به گزارش ایران اکونومیست؛ علیرضا مهدویان عضو هیئت علمی پژوهشگاه پتروشیمی و پلیمر ایران، با بیان اینکه روش گرما درمانی یکی از کم عوارض ترین روش‌های درمان سرطان است، گفت: بر این اساس در این طرح یک نوع نانوذره کامپوزیتی متشکل از پلیمر و طلا را سنتز کردیم.
این نانوذرات قادر هستند سلول‌های سرطانی را تشخیص دهند، آنها را ردیابی کنند، در تصویربرداری قابل بهره برداری هستند و درنهایت با تبدیل نور به گرما موجب مرگ آنها شوند.
وی بروز عوارض بسیار را از عیوب روش‌های رایج درمان سرطان دانست و ادامه داد: این در حالی است که نانو ذرات سنتز شده در این طرح کم‌ترین عوارض جانبی را حین درمان ایجاد می‌کنند و از سوی دیگر، ساختار این نانوذرات به نحوی است که قادر هستند کارایی‌های متفاوتی از قبیل تشخیص، ردیابی و درمان را از خود به نمایش بگذارند.
به گزارش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، مهدویان با اشاره به نقش اصلی نانوذرات طلا در کارایی این ذرات، تصریح کرد: نانو ذرات طلا با پتانسیل تبدیل نور به گرما می توانند با ایجاد گرما درون سلول سرطانی در ازای تابش نور، موجب مرگ آنها شوند. اما جهت هدف گیری و تشخیص، از فولیک اسید و ترکیب فتوکرومیک 'اسپایروپیران' در ساختار نانو ذرات نهایی استفاده شد.
به گفته مجری طرح، حضور فولیک اسید موجب افزایش نفوذ انتخابی درون سلول‌های سرطانی شده و حضور ترکیب فتوکرومیک اسپایروپیران تحت تابش نور فرابنفش گونه‌های اکسیژن فعال تولید می‌کند که نقش قابل توجهی در نابودی سلول‌های سرطانی ایفا می کند.
وی در رابطه با نحوه ارزیابی نانوذرات سنتز شده اظهار داشت: به منظور شناسایی ساختار و تأیید سنتز نانوذرات از آزمون‌های FT-IR، EDX و UV-Vis و به منظور بررسی شکل شناسی و همچنین اندازه و توزیع اندازه ذرات از آزمون‌های TEM، SEM و DLS استفاده شد. آزمون‌های سمیت سلولی، پلاسمای جفت شده القایی (ICP)، تصویربرداری میکروسکوپی فلورسانس، اندازه گیری گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) درون سلولی، لیزر مادون قرمز نزدیک و دوربین مادون قرمز نیز جهت ارزیابی نفوذ انتخابی به درون سلول‌های سرطانی، تصویربرداری، درمان فوتودینامیکی و نور- گرمایی سلول‌های سرطانی مغز موش به کار گرفته شدند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه پتروشیمی و پلیمر ایران با بیان اینکه نانو ذرات تولید شده به درون سلول‌های سرطانی مغز موش تزریق شد، خاطر نشان کرد: نتایج آزمون پلاسمای جفت شده القایی (ICP) نشان می دهد میزان نفوذ به درون سلول‌ها برای نانوکامپوزیت‌های عامل دار شده با فولیک اسید نسبت به نمونه نانوکامپوزیتی فاقد فولیک اسید به ترتیب برابر با 71.4 و 28.8 درصد است. نتایج حاصل از آزمون اندازه گیری گونه‌های اکسیژن فعال درون سلولی نشان داد که هر دو نمونه نانوکامپوزیتی، قابلیت تولید گونه‌های اکسیژن فعال را دارد.
وی تاکید کرد: نانوکامپوزیت‌های عامل دار شده با فولیک اسید، به دلیل نفوذ بیشتر و تجمع درون سلول‌های سرطانی، موجب افزایش تولید ROS به میزان 1.5 تا 2 برابر نسبت به نمونه‌های عامل‌دار نشده با فولیک اسید می‌شود.
از طرح حاضر یک اختراع با عنوان «تهیه ذرات نانوکامپوزیت جدید پلیمر-طلا چندمنظوره با قابلیت ردیابی و درمان سلول‌های سرطانی» به شماره 94552 به ثبت رسیده است.
این طرح از سوی جابر کیوان راد دانشجوی مقطع دکترا و دکتر علیرضا مهدویان عضو هیئت علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران و سمیده خویی و سکینه شیر ولیلو از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران اجرایی و نتایج آن در مجله ACS applied materials & interfaces با ضریب تأثیر 8.097 منتشر شد.
