واکسن تومورهای سرطانی ساخته شد

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از خبرگزاری علم و فناوری از اصفهان، به نقل از medicalxpress، بر اساس کارآزمایی که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد انجام شده است، مقادیر دقیق تزریق دو ماده ایمنی به طور مستقیم به تومورهای جامد در موش ها توانست تمام علائم سرطان در حیوان، از جمله متاستاز های غیر قابل درمان را از بین ببرد. کارآزمایی بالینی این واکسن روی  15 بیمار مبتلا به لنفوم انجام خواهد شد.
 
این درمان برای بسیاری از انواع مختلف سرطان ها، از جمله آنهایی که به طور خود به خود به وجود می آیند، کار برد دارد.
محققان معتقدند که استفاده محلی از مقادیر بسیار کمی از عوامل می تواند به عنوان یک درمان سریع سرطان  و نسبتا ارزان باشد و بعید به نظر می رسد عوارض جانبی ناخواسته که با تحریک ایمنی بدن اغلب در سراسر بدن دیده می شود همراه باشند.
رونالد لووی، استاد انکولوژی دانشگاه استنفورد می گوید: "وقتی ما از این دو عامل با هم استفاده می کنیم، می بینیم  که تومورها در سراسر بدن حذف می شود." "این رویکرد نیاز به شناسایی اهداف ایمنی خاص تومور را دور می زند و نیازی به فعال سازی بیشتر سیستم ایمنی یا سفارشی سازی سلول های ایمنی بیمار نیست. "
 
یک عامل قبل از این برای استفاده در انسان تایید شده است؛ آزمایش های بالینی دیگری نیز بطورغیر مرتبط مورد استفاده قرار گرفته است. در ژانویه یک آزمایش بالینی برای اثر درمان در بیماران مبتلا به لنفوم انجام شد.
پروفسور لووی استاد دانشکده پزشکی، دانشگاه استنفورد و نویسنده ارشد این مطالعه است که در 31 ژانویه در Science T منتشرشد.
 
اثرات شگفت انگیزی در سراسربدن مشاهده شد
لووی پیشگام در زمینه ایمونوتراپی سرطان است، که در آن محققان تلاش می کنند تا سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با سرطان به کار گیرند. تحقیقات در آزمایشگاه این محقق منجر به توسعه rituximab، یکی ازاولین آنتی بادی های منوکلونال مورد تایید برای استفاده به عنوان درمان ضد سرطان در انسان است.
برخی از روش های ایمنوتراپی بر تحریک سیستم ایمنی بدن در سراسر بدن متکی هستند، برخی دیگر مناطق خاص طبیعی را هدف قرار می دهند که فعالیت ضد سرطان سلول های ایمنی را محدود می کند. گروهی هم، مانند درمان T-Cell CAR که به تازگی برای درمان برخی از انواع لوسمی و لنفوم ها مورد تایید قرار گرفته، نیاز به سلول های ایمنی بیمار دارد که باید از بدن خارج  شود و به صورت ژنتیکی برای حمله به سلول های تومور طراحی شوند. بسیاری از این روش ها موفق بوده اند، اما هر یک از آنها دارای ضعف هایی شامل عوارض جانبی سخت، زمان های آماده سازی طولانی یا هزینه های بالا هستند.
 
لووی می گوید: "همه این پیشرفت های ایمنوتراپی در حال تغییر  شیوه پزشکی هستند." "رویکرد ما یک بار مقادیر بسیار کمی از دو عامل برای تحریک سلول های ایمنی تنها در داخل توموراستفاده می کند. در موش ها، ما اثرات شگفت انگیز، جلوه ای از بدن، از جمله حذف تومورها در سراسر بدن حیوان را دیدیم."
سرطانها با توجه به سیستم ایمنی اغلب در یک نوع عجیب و غریب وجود دارد. سلول های ایمنی مثل سلول های T، پروتئین های غیر طبیعی را که اغلب در سلول های سرطانی وجود دارند و در معرض حمله به تومور قرار می گیرند، شناسایی می کنند.  با این حال، همانطور که تومور رشد می کند، اغلب شیوه هایی را برای سرکوب فعالیت سلول های T طراحی می کند.
 
روش لووی برای  این که سلولهای T مشخصه سرطان  دوبار فعال شود کاربرد دارد و با تزریق مقدار میکروگرم دو عامل به طور مستقیم به محل تومور امکان پذیر است.
یک دنباله کوتاه از DNA به نام oligonucleotide CpG، با دیگر سلول های ایمنی مجاور برای تقویت بیان یک گیرنده فعال به نام OX40 در سطح سلول های T کار می کند. همچنین، یک آنتی بادی است که به OX40 متصل می شود، سلول های T را فعال می کند تا موجب شارژ در برابر سلول های سرطانی شود. از آنجا که این دو عامل به طور مستقیم به تومور تزریق می شوند، تنها سلول های T که نفوذ کرده اند، فعال می شوند. در واقع، این سلول های T به وسیله بدن به طور پیش رونده به وجود می آیند تا فقط پروتئین های خاص سرطانی را شناسایی کنند .
 
نیروهای نابود کننده سرطان
 
برخی از این تومورهای خاص، سلول های T  را  فعال کرده و سپس از تومور اصلی  برای پیدا کردن و نابود کردن
  دیگر تومورهای یکسان در سراسر بدن منتقل می شوند. این روش در موش آزمایشگاهی با تومورهای لنفوم پیوند شده در دو محل در بدن آنها کارآیی خوبی نشان داد.   تزریق یک سایت تومور با دو عامل باعث سرکوب و نه تنها تومور درمان شد بلکه عود تومور (تومور درمان نشده) را هم درمان کرد. به این ترتیب 87 مورد از 90 موش از سرطان درمان شدند.
   اگر چه سرطان در سه موش مجددا رخ داد، تومورها پس از درمان دوم دوباره تکرار نشدند. محققان نتایج مشابهی را در موشهایی که تومورهای پستان، روده بزرگ و ملانوم داشتند، مشاهده کردند.
موش های مهندسی شده ژنتیکی بطور خود به خود سرطان سینه را توسعه دادند در تمام 10 پد پستان آنها به درمان پاسخ داد. محققان دریافتند که درمان نخستین تومور اغلب از وقوع تومورهای بعدی  جلوگیری می کند و عمر حیوانات را افزایش می دهد.
در نهایت، ساگوی باربی ویژگی خاصی از سلول های T را با پیوند دو نوع تومور به موش بررسی کرد.  این محقق سلولهای سرطانی لنفوم را در دو محل پیوند زد، همچنین سلول های سرطانی روده بزرگ را در یک محل سوم پیوند زد. درمان یکی از سایت های لنفوم باعث رهگیری هر دو تومور لنفوم شد اما رشد سلول های سرطانی روده ای را تحت تاثیر قرار نداد.
لووی می گوید: "این رویکرد بسیار هدفمند است"تنها توموری که اهداف پروتئین را به اشتراک می گذارد مشاهده شد که توسط سایت تحت درمان است. ما به اهداف خاصی حمله می کنیم بدون اینکه دقیقا مشخص کنیم که پروتئین های T به رسمیت شناخته شوند. ".
کارآزمایی بالینی حدود 15 بیمار مبتلا به لنفوم با درجه پایین را جذب می کند. اگر موفق شود، لووی معتقد است درمان می تواند برای بسیاری از انواع تومور مفید باشد.  این محقق آینده ای را پیش بینی می کند که در آن پزشکان دو عامل را به تومورهای جامد در انسان تزریق می کنند قبل ازاین که تومور سرطانی با  جراحی  حذف شده باشد و به عنوان راهی برای جلوگیری ازعود بیماری به دلیل متاستاز های ناشناخته یا در معرض سلول های سرطانی و یا حتی سرایت رشد تومورهای در آینده به علت جهش های ژنتیکی مانند BRCA1 و BRCA2است.
 
لوی می گوید: "من فکر نمی کنم محدودیتی برای نوع تومور داشته باشد و می توانیم به طور کامل درمان کنیم، مادامی که به سیستم ایمنی نفوذ کند."
 
این کار نمونه ای از تمرکز پزشکی استنفورد بر دقت سلامتی است و هدف آن پیش بینی و پیشگیری بیماری ها و تشخیص ایمن و دقیق و درمان بیماری است