به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه خبری وزارت راه وشهرسازی؛«شهرام آدم نژاد» افزود: برای نگهداری از این شبکه باید یک نظام پایدار تامین بودجه طراحی شود. در آینده‌ای نه چندان دور در ایران نیز مانند سایر کشورهای توسعه یافته بهای خدمات تمام شده در جاده‌ها در قالب عوارض بر سوخت، خودرو و سایر عوارض تأمین کننده منافع بهره‌برداران و کاربران تأمین خواهد شد، درحالی که این هزینه‌ها در حال حاضر از بودجه عمومی کشور تخصیص می یابد.
معاون سازمان راهداری و حمل‌ونقل جادهای تصریح کرد: اگرچه در برخی از سال‌ها میزان تخصیص بودجه نگهداری راه‌ها بهتر از سایر سال‌ها بوده، اما هیچگاه این بودجه به طور کامل تأمین نشده است، لذا باید بهای خدمات به‌عنوان اساس کار خود تعریف شود.
آدم نژاد از طرح این مساله در مجلس شورای اسلامی خبر داد و گفت: این طرح در مجلس موافقان و مخالفانی دارد و اگر به سطحی برسد که در مجلس مورد پیگیری قرار گیرد در آٖن زمان می‌توان انتظار یک تغییر اساسی در سطح سرویس جاده‌ها و مساله ایمنی راه‌ها را داشت.
وی با بیان اینکه یکی از منابع تأمین منابع مورد نیاز نگهداری راه‌ها عوارض جابجایی کالا است، گفت: عوارض تن کیلومتر معادل 3 درصد هزینه حمل از کالایی که در سطح جاده‌های کشور و به طور عمده از طریق حمل و نقل جادهای صورت می‌گیرد، اخذ می‌شد که طبق مصوبه جدید شورای اقتصاد میزان عوارض به 4 درصد افزایش یافت و به سازمان راهداری و حمل و نقل جادهای ابلاغ شد و از اول شهریور ماه اجرا شده است.
آدم نژاد در ادامه بیان داشت: رئیس سازمان راهداری و حمل‌ونقل جادهای نیز برای جلوگیری از شتاب‌زدگی در اجرای این مصوبه فرصت منطقی را در اختیار صاحبان کالا و شرکت‌های حمل‌ونقل برای برنامه‌ریزی و مرور قراردادها قرار داد تا از اول شهریورماه با آمادگی کامل این طرح اجرا شود.
معاون سازمان راهداری و حمل‌ونقل جادهای با اشاره به تأثیر این مصوبه بر افزایش کرایه حمل گفت: باید توجه داشت که نرخ کرایه حمل توافقی است اما به دلیل مازاد کامیون نسبت به بار در کشور این توافق همواره رو به کمتر است.
وی در پاسخ به این سؤال که عوارض جابجایی کالا چه قدر با نرخ واقعی فاصله دارد؟ ابراز داشت: در این خصوص هدف‌گذاری صورت نگرفته است؛ اما نمی‌توان انتظار داشت که تمام عوارض حمل کالا از حمل‌ونقل جادهای اخذ شود، بلکه باید مطلوبیت حمل به سمت حمل‌ونقل ریلی تغییر یابد به‌طوری که عوارض جادهای نسبت به ریلی کمتر نباشد.
آدم نژاد بابیان اینکه بسیاری از بارهایی که در کشور حمل می‌شود بارهای ریل پسند هستند، خاطرنشان کرد: مفهوم ریل‌پسند به معنی حمل بارهای حجیم در مسافت‌های طولانی است که می‌توانند با ریل حمل شوند.
معاون برنامه‌ریزی سازمان راهداری و حمل و نقل جادهای تأکید کرد: ما باید این عوارض را از تمام کاربران جاده اخذ کنیم به طوری که فقط شامل حمل کالا نشود بلکه بخشی از آن از طریق سوخت گازوئیل دریافت شود و امیدواریم بخشی دیگر از بنزین اخذ شود.
وی با اشاره به افزایش یک درصدی عوارض حمل و نقل کالا از طریق جاده اظهار داشت: اگرچه امروز این رقم به 4 درصد رسیده است اما واقعیت این عدد باید به عدد مالیات بر ارزش‌افزوده برسد.
آدم نژاد همچنین با اشاره به نحوه اقدامات و کمکی که بخش جادهای می‌تواند برای افزایش سهم ریلی انجام دهد، گفت: فعالیت سازمان راهداری و حمل‌ونقل جادهای به‌طور غیرمستقیم می‌تواند بر افزایش سهم حمل‌ونقل ریلی در کشور کمک کند، به طوری‌که در نظر داریم عوارض حمل جادهای در مناطقی که مد حمل و نقل ریلی برای حمل حجم انبوه کالا فراهم است را افزایش دهیم.
از 220 هزارکیلومتر راه در کشور 34 هزارکیلومتر آن به راه های شریانی اختصاص دارد که بیش از 75 درصد ترافیک برون شهری را به خود اختصاص داده است.
