به گزارش ایران اکونومیست به نقل از دیلی‌میل، بنا بر اعلام ناسا، این اجرام در بحبوحه تولد سریع ستاره‌ها هستند و این موضوع موجب شده آن‌ها درخشندگی معادل 100 تریلیون برابر خورشید داشته باشند.
هابل با استفاده از گرانش کهکشان‌های عظیم دیگر که به عنوان عدسی‌های بزرگنمایی‌کننده طبیعی عمل می‌کنند، این شش کهکشان از ریخت‌افتاده را رصد کرد.
همگرایی گرانشی هنگامی روی می‌دهد که نور یک چشمهٔ درخشان بسیار دور در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری مانند یک خوشهٔ کهکشانی بگذرد و مسیرش خمیده شود. جسم میانی عدسی گرانشی نامیده می‌شود.
کهکشان‌های عظیم و فوق درخشان رصدشده بسیار نادرند و عدسی بزرگنمایی‌کننده آن‌ها را به گونه‌ای بزرگنمایی می‌کند که می‌توان جزئیات دقیق‌شان را مشاهده کرد.
تصور می‌شود هر یک از این کهکشان‌ها سالانه بیش از 10 هزار ستاره جدید تولید می‌کنند و این فرآیند آن‌ها را به درخشندگی معادل 10 تریلیون تا 100 تریلیون برابر خورشید می‌رساند.
در حالی که عدسی‌های بزرگنمایی کننده در کیهان به رصد این کهکشان‌ها کمک کردند، همزمان موجب از ریخت افتادن ظاهر آن‌ها نیز شده‌اند.
در نتیجه کهکشان‌های درخشان دارای الگوهای عجیبی از جمله داشتن حلقه و کمان هستند و برخوردهای بین کهکشان‌های عظیم هم احتمالا در از شکل افتادن آن‌ها نقش داشته‌اند.
در حالی که این کهکشان‌های باستانی با سرعت 5 هزار تا 10 هزار برابر کهکشان راه شیری ستاره خلق می‌کنند، از همان میزان گاز موجود در کهکشان راه شیری بهره می‌برند. بنابراین دانشمندان به دنبال درک عامل افزایش این سرعت غیرمعمول تولید ستاره هستند.
آن‌ها بر این باورند این کهکشان‌ها احتمالا با کهکشان‌های مادون قرمز فوق درخشان ارتباط دارند. منجمان همچنین تصور می‌کنند شکل‌گیری ستاره‌ای شاید نتیجه جریان یک گاز ورودی به این کهکشان‌هاست.
برای درک جزئیات بیشتر تیم علمی به دنبال استفاده از تلسکوپ هابل به همراه رصدخانه "گمینی" در هاوایی هستند و در آینده با در اختیار داشتن تلسکوپی مانند جیمز وب، امیدوارند بتوانند سرعت ستاره‌ها را برای محاسبه این اجرام کهکشانی اندازه بگیرند.
