10 اکتشاف مهم مدارگرد مِی وِن در مریخ

به گزارش ایران اکونومیست به نقل  از پایگاه اینترنتی ساینس دیلی، می ون در نوامبر 2013 به عنوان بخشی از یک ماموریت اکتشافی ناسا به فضا پرتاب شد و در سپتامبر 2014 در مدار مریخ قرار گرفت؛ این کاوشگر از آن زمان سرگرم اکتشاف در اتمسفر فوقانی مریخ بوده است.
می ون سرگرم بررسی این موضوع است که چگونه خورشید بیشتر اتمسفر مریخ را از بین برده است و سیاره ای را که احتمالا زمانی برای حیات میکروبی قابل سکونت بود، به یک جهان بیابانی بایر تبدیل کرده است.
'بروس جاکوسکی' محقق برتر از دانشگاه کلورادو در بولدر گفت: ماون اکتشافات فوق العاده ای در زمینه اتمسفر فوقانی مریخ و چگونگی تعامل آن با خورشید و بادهای خورشیدی انجام داده است. این اکتشافات به ما اجازه می دهد تا نه تنها رفتار این اتمسفر امروزی بلکه چگونگی تغییر آن را در طول زمان درک کنیم.
می ون در جریان هزار روز زمینی گردش در مدار چند اکتشاف هیجان انگیز انجام داده که 10 موردبرتر آن به شرح زیر است:
10- تصویربرداری از توزیع گازهای اکسید نیتریک و اوزن در اتمسفر مریخ. این تصویر رفتار پیچیده ای را نشان می دهد که انتظار آن نمی رفت؛ این رفتار نشان دهنده فرآیندهای دینامیکی تبادل گاز میان لایه های پایینی و بالایی اتمسفر است که در حال حاضر شناخته نشده اند.
9- برخی ذرات بادهای خورشیدی به جای این که توسط یونسفر مریخ در اطراف این سیاره منحرف شوند، می توانند به طور غیرمنتظره به اعماق لایه بالایی اتمسفر نفوذ کنند. این نفوذ به واکنش های شیمیایی در یونسفر اجازه می دهد که به ذرات شارژ شده بادهای خورشیدی در اتم های خنثی تبدیل شوند که در نتیجه می توانند به اعماق نفوذ کنند.
8- می ون اولین رصدهای مستقیم از یک لایه از یون های فلزی را در یونوسفر مریخ انجام داد. این لایه ناشی از برخورد گرد و غبارهای ورودی بین سیاره ای به اتمسفر مریخ است. این لایه همواره وجود داشته است اما با عبور دنباله دار سایدینگ اسپرینگ در اکتبر 2014 از نزدیکی مریخ، بطور چشمگیری افزایش یافت.
7- می ون دو نوع جدید شفق به نام 'diffuse' و 'proton' را شناسایی کرده است. برخلاف طرز تفکر ما در مورد نحوه تشکیل بیشتر شفق ها در زمین، تشکیل این شفق ها ربطی به میدان مغناطیسی جهانی یا محلی ندارد.
6- این شفق ها ناشی از هجوم ذراتی از خورشید هستند که از انواع مختلفی از طوفان های خورشیدی ساطع می شوند. هنگامی که ذرات ناشی از این طوفان ها به جو مریخ برخورد می کنند، می توانند نسبت وارد شدن گاز گریخته از اتمسفر مریخ را به فضا با ضریب 10 یا بیشتر افزایش دهند.
5- تعاملات میان باد خورشیدی و مریخ به طور غیر منتظره ای پیچیده است. این نتایج به دلیل عدم وجود یک میدان مغناطیسی در مریخ و وقوع مناطق کوچکی از پوسته مغناطیسی است که می توانند بر بادهای خورشیدی دریافتی در مقیاس های محلی و منطقه ای تاثیر گذارند.
4- می ون تغییر فصلی کامل هیدروژن را در اتمسفر فوقانی مریخ رصد کرد. منبع این هیدروژن در نهایت آب در لایه پایینی اتمسفر است که توسط نور خورشید به هیدروژن و اکسیژن تجزیه می شود. این تغییر غیرمنتظره است و هنوز خوب شناخته نشده است.
3- می ون از اندازه گیری ایزوتوپ ها در قسمت فوقانی اتمسفر (اتم هایی با ترکیب مشابه اما با جرم های مختلف) برای تعیین مقدار گازی استفاده کرد که در طول زمان از اتمسفر مریخ به فضا گریخته است . این اندازه گیری نشان می دهد که دو سوم یا میزان بیشتری از این گاز در اتمسفر مریخ بر اثر وارد شدن به فضا از بین رفته است.
2- می ون همچنین نسبتی از گاز را که خورشید و بادهای خورشیدی از قسمت فوقانی اتمسفر مریخ به فضا منتقل می کنند، به همراه جزئیاتی از رویه های حذف، اندازه گیری کرده است.
1- اتمسفر مریخ در طول زمان توسط خورشید و بادهای خورشیدی از بین رفته که باعث شده است آب و هوای مریخ از یک محیط گرم تر و مرطوب تر در اوایل تاریخ به آب و هوای سرد و خشک امروزی تبدیل شود.
می ون ماموریت علمی اولیه خود را در نوامبر 2014 آغاز کرد و اولین فضاپیمایی است که برای شناسایی اتمسفر فوقانی مریخ اختصاص یافته است. هدف از این ماموریت تعیین نقشی است که گازهای اتمسفری از دست رفته در فضا در تغییر آب و هوای مریخ در طول زمان ایفا کرده اند.