به گزارش ایران اکونومیست به نقل از دیلی میل، "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) اعلام کرده است که تغییرات بوجود آمده در فعالیت‌های خورشید سبب کاهش لکه‌ها و فوران‌های خورشیدی می‌شود و در عوض پدیده‌های بلند مدت‌تر مانند حفره‌های تاجی را افزایش می‌هند که چگالی پلاسما در آنها کمتر بوده و به همین دلیل تیره‌تر به نظر می‌رسند.
براساس اعلام ناسا این حالت می‌تواند سبب تغییر در وضعیت جوی فضا شده و سامانه‌های ارتباطی و ناوبری را دچار اختلال کند.
پخش شدن زباله‌های فضایی در اثر تغییر وضعیت جاذبه مشکل بالقوه دیگر این پدیده محسوب می‌شود.
"دین پسنل"( Dean Pesnell) از محققان مرکز فضایی "گودارد"( Goddard) ناسا در رابطه با این تغییرات گفت: در حال حاضر خورشید در یک دوره 11 ساله به سر می‌برد که میزان لکه‌های خورشیدی در آن تا سال 2014 در حال افزایش بود و حال میزان این لکه‌ها رو به کاهش بوده و تا سال 2019 و 2020 به کمترین میزان خود خواهد رسید.
وی افزود: در حالت "خورشید حداقلی" تاج‌های خورشیدی عمر طولانی‌تری دارند و برای شش ماه یا بیشتر باقی می‌مانند.
تاج خورشیدی بیرونی‌ترین لایه خورشید است. در زمان قدیم تاج خورشید تنها در زمان کسوف دیده می‌شد، اما امروزه بسیاری از رصدخانه‌های زمینی و فضایی در هر لحظه قادر به دیدن تاج خورشیدی هستند. دمای تاج خورشیدی حدود یک میلیون درجه کلوین است.
در جو خورشید مناطقی وجود دارد که زمانی که میدان‌های مغناطیسی در آنها ایجاد می‌شوند می‌توانند جریان‌هایی از ذرات خورشیدی را در فضا پراکنده کنند.
زمانی که بادهای خورشیدی ناشی از این ذرات با میدان مغناطیسی زمین برخورد می‌کنند سبب ایجاد شفق قطبی و ایجاد اختلال در عملکرد ماهواره‌ها می‌شوند.
ورود خورشید به این فاز سبب می‌شود که میزان پراکنش اشعه خورشیدی به خاطر تضعیف میدان مغناطیسی این ستاره افزایش یابد و بعلاوه جو زمین کمی سردتر شده و زباله‌های فضایی مدت بیشتری در فضا باقی بمانند.
مشکل دیگری که پسنل معتقد است در پی این پدیده ایجاد می‌شود تهدیدهای زیستی برای فضانوردانی است که می‌خواهند به فضا بروند.
