جمعه ۲۳ آذر ۱۴۰۳ - 2024 December 13 - ۱۰ جمادی الثانی ۱۴۴۶
۲۴ تير ۱۳۹۶ - ۱۳:۰۷
دستاوردهای اقتصادی برجام؛

سفیر ایران در لندن خواستار آزادسازی ده‌ها میلیارد دلار از منابع بلوکه شد

سفیر ایران در لندن با اشاره به دومین سال توافق برجام، بر رفع مسدودی ده‌ها میلیارد دلار از منابع ایران و لغو تحریم‌های مالی و بانکی تاکید کرد.
کد خبر: ۱۶۴۸۵۲
به گزارش ایران اکونومیست؛ حمید بعیدی‌نژاد سفیر جمهوری اسلامی ایران در لندن به بهانه دومین سالگرد حصول توافق برجام یادداشتی را منتشر کرد که در آن بر حفظ برجام درگرو تعهد تمامی اعضا برای تحقق کامل مفاد آن، تاکید شده است.
 
در این یادداشت آمده است: امروز در آستانه دومین سالگرد حصول توافق برجام در وین هستیم، توافقی که دولت‌های جهان و دیگر اعضای جامعه بین‌المللی آن را به‌ عنوان بزرگترین دستاورد دیپلماسی در دهه‌های اخیر می‌شناسند. برجام توافقی بین‌المللی است و به یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین بحران‌های اخیر بین‌المللی پایان داد. در کنار دستاوردهای برجام برای حفظ و تقویت صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی، برجام برای ایران نیز دستاوردهای درخشانی به همراه داشته است.
 
علاوه بر تثبیت حقوق هسته ای کشورمان، برجام بسیاری از موانع رشد و توسعه اقتصادی کشور را که وضع تحریم‌ها برای کشورمان ایجاد کرده بود از سر راه برداشت که برای اهل انصاف نمونه‌های آن روشن است. برجام به تحمیل تحریم‌ها علیه ایران در حوزه‌های انرژی شامل نفت و گاز و پتروشیمی و همچنین حمل‌ و نقل چون کشتیرانی بازرگانی و کشتیرانی نفتکش و هواپیمایی و بسیاری از حوزه‌های مشابه پایان داد و آنها را لغو نمود، تحریم‌هایی که آثار عینی مخرب آن در اقتصاد ایران بسیار محسوس بوده‌اند.
 
بر اثر لغو تحریم‌های مالی، اقتصادی، انرژی، بانکی و غیره صادرات نفت و گاز ایران از سر گرفته شد، ده‌ها میلیارد منابع مسدود شده‌ی ایران در بانک‌های خارجی آزاد شدند، ناوگان هواپیمایی ایران برای اولین بار به خرید هواپیما و نوسازی خود اقدام نمود و ناوگان کشتیرانی ایران با رها شدن از فشار تحریم‌ها به شکوه گذشته‌ی خویش در حمل‌ و نقل دریایی بین‌المللی بازگشت.
 
تأثیرات مثبت برجام بر روند اقتصادی ایران باعث گشت که بعد از ده‌ها سال ایران بتواند رشد حدود ۸ درصدی را در اقتصاد تجربه کند. امید است که این روند مثبت علیرغم همه‌ حسادت‌ها و فشارها از سوی دشمنان به لطف الهی ادامه یابد. با در نظر گرفتن موقعیت ویژه‌ی ایران در سطح منطقه، برجام فرصتی استثنایی برای کشورمان جهت ایجاد روابطی راهبردی با همسایگان به‌ویژه عراق فراهم نموده است. طلیعه‌ شکست داعش در عراق و سوریه، بار دیگر به‌خوبی ثابت نمود که قدرت ایران نه ابزاری برای اعمال سلطه بر دیگر ملت‌ها بلکه عاملی برای ایجاد و تثبیت صلح و امنیت در منطقه است.
 
اگر امروز در آستانه دومین سال حصول برجام، این توافق کماکان محور توجه در سطح جهانی و منطقه‌ای است، این به دلیل محکم بودن مبانی و اصول بنیادین این تفاهم است. حتی دولت آمریکا که با روی کار آمدن خود با قاطعیت اعلام می‌کرد که به‌ محض روی کار آمدن این توافق را پاره خواهد نمود، کماکان از اقدام علیه برجام ناتوان بوده و علیرغم تمامی لفاظی ها و بدعهدی‌ها مجموعا مجبور بوده به تعهدات اساسی خود در برجام عمل کرده و رسما هم اعلام کند که تا رسیدن به یک ارزیابی دقیق به اجرای تعهدات خود ادامه خواهد داد.
 
این در شرایطی است که دولت آمریکا با وجود تمامی مخالفت‌ها، اِبایی از نقض برخی از تفاهمت دوجانبه و چندجانبه مهم نداشته و ندارد. آمریکا با وجود مخالفت‌ها احداث دیوار مرزی با مکزیک را آغاز نمود، توافق پیشین اوباما با دولت کوبا را که توافقی تاریخی خوانده شد یکجانبه نقض نمود و شدیدتر از همه به‌ طور یکجانبه از توافق تغییر آب و هوایی پاریس خارج شد.
 
رییس دولت جدید آمریکا از زمان آغاز مبارزات انتخاباتی خود شدیدترین حملات را علیه برجام آغاز نموده بود. وی برجام را بدترین تفاهم طول تاریخ خوانده و قول داده بود که آن را اجرا نخواهد کرد. اما برخلاف این لفاظی ها دولت آمریکا در چند مرحله حساس که باید تصمیماتی بسیار کلیدی برای ادامه‌ حیات برجام می‌گرفت، به تعهدات خود پایبند ماند.
 
اولین مرحله ضرورت صدور دستور دولت برای ادامه توقف اجرای آن تحریم‌هایی بود که باید رأس چهار ماه در صورت عدم صدور دستور جدید دوباره به اجرا درمی‌آمد و این بی‌شک نقض بارز برجام بود. این مقطع، مرحله‌ای بسیار حساس بود. کافی بود فقط رییس‌جمهور آمریکا با تمدید دوباره توقف اجرای تحریم‌ها موافقت نمی‌کرد، اما توافق کرد و اجرای تحریم‌ها دوباره متوقف شد.
 
مرحله‌ی دوم زمانی بود که بر اساس مصوبه قبلی کنگره آمریکا، دولت باید طی ارسال گزارشی به کنگره پایبندی و یا عدم پایبندی ایران به اجرای تعهدات خود در برجام را اعلام می‌کرد. دولت آمریکا در این مرحله نیز رسماً پایبندی ایران به برجام را به کنگره اعلام نمود. مرحله سوم تصمیم به همراهی و یا عدم همراهی با توافق جهانی در تایید اجرای اقدامات ایران در خصوص پولشویی و لذا حداقل تعلیق اقدامات محدودکننده‌ بانکی بین‌المللی علیه نظام بانکی ایران بود.
 
این اقدام با آنکه اقدامی مستقیم در رابطه با اجرای برجام نبود ولی می‌توانست اجرای برجام درصحنه‌ عمل را با چالشی بسیار بزرگ مواجه نماید. در اجلاس اخیر گروه ویژه ترتیبات مالی که با هدف اجرای مؤثر مقررات مقابله پولشویی و تأمین مالی تروریسم در والنسیا در اسپانیا تشکیل شد، دولت آمریکا نهایتاً با توافق جمعی اعضا برای تعلیق اقدامات مقابله جویانه با ایران همراهی نمود.
 
این تصمیمات دولت آمریکا با توجه به مواضعی که رییس‌جمهور این کشور در دفعات متعدد علیه برجام اتخاذ کرده از مشکل‌ترین تصمیمات دولت بوده است. اما مهم‌ترین دلیل همراهی آمریکا با جامعه‌ جهانی یکپارچگی مواضع تمام متحدین آمریکا به ویژه اروپا و اعضای دائم شورای امنیت در ضرورت حفظ برجام به‌ عنوان مهم‌ترین دستاورد دیپلماسی است و این خود ما را به این امر رهنمون می‌سازد که برجام بر پایه‌های محکمی استوار است که خود این مبانی ضامن تداوم اجرای آن باشد.
 
اما بی‌شک اجرای برجام با چالش‌های مهمی هم روبروست. با وجود آنکه دولت آمریکا به‌ طور مشخص تا این لحظه خلاف صریح تعهدات بنیادین خود اقدام نکرده است اما تداوم سیاست‌های خصمانه آمریکا در خصوص برجام به‌ نوعی حزم و احتیاط در جامعه اقتصادی و شرکت‌های بزرگ تجاری و بانک‌های بین‌المللی برای ورود به کار اقتصادی و مالی با طرف‌های ایرانی انجامیده است.
 
این وضعیت در تعارض آشکار با تعهدات دولت‌ها بر اساس برجام است، چرا که برجام که آنها را به اقدامات مؤثر برای حمایت از این تفاهم با هدف عادی ساختن روابط اقتصادی با ایران متعهد نموده است. در همین چارچوب تصویب لایحه سنای آمریکا اگر به تصویب مجلس نمایندگان و امضای رییس‌جمهور آمریکا برسد، اقدامی است که فارغ از مفاد آن‌که تعارض و یا عدم تعارض آن با برجام نیاز به بررسی دقیق‌تر دارد، بی‌شک باعث ایجاد فضایی در تعاملات اقتصادی و تجاری با ایران می‌شود که بهر روی مانع از بهره‌مندی کامل ایران از منفعت‌های برجام می شود. از دولت آمریکا و دیگر اعضای مؤثر برجام انتظار می‌رود که به هر صورتی که شده جلوی این اقدامات را بگیرند.  
 
در نهایت اینکه برجام توافقی بین‌المللی و چندجانبه است و همانطور که هیچ کشوری نمی‌تواند به‌ صورت یکجانبه نسبت به سرنوشت آن تصمیم بگیرد، حفظ آن نیز به تعهدی از سوی تمامی اعضا برای تحقق کامل مفاد آن نیاز دارد.
آخرین اخبار