حفاظت از ساختارهای تل تخت پاسارگاد آغاز شد

تل تخت (به ضم ت) یا دژ داریوش، معروف به تخت مادر سلیمان، یکی از بناهای محوطه پاسارگاد است که در زمان ایران باستان به عنوان بنایی تشریفاتی و مذهبی مورد استفاده قرار می‌گرفت.
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از معاونت میراث فرهنگی، حمید فدایی اظهار کرد: عملیات حفاظت از ساختارهای معماری محوطه «تل تخت» درحالی آغاز شد که به موازات این اقدام، اصلاح شیب بندی محوطه جهت کنترل و هدایت آبهای سطحی به خارج از محوطه با کمترین میزان دخل و تصرف نیز در دستور کار قرار گرفت.
وی گفت: در شمالی ترین نقطه مجموعه بناهای پاسارگاد، تپه ای طبیعی وجود دارد که حدود پنجاه متر از سطح دشت بلندتر است، به گونه ای که باستان شناسان تاریخ گذاری های متفاوتی برای ساختارهای معماری آن تعریف کرده اند و چنانچه استروناخ اشاره می کند این مجموعه به دوران کوروش (546 تا 530 قبل از میلاد مسیح) مربوط می شود.
مدیر پایگاه میراث جهانی پاسارگاد افزود: با وجود کاوش‌های پی در پی چند دهه گذشته، تل تخت و بیرون آمدن بخش مهمی از استحکامات خشتی آن، متاسفانه این فضاها به حال خود رها شده و تحت تاثیر عوامل محیطی رو به ویرانی قرار گرفته بود به طوری که بخشهای مهمی از بقایای دیواره ها که در زمان کاوش های استروناخ مشخص بودند به دلیل نبود حفاظت، به تلی از خاک تبدیل شده بود.
فدایی تاکید کرد: با مطالعاتی که در این تپه انجام شد، از خردادماه امسال عملیات پیگردی و خواناسازی بخش هایی از ساختارهای خشتی کاوش شده در زمان استروناخ که به دلیل عدم حفاظت دچار فرسایش شده بود آغاز شد.
وی گفت: هدف اصلی این پروژه، حفاظت و مرمت ساختارهای معماری بود که به موازات این حفاظتها، اصلاح شیب بندی محوطه جهت کنترل و هدایت آبهای سطحی به خارج از محوطه با کمترین میزان دخل و تصرف در دستور کار قرار گرفت.
فدایی افزود: روش مرسوم حفاظت از این ساختارهای خشتی، اجرای دیواره خشتی حفاظتی بر روی دیواره باستانی و در نهایت کشیدن یک لایه اندود کاهگل بر روی آن است.
مدیر پایگاه میراث جهانی پاسارگاد تصریح کرد: این درحالی است که اجرای دیواره های حفاظتی و هدایت آبهای سطحی به عنوان بخشی از فرآیند حفاظت نیازمند بازدیدهای دوره ای و مراقبت و نگهداری دائمی در طول سال است که در عملیات حفاظتی فصل جاری در این باره برنامه ریزی لازم انجام شده است.