به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ریاست جمهوری، هیدروژن به عنوان یکی از امیدوار کننده ترین منابع انرژی پاک محسوب می‌شود. اهمیت این گاز به اندازه‌ای است که آن را سوخت قرن آینده می‌دانند. هیدروژن که راندمان احتراق بالایی دارد، برای سوختن تنها به اکسیژن نیازمند بوده و تک محصول آن آب است. لذا زمانی که به عنوان سوخت در موتورها استفاده شود، آلایندگی نداشته و می‌تواند مقدار گاز گلخانه‌ای را کاهش دهد. با وجود تمامی مزایای ذکر شده، به منظور استفاده از هیدروژن به عنوان سوخت، محدودیت‌هایی در مراحل تولید، ذخیره‌سازی و انتقال آن وجود دارد.
به گفته دکتر محمدحسن لقمانی پژوهشگر دانشگاه گیلان، گاز هیدروژن را می‌توان از دو منبع فسیلی (اکسایش جزئی نفت سنگین، فرایند رفورمینگ گاز طبیعی) و غیر فسیلی تولید کرد. اما منابع فسیلی محدود و تجدید ناپذیرند. با این وجود، درحال حاضر ٩٨ درصد از کل هیدروژن تولید شده در جهان، از سوخت‌های فسیلی به دست می‌آید. هدف از انجام این طرح، تولید درجای گاز هیدروژن از منبع غیرفسیلی است.
وی در ادامه افزود: برای دستیابی به این هدف نانوذرات مس-آهن بر پایه بور سنتز شدند تا با توجه به فعالیت کاتالیزوری خوب بتوان از آن‌ها در فرایند هیدرولیز کاتالیزوری سدیم بوروهیدرید به منظور تولید هیدروژن، به عنوان کاتالیست استفاده کرد. این نانوذرات از قیمت ارزان و روش تهیه ساده‌ای برخوردارند.
طبق نتایج به دست آمده در حضور نانوکاتالیست‌های سنتز شده، بازده تولید گاز هیدروژن افزایش بسیار چشمگیری داشته است. همچنین بعد از اتمام فرایند، تغییری در ساختار فازی نانوکاتالیست‌ها ایجاد نشده و حتی بعد از چهار مرحله استفاده همچنان 80 درصد توانایی اولیه خود را حفظ می‌کنند.
لقمانی در مقایسه‌ی سایر روش‌های تولید سوخت هیدروژن با روش به کار رفته در این طرح گفت: تقریباً اکثر روش‌های وابسته به منابع غیر فسیلی( همچون روش‌های فتوالکتروشیمیایی، بیوشیمیایی، و برقکافت آب) نیازمند مصرف نوع دیگری از انرژی مانند برق، گرما و نور جهت تولید گاز هیدروژن هستند. بنابراین ضمن در نظر گرفتن منبع غیرفسیلی، استفاده از حداقل انرژی جهت تولید بهینه و ملایم بودن شرایط تولید گاز، باید لحاظ شود. در این طرح با استفاده از نانوکاتالیست‌های سنتز شده تولید گاز هیدروژن در دمای اتاق و با راندمان بالا محقق شد.
این محقق در خصوص کاربردهای گاز هیدروژن عنوان کرد: استفاده از گاز هیدروژن محدود به پالایشگاه‌ها و صنایع عظیم پتروشیمی نیست. این گاز در صنایع غذایی، تهیه پلاستیک، پلی استر و نایلون، فرآیند هیدروژنه کردن روغن‌های خوراکی، در نیروگاه‌های برق به عنوان خنک کننده ژنراتورها، فرایند تولید آمونیاک، مواد شوینده، داروسازی‌ها و صنایع چسب نیز کاربرد دارد.
در این طرح، اثر عوامل پایدارساز مختلف با نسبت‌های مولی متفاوت، بر اندازه و ساختار نانوذرات مس-آهن و همچنین فعالیت کاتالیزوری آن مورد بررسی قرار گرفته است. از دیگر موارد بررسی شده، اثر دما بر اندازه نانوذرات بوده است. در ادامه این کاتالیست‌ها در فرایند هیدرولیز سدیم بوروهیدرید و تولید گاز هیدروژن استفاده شده و پایداری نانوکاتالیست‌ها بعد از پایان فرایند تولید گاز هیدروژن مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین از آزمون‌های XRD, FE-SEM, TEM, BET و ICP جهت بررسی نتایج قسمت‌های مختلف استفاده شده است.
دکتر محمد حسن لقمانی، پروفسور عبدالله فلاح شجاعی، اعضای هیأت علمی دانشگاه گیلان، مرتضی خاکزاد، دانش‌آموخته کارشناسی ارشد شیمی معدنی دانشگاه گیلان، در انجام این طرح همکاری داشته‌اند. نتایج این تحقیقات در مجله Energy با ضریب تأثیر 4/529 (جلد 126، سال 2017، صفحات 830 تا 840) چاپ شده است.
