دانستنی‌هایی درباره آنزیم‌ها

دلایل مختلفی برای مصرف مکمل های آنزیم وجود دارند. آنزیم های گوارشی جذب مواد مغذی را بهبود می بخشند، در شرایطی که از آنزیم های پروتئولیتیک برای درمان بیماری های مزمن مختلف استفاده می شود.

به نقل از "ایزی هلث آپشنز"، آنزیم ها پروتئین های ویژه ای هستند که زمینه ساز شکل گیری واکنش های شیمیایی در بدن انسان می شوند. به عنوان مثال، آنزیم های لوزالمعده برای تجزیه غذا در روده کوچک ترشح می شوند و مواد مغذی از طریق دیواره روده کوچک جذب و وارد جریان خون می شوند.

بیش از چهار هزار واکنش بیوشیمیایی در بدن انسان به واسطه آنزیم ها رخ می دهند، که هر یک با یک ترکیب مولکولی منحصر به فرد و شارژ الکتریکی برای واکنش های شیمیایی خاص که آنها موجب می شوند، همراه هستند. میزان فعالیت آنزیمی مداوم در بدن انسان باور نکردنی است.

مکمل آنزیم گوارشی

سلامت انسان از دستگاه گوارش آغاز می شود. احتمالا این جمله را شنیده اید که آنچه می خورید شما را شکل می دهد. در حقیقت، شما آن چیزی هستید که مصرف می کنید، گوارش می کنید، جذب می کنید و استفاده می کنید.

متاسفانه برخی رژیم های غذایی مانند رژیم غذایی آمریکایی استاندارد دارای ریزمغذی های بسیار اندک (به عنوان مثال، آنزیم های زنده، فیبر، ویتامین ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان ها، چربی های امگا-3) هستند و دارای مقدار بسیار زیاد غذاهای فرآوری شده و پالایش شده هستند، که به افت تنظیم ترشح آنزیم لوزالمعده ای و تولید اسید معده منجر می شود. این افت تنظیم با ناکارآمدی در گوارش، جذب و استفاده از مواد مغذی موجود در غذا و تسریع آهنگ پیری، و استعداد بیشتر برای ابتلا به عفونت ها، استرس و خستگی همراه است.

خوشبختانه شما می توانید از مکمل های آنزیم گوارشی استفاده کنید. آنزیم گوارشی که پروتئین ها را تجزیه می کند به نام پروتئاز شناخته می شود؛ لیپاز چربی را تجزیه می کند؛ آمیلاز و پتیالین کربوهیدارت ها را تجریه می کنند؛ لاکتاز شیر را تجزیه می کند؛ و سوکراز یا مالتاز قند ساده را تجزیه می کنند.

مکمل های آنزیم گوارشی برای افرادی که به میزان زیاد مواد غذایی خام مصرف می کنند نیز مفید هستند. از آنجایی که مواد غذایی خام به آنزیم های بیشتری برای گوارش نیاز دارند، مصرف مکمل های آنزیم گوارشی برای چند ماه منطقی به نظر می رسد. پس از گذشت این مدت دستگاه گوارش بهبود می یابد و دهان، معده و لوزالمعده به میزان کافی آنزیم های گوارشی ترشح خواهند کرد. به طور معمول چهار تا شش ماه باید به خود زمان بدهید.

آنزیم های گوارشی برای اختلال اسید معده

اگر از اختلال اسید معده که به نام دیس‌پپسی شناخته می شود، رنج می برید، مصرف آنزیم های گوارشی به طور ویژه اهمیت می یابد. اسید معده به منظور گوارش غذا ترشح می شود. با حضور مکمل آنزیم گوارشی، معده نیاز کمتری برای تولید اسید احساس خواهد کرد. در نتیجه، از شکل گیری محیط بیش از اندازه اسیدی در معده جلوگیری می شود و دیواره این اندام زمان کافی برای بهبود خود را در اختیار خواهد داشت.

برای افزایش کارایی این شرایط، شما نیازمند شناسایی مواد غذایی هستید که تولید بیش از اندازه اسید معده را تحریک می کنند. این می تواند به معنای نیاز به ترک مصرف مواد غذایی بسیار شیرین، تند یا چرب و همچنین کاهش سطوح استرس باشد.

درمان با آنزیم سیستمیک

درمان با آنزیم سیستمیک کاملا متفاوت از آنزیم های گوارشی است. آنزیم های سیستمیک پروتئازهایی هستند که پروتئین های مشکل آفرین و زمینه ساز شکل گیری التهاب را جداسازی می کنند. موارد استفاده پزشکی مختلفی برای آنها وجود دارند.

آنزیم های سیستمیک توانایی گوارش پوشش پروتئینی محافظ پاتوژن ها (مانند باکتری ها، ویروس ها، انگل ها، قارچ ها و کاندیدا) را دارند. این شرایط به طور موثر موجب تضعیف و مرگ پاتوژن ها می شود. همچنین، این آنزیم ها به صورت بی خطر و موثر جریان خون را پاکسازی می کنند.

از جمله بیماری هایی که آنزیم های سیستمیک می توانند در بهبود آنها موثر باشند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بیماری آلزایمر: پپتید بتا آمیلوئید را در مغز این بیماران کاهش می دهند.

آرتریت: جایگزینی بی خطر و موثر برای داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن، برای تسکین درد آرتروز زانو و لگن محسوب می شوند. آنزیم های پروتئولیتیک حتی بهتر از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می توانند از غضروف مفصلی در آرتریت روماتوئید محافظت و نگهداری کنند و می توان به صورت امن آنها را به روش های درمانی استاندارد برای بهبود هر نوع آرتریت اضافه کرد.

آسم: تنفس و عفونت های قیمت پایینی دستگاه تنفسی در کودکان مبتلا به آسم را بهبود می بخشند.

بیماری قلبی عروقی: حملات آنژین را کاهش داده و تحمل فشار کار جسمانی در بیماران مبتلا به آنژین پایدار را بهبود می بخشند، و کاهش تکرار حمله قلبی در بیماران مبتلا به بیماری قلبی را نشان داده اند.

ورم لنفاوی (لنف ادم): فیبرین (لخته) درون رگ های خونی را برای بهبود جریان لنفاوی در اندام های انتهایی یا بالایی از بین می برند.

ترومبوفلبیت: به طور قابل توجهی ترومبوفلبیت حاد و سندرم پس از ترومبوفلبیت را بهبود می بخشند. سوژه ها کاهش درد، تورم پا و زخم های تغذیه ای (ناشی از اختلال در تغذیه و گردش خون) را تجربه کرده اند.

مولتیپل اسکروز (MS): تکرار و مدت زمان حمله ها را کاهش می دهند.

سوریازیس و اگزما: علائم را کاهش داده و زمانی که به درمان های پزشکی استاندارد افزوده می شوند، عود سوریازیس را کاهش می دهند. در صورت استفاده به تنهایی، اگزما را به سرعت بهبود می بخشند.

کشیدگی و رگ به رگ شدن: مدت زمان آسیب دیدگی را کاهش می دهند و روند بهبودی از رگ به رگ شدگی را تسریع می کنند.

بیماری تیروئید: به طور قابل توجهی تیروئیدیت خودایمنی را کاهش می دهند؛ دوز داروی لووتیروکسین را کاهش می دهند.

عفونت های ادراری/سنگ های کلیه: عود عفونت های دستگاه ادراری و سنگ های کلیه را کاهش می دهند.