی داشته است زیرا در حقیقت صنایع دستی محصول زمان خودش است و این که ما بخواهیم گذشته را عینا تکرار کنیم و چیزی را به آن اضافه نکنیم به مثابه آن است که خودمان صنایع دستی را بکشیم، زیرا به هر حال تکرار، خستگی و ملال می‌آورد البته این دلیل بر آن نمی‌شود که گذشته را فراموش کنیم یا آن را اصلا تکرار نکنیم.

رحمانپور گفت:بخشی از وظیفه ما حفظ میراث فرهنگی است، اما بخش دیگری از وظیفه‌ما این است که محصول و صنایع دستی زمان خودمان را ارائه بدهیم و تکرار گذشتگان نباشیم تا اگر در صد سال آینده صنایع دستی زمان ما را بررسی کردند، نگویند در این دور کپی‌های ضعیفی از آثار گذشتگان ارائه شد.

وی در خصوص بهره‌گیری از تکنیک‌های غربی نیز گفت: اگر نتوانیم این تکنیک‌ها را بومی کنیم، که بسیار اتفاق ناخوشایندی است یعنی تقلید بد است، اما الهام گرفتن و بهره گرفتن مشکلی ندارد. ما تلاش می‌کنیم به همین منظور صنایع دستی مناطق مختلف کشور را با سبک زندگی امروزی منطبق کرده و وارد زندگی مردم کرده و احیا کنیم.