به گزارش ایران اکونومیست؛ حسن باستانی با بیان اینکه چهارشنبه سوری جشن نور و روشنایی است، تصریح کرد: ارج نهادن به آتش به عنوان یکی از عناصر چهارگانه و اصلی طبیعت، از فرهنگ اساطیری ایرانیان نشات می گیرد.
وی کشف آتش را سبب تحول زندگی انسان دانست و اظهار کرد: نور، روشنایی، عروج، پاکی، امید و خلوص از مشخصه های آتش است و حرکت رو به بالای آن پیشرفت را یادآور می شود.
باستاتی با بیان اینکه آتش برای بقا ضرورت دارد، خاطرنشان کرد: چهارشنبه سوری جشن گرما پس از سه ماه سرمای زمستان است که نوید دهنده بهار و تازگی طبیعت و معنای زندگی و تولد دوباره را در خود دارد.
کارگردان نمایش «بی سرزمین تر از باد» با بیان اینکه آیین چهارشنبه سوری در صورتی که جهت دهی مناسبی داشته باشد بسیار زیبا است، تاکید کرد: باید فرهنگسازی مناسبی انجام شود تا جشن چهارشنبه سوری را به شکل سنتی به عنوان یک جشن ملی برگزار کنم.
وی افزود: مسئولان باید بر اساس روش های معناگرایی، جشن آیینی چهارشنبه سوری را بار دیگر در جامعه برجسته کنند تا با جریان سازی، فرهنگ مناسب این روز در کشور فراگیر شود زیرا فراموش کردن چنین آیین های و عدم برگزاری آن سودی دربر ندارد.
این پژوهشگر حوزه تئاتر با تاکید بر اینکه باید به آیین باستانی زیبای خود بازگردیم، تصریح کرد: با از بین رفتن آیین های سنتی در جامعه انگیزه زندگی کمتر و امید کمرنگ می شود در حالیکه جشن چهارشنبه سوری با اندیشه های فرهنگی غنی پایه گذاری شده و می توانیم از آن بهره مند شویم.
وی با بیان اینکه نباید با برگزاری چنین آیین هایی مخالفت و مقابله شود، اظهار کرد: مقابله، تدافع ایجاد می کند و برای برگزاری آن دست به هر کاری زده می شود که باعث تغییر شکل برگزاری و خارج شدن از صورت سنتی خواهد شد، در حالیکه با برگزاری چنین آیینی به شکل باستانی آن، می توان شادی را به میان مردم شهر برد.
باستانی با تاکید بر اینکه با برگزاری مناسب این آیین ها به دور از سر و صدا و انفجار، زیبایی نهفته در آنها وارد زندگی ها می شود، خاطرنشان کرد: آیین هایی همچون قاشق زنی فرهنگ بخشش را ترویج می کند و یادآور می شود که همیشه نباید دریافت کرد و باید دهنده نعمت های زندگی به دیگران نیز باشیم.
کارگردان نمایش «داش آکل» با بیان اینکه باید حافظ آیین هایی باشیم که از گذشتگان منتقل شده، افزود: اگر این اتفاق نیافتد نسل های آینده افسوس می خورند که نسل ما پای فرهنگ خود نمانده همانطور که ما نیز از گذشتگان خود برای حفظ جشن هایی مانند سده گله مند هستیم.
