به گزارش ایران اکونومیست؛ دکتر غلامرضا معصومی با بیان اینکه مجمع جهانی اقتصاد سالانه گزارشی را درباره خطرها و شوک‌های بزرگ که در آینده رخ خواهد داد، منتشر می‌کند، گفت: این مجمع در سیزدهمین نسخه از گزارش‌های ریسک‌های جهان، خطراتی را که جهان در سال ۲۰۱۸ میلادی با آن روبه‌رو است و در پنج حوزه اقتصادی، زیست‌محیطی، ژئوپلیتیک، اجتماعی و تکنولوژیک دسته‌بندی شده‌اند، منتشر کرد. باید توجه کرد که این گزارش بر اساس بررسی‌ها و نظرات کارشناسان حوزه‌های مختلف تدوین و خطراتی در آن لیست می‌شود که احتمال وقوع آن در آینده بسیار بالاست.
وی افزود: بر این اساس فهرست ۱۰ خطر بزرگی که احتمال وقوع آنها در سال ۲۰۱۸ بیشتر است، عمدتا با حوزه زیست محیطی مرتبط است. در این لیست پدیده‌هایی چون پدیده‌های جوی شدید، بلایای طبیعی، حملات سایبری، سوء‌استفاده یا دزدی از اطلاعات، شکست در کاهش و سازگاری با تغییرات جوی، مهاجرت ناخواسته در ابعاد گسترده، بلایای زیست‌محیطی ساخته دست بشر، حملات تروریستی، تجارت غیرقانونی و حباب دارایی‌ها در یک اقتصاد بزرگ است.
معصومی با بیان اینکه در این لیست که ۱۰ خطر بزرگ تهدیدکننده را شرح داده است، چهار خطر مربوط به حوزه زیست‌محیطی است که پدیده‌های جوی شدید و بلایای طبیعی در صدر آن قرار دارند. از سوی دیگر در همین گزارش، فهرستی مبنی بر ۱۰ ریسک بزرگ که میزان اثرگذاری آنها بیشتر است، منتشر شده که شامل تسلیحات کشتار جمعی، پدیده‌های جوی شدید، بلایای طبیعی، شکست در کاهش و سازگاری با تغییرات جوی، بحران آب، حملات سایبری، بحران غذا، از بین رفتن تنوع زیستی و فروپاشی اکوسیستم، مهاجرت ناخواسته در ابعاد گسترده و شیوع بیماری‌های غیرواگیردار است.
وی ادامه داد: توجه به این گزارش و برنامه‌ریزی و بسترسازی برای مقابله با خطرات مندرج در آن هم برای مدیران حوزه سلامت و محیط زیست و هم برای عموم مردم ضروری به نظر می‌رسد؛ چرا که این خطرات اثرات مستقیم و غیرمستقیم بسیاری بر زندگی مردم، وضعیت اجتماعی و اقتصادی خواهد داشت. بنابراین باید با برنامه‌ریزی درست در حیطه مدیریت بحران و آموزش عمومی جهت مقابله با اثرات بلایا و افزایش تاب‌آوری جامعه، این عوارض و اثرات را به حداقل رساند.
عضو هیئت برد سلامت در بلایای وزارت بهداشت با بیان اینکه جوامع باید در راستای افزایش انطباق با حوادث و آمادگی برای مقابله با آنها آماده شوند، گفت: بر این اساس از سطح مدیران کلان تا کودکان و نوجوانان باید این کار انجام شود. این اقدام از ساده‌ترین کارها همچون صرفه‌جویی در مصرف انرژی، ایمن‌سازی محل زندگی و کار و مدرسه آغاز می‌شود و تا برنامه‌ریزی‌های کلان مدیریتی و آموزش رسانه‌ها برای آماده‌سازی عموم مردم و ایفای نقش نظارت بر عملکرد مدیران بحران را در برمی‌گیرد.
