پروژه شبکه فیبر نوری مجموعه تاریخی تخت جمشید با اعتبار 2 میلیارد ریال به بهره برداری رسید.
کد خبر: ۱۶۰۰۷۸
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، پروژه ایجاد و بهرهبرداری از شبکه فیبر نوری در مجموعه تختجمشید به رسیدن به توسعه پایدار در زمینه مخابراتی و حفاظتی و اطلاع رسانی کمک زیادی خواهد کرد. بنا به این گزارش، کابل کشی فیبر نوری 24 کُر، به متراژ بیش از 2 هزار متر هفت نقطه از این مجموعه را تحت پوشش قرار داده است. بر اساس نیازسنجی در محوطه تخت جمشید، نقاط هفتگانه عبارت از پارکینگ، یگان حفاظت، گیت ورودی، کاخ تچر و هدیش، کاخ آپادانا، دروازه ملل و درب شیشهای و دیدهبانی هستند که تعدادی از سیگنالها از طریق فیبر نوری به این مناطق انتقال می یابند. با توجه به اینکه تمام هفت نقطه در فضای باز قرار دارند، از رکهای Outdoor استفاده شده که ضد گرد و غبار و دارای دماسنج دیجیتال برای خاموش و روشن کردن فن هاست. همچنین به منظور استفاده حداکثری از پهنای باند فیبر نوری برای انتقال تصاویر و شبکه از مدیاکانوِرتورهای گیگابایتی استفاده شده است. مزیّت استفاده از فیبر نوری در انتقال سیگنالهای مختلف که بدون هیچگونه تأخیر و افتی همراه است، برداشتنِ گامی مؤثر در ارتقای سیستم ارتباطی و حفاظتی مجموعه است. با ایجاد و بهره برداری از شبکه فیبر نوری با مزیتهایی چون پهنای بسیار وسیع، افت و نویزپذیری و حفاظت الکترونیکی که تجهیزات پایهای آن با تغییرات جوی دچار خلل یا نوسان میشد، مرتفع میشود. از دیگر قابلیتهای افزوده به این سیستم انتقال صوت است که یک رک صوتی حرفهای که شامل یک میکسر با شش ورودی میکروفن و دو ورودی Aux با قابلیت تنظیم صدا به صورت «بم ـ زیر» است و به همراه یک سلکتور با 10 زون استفاده شده است. تمام محصولات و ادوات موردنیاز اجرای این پروژه ساخت ایران است و 20 تا 30 سال قابلیت استفاده دارد. تخت جمشید یا پارسه نام یکی از شهرهای باستانی ایران در جنوب است که طی سالیان پیوسته، پایتخت باشکوه و تشریفاتیِ پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بودهاست. تخت جمشید در شمال شهرستان مرودشت، شمال استان فارس (شمال شرقی شیراز) جای دارد. این مکان تاریخی از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شده ایران در میراث جهانی یونسکو است.