۰۶ تير ۱۳۹۷ - ۱۳:۴۵
مروری بر تاریخ جشنواره ونیز در یک نمایشگاه
مسئولان برگزاری جشنواره ونیز از برپایی یک نمایشگاه با موضوع تاریخ این رویداد سینمایی همزمان با برگزاری هفتادوپنجمین دوره آن خبر دادند.
به گزارش ایران اکونومیست؛ این نمایشگاه قرار است در هتل "Des Bains " شهر ونیز و با استفاده از آرشیوهای تاریخی این رویداد سینمایی برگزار شود و «پائولو براتا» دبیر جشنواره ونیز وظیفه انتخاب آثار و سازماندهی این جشنوار را بر عهده دارد.
دبیر جشنواره ونیز در این‌باره گفت: این نمایشگاه شامل عکس، فیلم، اسناد و بویژه مواردی است که در طول تاریخ ۷۵ ساله جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز به عنوان قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان برای اولین بار رونمایی و منتشر می‌شوند.
اولین دوره از جشنواره فیلم ونیز از تاریخ ۶ تا ۲۱ اوت سال ۱۹۳۲ و با ایده‌ای از«جوزپه ولپی» رئیس دوسالانه ونیز و «لویسانو دفئو» به عنوان اولین رئیس این رویداد سینمایی برگزار شد، جشنواره‌ای که کار خود را بیش از تمام جشنواره‌های سینمایی بین‌المللی آغاز کرده است و تا به امروز به شدت مورد حمایت دولت ایتالیاست.
اولین دوره در تراس هتل «Excelsior» به شکلی غیررقابتی برگزار شد و فیلم «دکتر جکیل و آقای هاید» ساخته «روبن مامولیان» با بازی «فردریک مارچبه» به عنوان اولین فیلم تاریخ جشنواره فیلم ونیز در ساعت ۲۱:۱۵ روز ششم اوت سال ۱۹۳۲ به روی پرده رفت.
دومین دوره از این جشنواره سینمایی دو سال بعد و از تاریخ اول تا بیستم سال ۱۹۳۴ برگزار شد و برای اولین بار شاهد رقابت فیلم‌ها بود. حداقل ۱۹ کشور با حضور ۳۰۰ خبرنگار در جشنواره شرکت کردند و «جام موسولینی» به عنوان جایزه به بهترین فیلم خارجی و بهترین فیلم ایتالیایی اعطا شد؛ گرچه در واقع هیات داورانی وجود نداشت و برندگان توسط رئیس دوسالانه ونیز و از طریق شنیدن نظرات متخصصان و مخاطبان جشنواره و مطابق با «موسسه ملی آموزش سینما» انتخاب شدند. بهترین بازیگر مرد و زن جشنواره نیز جایزه‌ای تحت عنوان «مدال طلای انجمن ملی فاشیست برای سرگرمی» دریافت کردند.
از سال ۱۹۳۵ جشنواره فیلم ونیز به رویدادی سالانه تبدیل شد و جایزه بهترین بازیگری نیز به «کاپ ولپی» تغییر نام یافت. در سال ۱۹۳۶ برای اولین بار یک هیات داوران بین المللی در جشنواره شکل گرفت و در سال ۱۹۳۷ نیز کاخ سینمایی جدیدی با طراحی «لوئیجی کواگلیاتا» افتتاح شد.
مروری بر تاریخچه برگزاری ونیز در دهه ۱۹۴۰ کار بسیار دشواری است چرا که پایان جنگ جهانی دوم این دهه را به دو بخش تقسیم کرد. قبل از سال ۱۹۳۸ ، فشارهای سیاسی جشنوار ونیز را به کلی منحرف و تخریب کرد و با شروع درگیری‌ها شرایط به گونه‌ای پیش رفت که می‌توان گفت در سال‌های ۱۹۴۰ ، ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ در واقع جشنواره برگزار نشد چرا که فیلم‌ها در مکان‌هایی متفاوت با سال‌های قبل به روی پرده می‌رفت. علاوه بر آن، کشورهای بسیار کمی در جشنواره شرکت کردند و جشنواره مطلقا در انحصار کارگردانان موسسات عضو محور رم-برلین بود.
پس از این اتفاقات غم‌انگیز، جشنواره از سال ۱۹۴۶ تا پایان جنگ جهانی جان دوباره‌ای یافت و برای اولین بار زمان برگزاری آن براساس توافقی که با جشنواره نوظهور کن در فرانسه منعقد شده بود، در ماه سپتامبر آغاز شد و جایگاه خود را به عنوان رویداد مهم صنعت سینما دوباره به دست آورد.
جشنواره ونیز در سال ۱۹۴۷ در قصر دوک ونیز و با میزبانی از رکورد ۹۰ هزار شرکت کننده برگزار شد و یکی از فوق‌العاده‌ترین دوره‌های تمام ادوار این رویداد سینمایی رقم خورد.
در 20 سال بعد این جشنواره به توسعه و بسط خود براساس طرح هنری ایجادشده پس از جنگ ادامه داد و در سال ۱۹۶۳ و تحت ریاست «لوئیجی چیارینی» جشنواره تغییرات اساسی یافت و «چیارینی» در سال‌های ریاست خود بر جشنواره ساختار آن را به طور کلی تغییر داد.
برای شش سال جشنواره براساس قوانین سفت و سخت در انتخاب فیلم‌های بخش رقابتی و مقابله با فشارها و دخالت‌های سیاسی برگزار شد و کیفیت هنری فیلم‌ها بر جنبه‌های تجاری و تبلیغاتی آنها غالب بود.
ناآرامی‌های سیاسی و اجتماعی سال ۱۹۶۸ تاثیر بسزایی بر دوسالانه ونیز گذاشت و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱ هیچ جایزه‌ای در جشنواره اعطاء نشد و به شکل غیررقابتی خود بازگشت. در سال‌های ۱۹۷۳، ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ جشنواره برگزار نشد.
جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۷۹ مجددا احیا شد و این بار به لطف «کارلو لیزانی» رئیس جدید خود تلاش کرد تا تصویر و ارزش از دست رفته خود را بازیابد و مجددا اعتبار بین المللی خود را به دست آورد. رئیس جدید جشنواره نیز در تلاش برای ارائه تصویری مدرن‌تر از این رویداد سینمایی کمیته‌ای متشکل از متخصصین ترتیب داد تا در انتخاب آثار و ایجاد تغییرات بیشتر از آنها کمک بگیرد.
جایزه شیر طلایی به عنوان مهمترین عنوان این رویداد سینمایی هر ساله به انتخاب هیئت داوران به بهترین فیلم بخش رقابتی اعطا می‌شود.تاکنون سینمای فرانسه با دریافت ۱۳ جایزه شیر طلا (۳ جایزه مشترک) پرچمدار این رویداد سینمایی است و پس از آن سینمای ایتالیا با ۱۱ جایزه (۲ جایزه مشترک) در مکان دوم قرار دارد.
سینمای ایران نیز یک بار در سال ۲۰۰۰ با فیلم «دایره» ساخته جعفر پناهی موفق به کسب این جایزه معتبر سینمایی شده است.
در میان کارگردانان نیز «آندره کایات» و «لوئی مال» کارگردانان سرشناس فرانسوی به همراه «آنگ‌لی» (تایوان) و «ژانگ ییمو» (چین) هر کدام با دو جایزه شیر طلا رکورددار هستد.
هفتادوپنجمین دوره جشنواره فیلم ونیز از ۲۹ اوت تا ۸ سپتامبر (۷ تا ۱۷ شهریور) ادامه خواهد داشت و «گیرمو دل تورو» فیلمساز مشهور مکزیکی به عنوان رئیس داوران بخش رقابتی انتخاب شده است
دبیر جشنواره ونیز در این‌باره گفت: این نمایشگاه شامل عکس، فیلم، اسناد و بویژه مواردی است که در طول تاریخ ۷۵ ساله جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز به عنوان قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان برای اولین بار رونمایی و منتشر می‌شوند.
اولین دوره از جشنواره فیلم ونیز از تاریخ ۶ تا ۲۱ اوت سال ۱۹۳۲ و با ایده‌ای از«جوزپه ولپی» رئیس دوسالانه ونیز و «لویسانو دفئو» به عنوان اولین رئیس این رویداد سینمایی برگزار شد، جشنواره‌ای که کار خود را بیش از تمام جشنواره‌های سینمایی بین‌المللی آغاز کرده است و تا به امروز به شدت مورد حمایت دولت ایتالیاست.
اولین دوره در تراس هتل «Excelsior» به شکلی غیررقابتی برگزار شد و فیلم «دکتر جکیل و آقای هاید» ساخته «روبن مامولیان» با بازی «فردریک مارچبه» به عنوان اولین فیلم تاریخ جشنواره فیلم ونیز در ساعت ۲۱:۱۵ روز ششم اوت سال ۱۹۳۲ به روی پرده رفت.
دومین دوره از این جشنواره سینمایی دو سال بعد و از تاریخ اول تا بیستم سال ۱۹۳۴ برگزار شد و برای اولین بار شاهد رقابت فیلم‌ها بود. حداقل ۱۹ کشور با حضور ۳۰۰ خبرنگار در جشنواره شرکت کردند و «جام موسولینی» به عنوان جایزه به بهترین فیلم خارجی و بهترین فیلم ایتالیایی اعطا شد؛ گرچه در واقع هیات داورانی وجود نداشت و برندگان توسط رئیس دوسالانه ونیز و از طریق شنیدن نظرات متخصصان و مخاطبان جشنواره و مطابق با «موسسه ملی آموزش سینما» انتخاب شدند. بهترین بازیگر مرد و زن جشنواره نیز جایزه‌ای تحت عنوان «مدال طلای انجمن ملی فاشیست برای سرگرمی» دریافت کردند.
از سال ۱۹۳۵ جشنواره فیلم ونیز به رویدادی سالانه تبدیل شد و جایزه بهترین بازیگری نیز به «کاپ ولپی» تغییر نام یافت. در سال ۱۹۳۶ برای اولین بار یک هیات داوران بین المللی در جشنواره شکل گرفت و در سال ۱۹۳۷ نیز کاخ سینمایی جدیدی با طراحی «لوئیجی کواگلیاتا» افتتاح شد.
مروری بر تاریخچه برگزاری ونیز در دهه ۱۹۴۰ کار بسیار دشواری است چرا که پایان جنگ جهانی دوم این دهه را به دو بخش تقسیم کرد. قبل از سال ۱۹۳۸ ، فشارهای سیاسی جشنوار ونیز را به کلی منحرف و تخریب کرد و با شروع درگیری‌ها شرایط به گونه‌ای پیش رفت که می‌توان گفت در سال‌های ۱۹۴۰ ، ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ در واقع جشنواره برگزار نشد چرا که فیلم‌ها در مکان‌هایی متفاوت با سال‌های قبل به روی پرده می‌رفت. علاوه بر آن، کشورهای بسیار کمی در جشنواره شرکت کردند و جشنواره مطلقا در انحصار کارگردانان موسسات عضو محور رم-برلین بود.
پس از این اتفاقات غم‌انگیز، جشنواره از سال ۱۹۴۶ تا پایان جنگ جهانی جان دوباره‌ای یافت و برای اولین بار زمان برگزاری آن براساس توافقی که با جشنواره نوظهور کن در فرانسه منعقد شده بود، در ماه سپتامبر آغاز شد و جایگاه خود را به عنوان رویداد مهم صنعت سینما دوباره به دست آورد.
جشنواره ونیز در سال ۱۹۴۷ در قصر دوک ونیز و با میزبانی از رکورد ۹۰ هزار شرکت کننده برگزار شد و یکی از فوق‌العاده‌ترین دوره‌های تمام ادوار این رویداد سینمایی رقم خورد.
در 20 سال بعد این جشنواره به توسعه و بسط خود براساس طرح هنری ایجادشده پس از جنگ ادامه داد و در سال ۱۹۶۳ و تحت ریاست «لوئیجی چیارینی» جشنواره تغییرات اساسی یافت و «چیارینی» در سال‌های ریاست خود بر جشنواره ساختار آن را به طور کلی تغییر داد.
برای شش سال جشنواره براساس قوانین سفت و سخت در انتخاب فیلم‌های بخش رقابتی و مقابله با فشارها و دخالت‌های سیاسی برگزار شد و کیفیت هنری فیلم‌ها بر جنبه‌های تجاری و تبلیغاتی آنها غالب بود.
ناآرامی‌های سیاسی و اجتماعی سال ۱۹۶۸ تاثیر بسزایی بر دوسالانه ونیز گذاشت و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱ هیچ جایزه‌ای در جشنواره اعطاء نشد و به شکل غیررقابتی خود بازگشت. در سال‌های ۱۹۷۳، ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ جشنواره برگزار نشد.
جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۷۹ مجددا احیا شد و این بار به لطف «کارلو لیزانی» رئیس جدید خود تلاش کرد تا تصویر و ارزش از دست رفته خود را بازیابد و مجددا اعتبار بین المللی خود را به دست آورد. رئیس جدید جشنواره نیز در تلاش برای ارائه تصویری مدرن‌تر از این رویداد سینمایی کمیته‌ای متشکل از متخصصین ترتیب داد تا در انتخاب آثار و ایجاد تغییرات بیشتر از آنها کمک بگیرد.
جایزه شیر طلایی به عنوان مهمترین عنوان این رویداد سینمایی هر ساله به انتخاب هیئت داوران به بهترین فیلم بخش رقابتی اعطا می‌شود.تاکنون سینمای فرانسه با دریافت ۱۳ جایزه شیر طلا (۳ جایزه مشترک) پرچمدار این رویداد سینمایی است و پس از آن سینمای ایتالیا با ۱۱ جایزه (۲ جایزه مشترک) در مکان دوم قرار دارد.
سینمای ایران نیز یک بار در سال ۲۰۰۰ با فیلم «دایره» ساخته جعفر پناهی موفق به کسب این جایزه معتبر سینمایی شده است.
در میان کارگردانان نیز «آندره کایات» و «لوئی مال» کارگردانان سرشناس فرانسوی به همراه «آنگ‌لی» (تایوان) و «ژانگ ییمو» (چین) هر کدام با دو جایزه شیر طلا رکورددار هستد.
هفتادوپنجمین دوره جشنواره فیلم ونیز از ۲۹ اوت تا ۸ سپتامبر (۷ تا ۱۷ شهریور) ادامه خواهد داشت و «گیرمو دل تورو» فیلمساز مشهور مکزیکی به عنوان رئیس داوران بخش رقابتی انتخاب شده است
گزارش خطا
آخرین اخبار