دكتر مهران كوچك در گفتوگو با (ايسنا)، درباره ضرورت مصرف قرص هاي مسكن به هنگام بروز درد عنوان كرد: مسكنها، داروهاي ضد دردي هستند كه براي كنترل دردهاي معمولي و روزمرهاي كه مردم دارند استفاده ميشود و از طريق مراجعه به داروخانه به راحتي قابل تهيه هستند.
وي در پاسخ به اين پرسش كه آيا مردم به عنوان شهروندان عادي مجازند داروهاي ضد درد سادهاي چون استامينوفن، بروفن و ديكلوفناك را تهيه و از آن براي دردهاي سادهاي چون سردرد، كمردرد يا دردهاي دوران قاعدگي استفاده كنند، اظهار كرد: اين حق براي همه مردم محفوظ است كه داروهاي O.T.C را از داروخانهها تهيه و مورد استفاده قرار دهند.
اين متخصص بيهوشي، ادامه داد: اگر شخصي به يك درد تكرارشونده چون سردرد كه به دنبال استرس رخ ميدهد مبتلا شود، اما اين درد به كمك مسكنهاي معمولي كه هميشه استفاده مي كرده است كنترل نشود و 48 ساعت به طول بينجامد، حتما بايد به پزشك مراجعه كند و مصرف داروهاي ضد درد ساده را بيش از دو روز ادامه ندهد.
كوچك، با بيان اين كه متاسفانه الگوي مصرف دارو در كشور به طرز صحيحي شكل نگرفته است، گفت: مردم عادت كردهاند زماني كه درد دارند، بدون نسخه دارو تهيه و مصرف آن را ادامه و حتي به فرزندان خود نيز بدهند.
عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تاكيد كرد: مصرف بيش از اندازه مسكنها به صلاح نيست.
دبير انجمن بررسي و مطالعه درد در ايران در پاسخ به اين پرسش كه آيا هر مسكني را براي هر دردي ميتوان مورد استفاده قرار داد، عنوان كرد: برخي دردها نظير دردهاي شكمي كه فرد هيچ گونه تجربهاي در مورد علت بروز آن ندارد و براي اولين بار تظاهر يافتهاند، دردهايي نيستند كه فرد براي درمانشان به سراغ مسكنها برود.
وي اضافه كرد: معمولا ميتوان مسكنهايي چون استامينوفن را براي دردهاي ساده كه پيچيدگي خاصي نداشته و تكرار شونده هستند و سالهاست كه بيمار با آن سر و كار دارد، مورد استفاده قرار داد. اما براي هر دردي نبايد ابتدا از مسكنها استفاده كرد.
عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، دردهاي فوري، ناگهاني يا حاد مثل دندان درد شديد، يك درد شكم ناگهاني يا درد در قفسه سينه را به منزله علامتهاي خطري كه نبايد دست كم گرفته شوند دانست و اظهار كرد: بيمار نبايد اين دردها را تحمل نكند. اما به هنگام تشديد دردهاي كهنه و مزمن ميتوان از مسكنهاي معمولي استفاده كرد.
وي همچنين درباره افرادي كه درد را تحمل و از داروهاي مسكن براي بهبود وضعيتشان استفاده نميكنند، گفت: تحمل درد يا آستانه درد در ميان افراد در هر اجتماعي تفاوت دارد. ما براي درك اندازه درد، يك شاخص عددي در نظر ميگيريم كه بين صفر تا 10 است. درد يك پديده حسي است و مانند قند خون نميتوان آن را اندازه گرفت. معمولا از فردي كه درد دارد سوال ميكنيم به دردي كه دارد چه نمرهاي ميدهد.
كوچك اضافه كرد: به عنوان مثال مقياس عددي تحمل درد به هنگام شكستگي ران 9 و 10 است، تحمل اين درد خوب نيست و باعث اضافه شدن دردها و ناراحتيهاي بعدي ميشود. عدد درد 3 و 2 قابل تحمل است و با مسكنهاي ساده قابل كنترل است، اما تحمل دردهايي بالاتر از مقياس عددي 3 جايز نيست.