نمک دریا به نمک حاصل از تبخیر آب دریا گفته می شود و به عبارت دیگر این نمک به طور مستقیم از آب دریا یا اقیانوس به دست آیند. در سال های اخیر مصرف نمک دریا از سوی افراد غیرکارشناس و غیرمسئول به مردم توصیه می شود که استفاده آن، می تواند عوارضی برای آنان داشته باشد.
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پژوهشکده علوم غدد درون ریز ومتابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دکتر حسین دلشاد افزود: نمک دریا منبع خوبی از ید نمی باشد،چون درهنگام خشک کردن نمک، ید تبخیر شده و ازدست می رود، بنابراین علاوه بر ناخالصی، میزان ید آن کم یا حتی فاقد این ماده بوده و نیاز روزانه ید بدن را تامین نمی کند.
وی گفت:درحالیکه در نمک یددار تصفیه شده، مواد زاید مانند گچ، آهک و فلزات سنگین شامل سرب و آرسنیک که برای سلامتی مضر هستند و عامل سرطانزا شناخته شده اند، جدا می شوند ولی در نمک دریا این مواد مضر همچنان وجود دارد و وقتی این املاح زیاد دریافت شوند روی جذب سایر ریز مغذی ها مانند آهن اثر می کنند و باعث کاهش جذب آن هم می شوند.
دلشاد با اشاره به اینکه یکی از مزایا و خاصیت های خوب نمک تصفیه شده یددار این است که روی طعم و مزه غذا اثری ندارد، اظهار کرد: نمک دریا به خاطر داشتن املاح دیگر روی طعم غذا اثر می گذارد. درصورتی نمک دریا می تواند مصرف خوراکی داشته باشد که در قالب استانداردهای موجود، مجوز تولید و پروانه ساخت از وزارت بهداشت گرفته باشد.
وی گفت: برای حفظ ید در نمک یددار، باید آن را در مدت کمتر از یک سال مصرف کرد، آن را دور از نور و رطوبت و در ظرف های در بستهٔ پلاستیکی، چوبی، سفالی یا شیشه ای تیره نگهداری کرد. همچنین هنگام پخت غذا، بهتر است نمک در انتهای پخت اضافه شود تا ید آن تا حد امکان حفظ شود.
