به گزارش ایران اکونومیست؛ در این مراسم که با حضور بهمن نامورمطلق معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی برگزار شد از نرگس احمدی‌نیا (رشته گلیم‌بافی)، کریم محمدی (نساجی سنتی)، پریزاد سلیمانی (نخ‌ریسی)، علی فعال‌پور (مسگری سنتی)، عبدالله حلاج رضایی (نمدمالی)، گل‌محمد غریب‌زاده، گوطلا کایدخورده (کپوبافی)، محمدباقر برکت (سفال و سرامیک)، محمدعلی پهلوان شمس (چرخ‌کاری)، زهرا میوه‌چی (رودوزی سنتی)، نبی ردکا (رنگرزی سنتی)، کبری خلیلی (کاربافی) و نوروز رسولی (تراش شیشه) تقدیر و تجلیل بعمل آمد.
در ادامه این مراسم با پخش کلیپی از پیشکسوتان صنایع دستی و هنرهای سنتی، یاد و خاطر جواد شفایی هنرمند پیشکسوت گره‌چینی و اصغر کاشی‌تراش اصفهانی که چند ماه گذشته دارفانی را وداع گفته اند، گرامی داشته شد.
در ادامه این مراسم نیز مدیر کل سابق توسعه و ترویج صنایع دستی گفت: امروز از هنرهای سنتی یاد می‌کنیم که در طول تاریخ نسل به نسل به ما رسیده و این مهم به عنوان شناسنامه و فرهنگ ما شناخته می شود.
عبدالمجید شریف‌زاده تاکید: این هنر به سادگی به دست نیامده که آن را به سادگی از دست بدهیم از این رو برنامه‌هایی برای آن تدوین و به دنبال آن شرایطی پیش آمد که در بعضی مواقع دچار ضعف و برخی دیگر قوت شد.
وی تصریح کرد: بعد از استقرار دولت یازدهم آنچه از اصل صنایع دستی باقی مانده بود چیزی جز ظاهر نبود؛ شرایطی که دوستان مسئولیت آن را پذیرفتند بسیار سخت بود و صنایع دستی از وضعیت نابسامانی برخوردار بود.
این مدرس دانشگاه در ادامه حضور و فعالیت در عرصه‌های بین‌الملل را نکته مهمی دانست که این جایگاه را در سال‌های گذشته از دست داده شده بود اما امروز با تلاش دولتمردان و همت آنها دوباره جایگاه بین‌المللی خودمان را کسب و بدست آورده ایم.
شریف‌زاده با اشاره به اینکه ویران کردن بسیار ساده و ساختن بسیار دشوار است، اظهار داشت: هرچند بسیاری از کاستی‌ها همچنان باقی است اما نباید فقط به ثبت شهرهای جهانی اکتفا کنیم بلکه باید شرایط را برای حمایت از این رها و هنرمندان آن نیز فراهم کنیم تا بیمه هنرمندان که سال‌ها آن را دنبال کرده اند به سرانجام برسد.
به گفته وی باید شرایط انتقال دانش پیشکسوتان صنایع دستی و هنرهای سنتی فراهم شود.
شریف زاده خاطرنشان کرد:حدود ٢٠ سال است که طرح تاسیس دانشگاه هنرهای سنتی و صنایع دستی مطرح شده است اما تاکنون برغم پیگیریهای فراوان بی نتیجه مانده است.
به گفته وی این هنر باید به صورت استاد و دانشگاهی آموزش داده شود.
شریف زاده در عین حال اظهار داشت: باید اخلاق هنرهای سنتی توسط استادان پیشکسوت به دانشجویان منتقل شود. وی خاطرنشان کرد: تأسیس دانشگاه هنرهای سنتی و صنایع دستی در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب و رییس جمهوری نیز آن را به اسم استاد فرشچیان نامگذاری کرد اما متاسفانه هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.
این مدرس دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه اندیشمندان و هنرمندان در همه دنیا جایگاه ویژه‌ای دارند، اضافه کرد: در سال‌های گذشته درجه هنری به هنرمندان داده می‌شد اما ای کاش برای حمایت از این افراد فکری می‌شد. در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هیچ برنامه‌ای برای حمایت از پیشکسوتان صاحب درجه هنری، نداریم. شاید تلخ باشد در پاسخ به هنرمندی که می‌پرسد درجه هنری به چه دردی می‌خورد، بگوییم در قطعه هنرمندان بهشت زهرا جایی دارد که متاسفانه امروز آن را هم نداریم و زمانی که هنرمندی فوت می‌کند می‌گویند ما جا نداریم. فکر نمی‌کنم این موضوع کار دشواری باشد که حداقل پیکر هنرمند در انتهای راه روی زمین نماند.
در ادامه این مراسم نیز مدرس دانشگاه گفت: صنایع دستی، بخش مهمی از این میراث هستند اما ما تا سال ۲۰۱۰ از توجه به هنرهای سنتی و ثبت و ضبط آن غافل بودیم و پس از آن خواستیم، قصور و کوتاهی خود را شتابان جبران کنیم.
حسین یاوری تصریح کرد: هرگاه اقتصاد تک محصولی ما یعنی نفت و گاز دچار مشکل شده به هنرهای سنتی فکر کرده‌ایم و من خوشحالم که صادرات فرش ما در سال جاری به ۳۰۵ و صادرات صنایع دستی مان به ۲۳۷ میلیون دلار رسیده است.
یاوری همچنین به ضرورت راه‌اندازی دانشگاه هنرهای سنتی اشاره کرد و گفت: از سال ۱۳۶۱ تاکنون، هنرهای سنتی به سیستم آموزش عالی ما راه پیدا کرده‌اند اما هنوز نتوانسته‌ایم یک دانشگاه مستقل داشته باشیم. وقتی پای حرف به میان می‌آید همه راه‌اندازی چنین فضایی را ضروری می‌دانند اما در عمل حمایتی نمی‌کنند.
وی تاکید کرد: آیندگان ایران اسلامی را با شعر، ادبیات، هنرهای سنتی و صنایع دستی خواهند شناخت از این رو باید سهم صنایع دستی را در اشتغالزایی مشخص کرده و تدبیری برای برطرف کردن مشکلات هنرمندان این حوزه چون بیمه و وام و اعتبارات دیگر در نظر بگیریم.
