نیویورک تایمز: فیفا مقدمات جهان بعد از ترامپ را آماده کرد
نیویورک تایمز روز شنبه درتفسیری نوشت:'فیفا'با انتخاب میزبان جام جهانی 2026، وارد عمل شد و آینده جهان بعد از 'ترامپ' را با مقدمه چینی برای دوستی میان سه کشور آمریکای شمالی شامل آمریکا، کانادا و مکزیک، شکل دهی کرد.
به گزارش ایران اکونومیست؛ در این مطلب به قلم 'موسی اوگوونگا' شاعر و نویسنده اوگاندایی تبار ساکن برلین در این روزنامه آمریکایی آمده است:
مسابقات فوتبال 'جام جهانی ' در سال 2018 پنجشنبه گذشته با بازی تیم میزبان، روسیه با عربستان آغاز شد. بازی با له شدن تیم عربستان زیر ضربات سنگین میزبان با نتیجه 5 بر صفر خاتمه یافت.
اما بزرگ ترین درام (نمایشنامه) این رویداد ورزشی یک روز قبل از این بازی اتفاق افتاد.
'فدراسیون بین المللی فوتبال'(فیفا)، چهارشنبه گذشته میزبان جام جهانی 2026 را انتخاب کرد. سه کشور آمریکا؛ کانادا ومکزیک مشترکا بر دیگر نامزد میزبانی یعنی 'مغرب' غلبه کردند و به میزبانی آن مسابقات برگزیده شدند.
همه آفریقایی ها امیدوار بودند قاره شان برای دومین بار عنوان میزبانی این تورنمنت (رویداد ورزشی) را نصیب خود می سازد.
البته اگر از منظر خوش بینی به قضیه نگاه کنیم شاید انتخاب فیفا قدری منطقی به نظر برسد.
مکزیک برای سومین بار افتخار میزبانی'جام جهانی' World Cup را تجربه خواهد کرد. مکزیک جزء هشت کشور شرکت کننده در نخستین دوره جام جهانی در سال 1930 بوده است. مکزیک تجربه خوبی در میزبانی تورنمنت های مهم بین المللی دارد همچنانکه کانادا هم تجربه میزبانی 'جام جهانی زنان' را در سال 2015 داشته است.
منتها از آنجایی که این تصمیم فیفا در دوران کاری 'دونالد ترامپ' رئیس جمهور آمریکا صورت می گیرد؛ این مسئله کمی شبهه برانگیز می نماید.
سه کشور آمریکا؛ مکزیک و کانادا هرسه در آمریکای شمالی واقع اند و بلوک تجاری ' نفتا' Nafta را تشکیل می دهند. هرسه کشور در چارچوب این مجموعه این روزها با هم گلاویز شده اند.
ترامپ که با تمام همسایگان آمریکا در افتاده است.رسما اعلام کرده که قصد دارد بین مرزهای آمریکا با مکزیک دیوار بکشد. او به مردم مکزیک توهین کرده است. بالطبع؛ مکزیکی ها هم از او بدشان می آید.
ترامپ؛ ضمنا با نخست وزیر کانادا 'جاستین ترودو' هم یک مشاجره کلامی پیدا کرده است.
با این حساب اگر از منظر استدلال های فوق به قضیه نگاه کنیم؛ تصمیم گیری فیفا تا حدودی مضحک به نظر می رسد.
پس چطور ممکن است این سه کشور هرسه باهم همکاری مثمر ثمری داشته و با مشارکت هم یک رویداد فوق العاده مهم بین المللی را میزبانی کنند. به خصوص از این زاویه دید که جام جهانی 2026 با حضور 48 کشور برگزار خواهد شد؛ مسئله غامض تر هم می شود. هم اکنون تعداد تیم های شرکت کننده در جام جهانی 32 تیم است.
و اما قانون طلایی فوتبال بین الملل این است؛ وقتی می بینی موضوع قدری بودار می شود و عجیب غریب به نظر می رسد؛ مطمئن بدان که پشت پرده رد پای ' پول' احساس می شود.
در یک مقایسه مع الفارق می توان از زوایایی شباهت هایی میان 'فیفا' و ' واتیکان' قائل شد.
هردو عمیقا در تنظیم قوانین خود رای اند. هردو ثروتمندند. هردو معاف از پرداخت مالیات اند. هردو شارحان دین به توده ها هستند.
هردو با یک استراتژی به هم متصل می شوند: هردو نظر بلندند.
فیفا چشم به افقی دارد که ترامپ آخرین توئیت هایش را می فرستد و گرد و غبار دعوا میان سه دوست آمریکای شمالی فرو نشسته است.
در آن آینده دور، آمریکای شمالی مسلما یک انتخاب غرورآمیز است. آمریکای شمالی یک ناحیه پهناور لازم برای میزبانی از 48 کشور است . این یعنی یک گنجینه زائد الوصف درآمدزایی. برآوردهای به عمل آمده حاکیست که کل درآمد جام جهانی 2026 به 11 میلیارد دلار سر خواهد زد.
حتی ترامپ هم که نه به فوتبال علاقه ای دارد و نه از نهادهای بین المللی خوشش می آید، نیز ظاهرا در بدست آمدن یک چنین توافقی بی تاثیر نبوده است. نیویورک تایمز اخیرا گزارش داد که ترامپ نامه هایی به فیفا فرستاده و در آنها به این نهاد اطلاع داده که آمریکا آماده است در صورت کسب میزبانی جام جهانی 2026 برای مقامات و تماشاگران این تورنمنت ویزا صادر کند.
به هر تقدیر، کشورها هر چهار سال یک بار برای حضور در این رویداد تماشایی جهانی سر و دست می شکنند و با هم مسابقه می دهند، اما همیشه این فقط 'فیفا' است که می برد.
به نظر من بهتر است شعار تورنمنت 2026 همان شعار رایجی است که مردم آمریکای شمالی همواره برای قهرمانانشان سر می دهند و آن ' C.R.E.A.M. و یا به عبارتی ' در دنیای پیرامون من، فقط پول است که حاکم است'.
مسابقات فوتبال 'جام جهانی ' در سال 2018 پنجشنبه گذشته با بازی تیم میزبان، روسیه با عربستان آغاز شد. بازی با له شدن تیم عربستان زیر ضربات سنگین میزبان با نتیجه 5 بر صفر خاتمه یافت.
اما بزرگ ترین درام (نمایشنامه) این رویداد ورزشی یک روز قبل از این بازی اتفاق افتاد.
'فدراسیون بین المللی فوتبال'(فیفا)، چهارشنبه گذشته میزبان جام جهانی 2026 را انتخاب کرد. سه کشور آمریکا؛ کانادا ومکزیک مشترکا بر دیگر نامزد میزبانی یعنی 'مغرب' غلبه کردند و به میزبانی آن مسابقات برگزیده شدند.
همه آفریقایی ها امیدوار بودند قاره شان برای دومین بار عنوان میزبانی این تورنمنت (رویداد ورزشی) را نصیب خود می سازد.
البته اگر از منظر خوش بینی به قضیه نگاه کنیم شاید انتخاب فیفا قدری منطقی به نظر برسد.
مکزیک برای سومین بار افتخار میزبانی'جام جهانی' World Cup را تجربه خواهد کرد. مکزیک جزء هشت کشور شرکت کننده در نخستین دوره جام جهانی در سال 1930 بوده است. مکزیک تجربه خوبی در میزبانی تورنمنت های مهم بین المللی دارد همچنانکه کانادا هم تجربه میزبانی 'جام جهانی زنان' را در سال 2015 داشته است.
منتها از آنجایی که این تصمیم فیفا در دوران کاری 'دونالد ترامپ' رئیس جمهور آمریکا صورت می گیرد؛ این مسئله کمی شبهه برانگیز می نماید.
سه کشور آمریکا؛ مکزیک و کانادا هرسه در آمریکای شمالی واقع اند و بلوک تجاری ' نفتا' Nafta را تشکیل می دهند. هرسه کشور در چارچوب این مجموعه این روزها با هم گلاویز شده اند.
ترامپ که با تمام همسایگان آمریکا در افتاده است.رسما اعلام کرده که قصد دارد بین مرزهای آمریکا با مکزیک دیوار بکشد. او به مردم مکزیک توهین کرده است. بالطبع؛ مکزیکی ها هم از او بدشان می آید.
ترامپ؛ ضمنا با نخست وزیر کانادا 'جاستین ترودو' هم یک مشاجره کلامی پیدا کرده است.
با این حساب اگر از منظر استدلال های فوق به قضیه نگاه کنیم؛ تصمیم گیری فیفا تا حدودی مضحک به نظر می رسد.
پس چطور ممکن است این سه کشور هرسه باهم همکاری مثمر ثمری داشته و با مشارکت هم یک رویداد فوق العاده مهم بین المللی را میزبانی کنند. به خصوص از این زاویه دید که جام جهانی 2026 با حضور 48 کشور برگزار خواهد شد؛ مسئله غامض تر هم می شود. هم اکنون تعداد تیم های شرکت کننده در جام جهانی 32 تیم است.
و اما قانون طلایی فوتبال بین الملل این است؛ وقتی می بینی موضوع قدری بودار می شود و عجیب غریب به نظر می رسد؛ مطمئن بدان که پشت پرده رد پای ' پول' احساس می شود.
در یک مقایسه مع الفارق می توان از زوایایی شباهت هایی میان 'فیفا' و ' واتیکان' قائل شد.
هردو عمیقا در تنظیم قوانین خود رای اند. هردو ثروتمندند. هردو معاف از پرداخت مالیات اند. هردو شارحان دین به توده ها هستند.
هردو با یک استراتژی به هم متصل می شوند: هردو نظر بلندند.
فیفا چشم به افقی دارد که ترامپ آخرین توئیت هایش را می فرستد و گرد و غبار دعوا میان سه دوست آمریکای شمالی فرو نشسته است.
در آن آینده دور، آمریکای شمالی مسلما یک انتخاب غرورآمیز است. آمریکای شمالی یک ناحیه پهناور لازم برای میزبانی از 48 کشور است . این یعنی یک گنجینه زائد الوصف درآمدزایی. برآوردهای به عمل آمده حاکیست که کل درآمد جام جهانی 2026 به 11 میلیارد دلار سر خواهد زد.
حتی ترامپ هم که نه به فوتبال علاقه ای دارد و نه از نهادهای بین المللی خوشش می آید، نیز ظاهرا در بدست آمدن یک چنین توافقی بی تاثیر نبوده است. نیویورک تایمز اخیرا گزارش داد که ترامپ نامه هایی به فیفا فرستاده و در آنها به این نهاد اطلاع داده که آمریکا آماده است در صورت کسب میزبانی جام جهانی 2026 برای مقامات و تماشاگران این تورنمنت ویزا صادر کند.
به هر تقدیر، کشورها هر چهار سال یک بار برای حضور در این رویداد تماشایی جهانی سر و دست می شکنند و با هم مسابقه می دهند، اما همیشه این فقط 'فیفا' است که می برد.
به نظر من بهتر است شعار تورنمنت 2026 همان شعار رایجی است که مردم آمریکای شمالی همواره برای قهرمانانشان سر می دهند و آن ' C.R.E.A.M. و یا به عبارتی ' در دنیای پیرامون من، فقط پول است که حاکم است'.
گزارش خطا
آخرین اخبار