به گزارش ایران اکونومیست، محققان کانادایی شواهدی پیدا کردند که نشان میدهد ساعت بیولوژیکی بدن میتواند دلیل تشنگی قبل از خواب باشد. به این صورت که عصب های تشنگی در یک حرکت پیشگیرانه فعال میشوند تا بدن ما در طول شب آب کافی داشته باشد. تیم تحقیقاتی معتقد است.
درک بهتر فرایند تشنگی قبل از خواب، میتواند اطلاعات مفیدی را در جنبه های دیگر آزار دهنده زندگی روزمره، که ریتم شبانه روزی را تحت تأثیر قرار میدهد مانند؛ جت لگ و تغییر شیفت کاری بدهد. Charles Bourque از دانشگاه مک گیل میگوید: "این مطالعه بر روی موش های ازمایشگاهی انجام شده است،
تیم تحقیقاتی از قبل میدانست که مصرف آب موش ها قبل از خواب افزایش میابد اما دلیل آن مشخص نیست، چون زمانیکهآنها شروع به نوشیدن میکردند تشنه نبودند. این تحقیق میتواند توضیح دهد که چرا انسان نیز ثیل از خواب مایعاتی مانند آب و شیر مصرف میکند.”
برای کشف آنچه که اتفاق میافتد، برای اولین بار دسترسی موش ها به آب را قبل از خواب محدود کردند، که نشان داد چند ساعت بعد که بیدار شدند بدن آنها بسیار کم آب تر از قبل است. محققان اظهار داشتند که این یعنی مصرف آب، قبل از خواب تا حد زیادی یک اقدام پیشگیرانه برای حفظ آب بدن در طول چرخه خواب است که نشان میدهد.
مکانیسم بیولوژیکی حتی زمانی که آب بدن کم نیست، تشنگی را تحریک میکند. پس مغز میتواند حس کند که چه زمانی بدن به آب احتیاج دارد و احتمالا هسته سوپراکیاسماتیک (SCN: بخشی از مغز که مسوول ریتم شبانه روزی است) باید یک راه برای برقراری ارتباط بین عصب های تشنگی که موش ها را به آب خوردن تحریک میکند، داشته باشد.
آنها در این بررسی به جستجوی وازوپرسین که در SCN تولید میشود و چیزهایی مانند نگه داری آب توسط کلیه و فشار خون را کنترل میکند پرداختند. با استفاده از نور لیزر زمانی که وازوپرسین در بدن موش ها تولید میشد، سلول ها روشن میکردند و در آن لحظه SCN تحریک میشد.
آزمایش تایید کرد وازوپرسین زمانی که ساعت بیولوژیکی بدن تحریک میشود به مقدار بالا منتشر میشود.
در نهایت برای مشاهده اینکه وازوپرسین میتواند عصب های تشنگی را تحریک کند، برای خاموش و روشن کردن عصب ها، از موش های اصلاح شده ژنتیکی استفاده کردند، و مشاهده کردند که وازوپرسین چه زمانی از SCN آزاد میشود. در پایان، دریافتند که وازوپرسین میتواند عصب های تشنگی را روشن کند و این دلیل نوشیدن آب توسط موش هاست و آنها در واقع نیاز به آب ندارند.
این یعنی ساعت بیولوژیکی موش ها (SCN) با جزئیاتی ساخته شده است که میتواند پیش بینی کند که چه زمانی خواب شروع میشود و مغز را تحریک میکند که به دنبال منابع مورد نیاز خود، مانند آب برود تا در طول دورهای دیگر سالم بماند.
در حال حاضر این تحقیقات بر روی موش انجام شده است و پس از انجام این آزمایشات بر روی انسان ها میتوان به نتایج قطعی تری دست یافت. این تیم تحقیقاتی میگوید که درک این مکانسیم بیولوژیکی، میتواند در بسیاری دیگر از جنبه های زندگی به ما کمک کند. همه ی ارگان های بدن یک ریتم شبانه روزی دارند و میتوان نحوه عملکرد آنها را بهینه کرد.
شیفت کاری افرادی که مجبورند در خارج از ریتم طبیعی کار کنند، ممکن است عواقبی بر سلامت آنها داشته باشد. دانستن اینکه ساعت بدن چگونه کار میکند میتواند به ما پتانسیل بیشتری میدهد تا در مورد آن کاری انجام دهیم.
