به گزارش ایران اکونومیست، نجمه جمالی روان شناس و مشاور خانواده اظهار کرد: طلاق عاطفی یا «ازدواج توخالی» یا «طلاق خاموش»، زندگی خاموشی است که زن و مرد در کنار هم هستند و در حالی که در یک خانه زندگی می کنند، اما هیچ گونه عشق، مصاحبت،احترام،محبت، اعتماد و امنیت بین زوجین دیده نمی شود. این افراد نسبت به هم احساسی ندارند و دچار مشاجرت پی در پی می شوند و همدیگر را آگاهانه یا ناآگاهانه آزار می دهند.
وی با بیان اینکه در این حالت جو خانواده سرد و بی روح است و حتی امکان دارد زوج درگیری های فیزیکی نیز پیدا کنند، گفت: در این حالت زوجین از صحبت کردن با یکدیگر اجتناب می کنند. با وقوع طلاق عاطفی که در حال حاضر بین خانواده ها به شدت در حال افزایش است، فرزندان دچار مشکلات روحی و عاطفی شدیدی می شوند و بیشترین پیامد منفی و اثرات مخرب، بر روح و روان آنها وارد می شود.
جمالی عنوان کرد: علائم افسردگی، پرخاشگری، اضطراب، و استرس در این فرزندان شدت قابل ملاحظه ای دارد و آنها به دوستان خود وابسته شده و مایل نیستند زمان زیادی در منزل باشند یا حتی اگر در منزل هستند به اتاق خود یا دوستان مجازی پناه می برند و از بودن کنار والدین به شدت امتناع می کنند.
وی با بیان اینکه در این کودکان علائم کم اشتهایی یا پر اشتهایی عصبی نیز قابل مشاهده است، افزود: این کودکان به کرات دچار مشکلات خواب یا کابوس می شوند و کودکان معمولا در چنین خانواده هایی در انجام تکالیف درسی دچار ضعف شدید می شوند و مشکلات تحصیلی در آنها شدت می گیرد.
این روان شناس ادامه داد: آثار مخرب این نوع زندگی (طلاق عاطفی والدین) بر پسران بیشتر از دختران بوده و آن ها دچار پرخاشگری های فیزیکی و کلامی بیشتری می شوند، این در حالیست که در دختران علائم افسردگی و اضطراب افزایش بیشتری دارد.
وی افزود: بسیاری از این فرزندان خود را مسئول بودن والدین کنار هم می دانند؛ چرا که بسیاری از اوقات والدین اعلام می کنند به خاطر فرزندان زندگی زناشویی توأم با بی مهری را تحمل می کنند. به همین دلیل کودکان در این حالت خشم و احساس گناه زیادی را تجربه می‌کنند. آنها در این خانواده نابسامان احساس امنیت نکرده و آرامش خود را از دست می دهند و دچار بدبینی شدید می شوند و حتی برای انتخاب کار، تحصیل و همسر دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شوند.
