به گزارش ایران اکونومیست؛ شاهین امین درباره‌ی سریال «نفس» که در شب‌های ماه رمضان با موضوعی انقلابی راهی آنتن شبکه سه سیما می‌شود، اظهار کرد: سریال «نفس» مشکل فیلمنامه دارد و در روند داستان برای مدت‌ها اتفاق‌های ویژه و دارماتیکی رخ نمی‌دهد یا اگر رخ می‌دهد اتفاق‌هایی هستند که مدام در طول داستان تکرار می‌شوند. در واقع می‌توان گفت یک دور تسلسلی در روند داستان وجود دارد. قاعدتاً وقتی می‌خواهیم داستانی با این فضای سیاسی، پلیسی و تاریخی مطرح کنیم، می‌توان گره‌های زیادی را در داستان طراحی کرد، ولی عملاً در این سریال گره‌ای وجود ندارد و آن گره‌هایی هم که وجود دارد به سادگی باز می‌شوند و با آنها بسیار ساده‌انگارانه برخورد می‌شود که خیلی باسمه‌ای است.
او ادامه داد: بازآفرینی فضاهای اینچنین در آثار نمایشی بسیار خوب است، اما باید بدانیم که چطور این کار را انجام دهیم. ظاهراً آقای سامان (کارگردان سریال «نفس») در سریال «ارمغان تاریکی» توانستند در ایجاد فضای آن دوران موفق باشند، اما به نظر می‌رسد در ایجاد فضای سریال «نفس» باز به همان شیوه تکراری بسنده کرده‌اند. معتقدم مشکل اصلی سریال «نفس» به فیلمنامه آن باز می‌گردد که پرورش نیافته است. ممکن است در طول سریال اتفاقات زیادی هم رخ دهد، اما این اتفاقات پرورش نیفتاده هستند و بسیار ساده‌انگارانه با آنها برخورد می‌شود. اگر گره‌ای در داستان به وجود آمده این گره بسیار ساده و بدون منطق حل می‌شود و به همین دلیل هم داستان برای مخاطب قابل باور نیست.
این منتقد آثار نمایشی با بیان اینکه مشخص است که برای سریال «نفس» زحمات زیادی کشیده شده است، یادآور شد: کاملاً مشخص است که به عنوان مثال زحمات زیادی برای طراحی صحنه این سریال کشیده شده است و در این راستا تصاویری را هم از ارمنستان ضبط کردند، ولی به دلیل تصمیمات مدیران سازمان پخش این تصاویر نیمه‌کاره باقی ماند و این زحمات آنها هم بر باد رفت. در کل خیلی خوب است که برنامه‌سازان برای تولید، سخت‌گیری‌هایی از این دست را برای خودشان دارند.
امین با تاکید بر اینکه پرورش فیلمنامه در یک بافت دراماتیک بسیار حائز اهمیت است، افزود: گره‌های داستان باید واقعی و قابل درک باشند و در ادامه هم گره‌افکنی‌ها نیز باید پردازش شده و قابل باور باشد، نه اینکه گره‌ها به سادگی و در یک قسمت حل شوند. مثل اینکه در روند داستان می‌بینیم که یک روز یک نفر را دستگیر می‌کنند و روز بعد از ساواک آزاد می‌شود یا اینکه پدری با سابقه سیاسی و لطمه‌ای که از این سابقه خورده است، به راحتی و فقط بعد از اندکی اصرار اجازه می‌دهد که دخترش با یک چریک ازدواج کند. در کل باید حل گره‌های داستان به گونه‌ای باشد که با منطق مخاطبان جور دربیاید.
این منتقد درخشان‌ترین برنامه تلویزیون در ماه رمضان امسال را «هزار داستان» دانست و در این باره گفت: «هزار داستان» برنامه‌ای جذاب است که حتی از بسیاری از سریال‌های سال‌های اخیر تلویزیون جالب‌تر است و حداقل در آن داستان‌های واقعی و جذابی روایت می‌شود و از طرفی هم همانند برنامه‌های دیگر نیست که بخواهد با این داستان‌های واقعی اشک مردم را دربیاورد یا اینکه با آوردن برخی از هنرمندان و ورزشکاران فقط الکی و بدون هدف مردم را نصیحت کنند؛ البته این دست از برنامه‌ها به درد دنیای این دوستان برنامه‌ساز می‌خورد، ولی به درد دنیا و آخرت مخاطبان نمی‌خورد.
امین افزود: به این دلیل برنامه «هزار داستان» موفق است که یک برنامه‌ساز درجه یک همانند آقای صفاریان‌پور پشت کار است و با دانش عمل می‌کند. این افراد وقتی برنامه‌ای تولید می‌کنند با دانش جلو می‌روند و مفید هستند. متأسفم که تعداد این دست برنامه‌سازان در سازمان صداوسیما بسیار کم است و شاید در حال حاضر تعدادشان به تعداد انگشتان دو دست هم نرسد. در این شرایط بودجه سازمان هم صرف برنامه‌های بی‌محتوا و ساعت پرکن می‌شود و فقط به درد دنیای تولیدکنندگان آنها می‌خورد و بس.
