به گزارش ایران اکونومیست؛ ارژنگ امیرفضلی بیشتر به عنوان کمدین شناخته می‌شود، گرچه در سال‌های اخیر حضورش در سینما و تلویزیون کمرنگ‌تر از گذشته شده است اما کارنامه کاری‌اش پر از فیلم و سریال‌هایی است که در ژانر کمدی ساخته شدند. او از تیم بازیگران «ساعت خوش» مهران مدیری بود که قبل از آن در «پرواز 57» هم با مدیری سابقه همکاری داشت اما این همکاری بعد از مدت کوتاهی قطع شد. سریال «محله گل و بلبل» با بازی امیرفضلی در ایام نوروز از شبکه دو پخش شد، کاری که ویژه گروه سنی کودک است و این بازیگر علاوه بر تجربه بازی، در زمینه کارگردانی برای این گروه سنی نیز فعالیت‌هایی داشته است. او اسفندماه سال گذشته نیز به دلیل بیماری گوارشی مدتی در بیمارستان بستری شد و تحت عمل جراحی نیز قرار گرفت، بعد از ترخیص از بیمارستان و سپری شدن دوران نقاهت این روزها حالش بهتر شده است.
مخاطبان تلویزیون و سینما شما را به عنوان بازیگر طنز می‌شناسند و انتظار داشتند بعد از دوره‌ای از فعالیت تان در کارهای طنز شما را در این زمینه باز هم ببینند، اما این اتفاق نیفتاد. چرا؟
واقعیت این است که کسی به من زنگی نزد و پیشنهادی برای بازی نداد که مثلا سر فلان کاربیا که من بخواهم قبول کنم یا نه. در این سال‌ها فقط یکسری افراد دورهم جمع بودند و کار می‌کردند و هنوز هم کار می‌کنند.
حتی شما با مهران مدیری هم همکاری‌تان را قطع کردید؟ خودتان خواستید مسیر بازیگری‌تان تغییر کند؟
نه اینطور نبوده، قبلا زنگ می‌زدند، می‌رفتیم و دور هم کار می‌کردیم اما بعد از مدتی دیگر اتفاقی نیفتاد و هر کسی به سمت کار خودش رفت. من هم دیدم دیگر نه کسی پیگیر است و نه پیامی نه خبری. فقط می‌دیدم یکسری آدم کار می‌کنند.
طنز و کمدی در تلویزیون در سال‌های پیش پرطرفدارتر بود و بیشتر دیده می‌شد اما هر چه جلوتر آمدیم استقبال مخاطبان هم از کارهای طنز کمتر شد. دلیل این اتفاق به نظر شما چیست؟
به این دلیل که روی تکرار مکررات افتادند و مثلا اگر کاری در گذشته کرده بودند که در برهه‌ای جواب داده بود باز هم آن تکرار می‌کردند و فکر می‌کردند برای مردم هنوز هم جذاب است. اصلا نمی‌دانم اسم کمدی‌های که این روزها ساخته می‌شوند را چه بگذارم، اوضاع تلویزیون که در عرصه طنز و کمدی رو به شدن خراب است. کارهایی که ساخته می شوند نه اسمشان کمدی بزن و بکوب است نه کمدی موقعیت هستند. همین سبک هم روی تکرار افتاد و بیننده را خسته کرد. الان چند سالی است که دیگر پای هیچ خلاقیتی در میان نیست و انگار هر چی داشتند ته کشیده و دیگر کشش ندارد مورد جدیدی را وارد کار کنند و سبکی دیگر را به نمایش بگذارند. کارها همان‌ها هستند فقط دکورها عوض می‌شوند.
در ایام نوروز در سریال «محله گل و بلبل» که کاری برای گروه سنی کودک بود را بازی کردید، دغدغه شخصی‌تان بود که در کار کودک بازی کنید؟
من پیش از این سریال هم در کارهای کودک هم در سینما و هم در تلویزیون کار کردم. حتی تجربه‌ای که به شکل و شمایل این سریال نزدیک باشد هم در کارنامه‌ام داشتم و اتفاقا کار کودک هم دوست دارم. من حتی در زمینه خردسال هم تجربه داشتم.
یکی از مشکلاتی که در زمینه کار کودک وجود دارد جدی گرفته نشدن‌اش از سوی مسئولان و سازندگان است، شاید به همین خاطر است که الان در بین همه شبکه های تلویزیون تنها یکی دو برنامه برای این گروه سنی به چشم می‌خورد. حتی سهم شبکه کودک هم پخش چند انیمیشن است که بیشترشان هم خارجی است. چرا برنامه‌های کودک در حاشیه قرار می‌گیرند؟
اوضاع کار کودک روز به روز بدتر شد، متاسفانه برای ساخت کارهای کودک بودجه مناسبی درنظر گرفته نمی‌شود و به همین دلیل کار خوبی هم ساخته نمی‌شود. همیشه شرایط اینطور بوده و الان که دیگر خیلی بدتر شده. حتی همین سریال «محله گل و بلبل» هم با هزار جور سختی و بدبختی سرپا نگه داشته شده است.همه این بی توجهی‌ها به عقیده من از سرندادن و نبودن بودجه است.
فکر نمی‌کنید دغدغه برنامه‌سازان هم تا حدودی نسبت به قبل کمرنگ تر شده است؟
برنامه‌ساز هر چقدر هم دغدغه داشته باشد و دوست داشته باشد در این عرصه کار کند دستش بسته است. وقتی به کاری که می‌خواهد بسازد بودجه‌ای تعلق نمی‌گیرد چطور می‌تواند کار کند؟ درباره بازیگران هم همینطور است، من خودم شخصا از کار کودک لذت می‌برم اما یک کارگردان باید بتواند برای طرحی که در نظر دارد، ابتدا بودجه بگیرد بعد بیاد و از عوامل و بازیگران دعوت کند.
سریال «محله گل و بلبل» چه ویژگی داشت که دوست داشتید در ان حضور داشته باشید؟
یکی از ویژگی‌های این سریال حس و حال مجموعه است، آدم‌هایی که در این محله زندگی می‌کنند خیلی دوست داشتنی‌اند و حس زندگی در این سریال جریان دارد. من برخلاف عده‌ای از بازیگران گاردی نسبت به کار کودک ندارم. البته کار کودک را باید بلد باشی، چون اگر بلد نباشی باید بتوانی به جرات بگویی من خیلی بازیگر خوبی هستم، همه هم من را می‌شناسند و در سینما هم نامبروانم ولی می‌دانم که پایم را در کار کودک بذارم نمی‌توانم از پس آن بربیایم و این موضوع هم برای خودم بد است و هم برای کاری که قرار است در آن بازی کنم. کار کودک یکسری ریزه کاری دارد که باید بلد باشی چه کار کنی. اما این سریال خوب بود، کارگردان این مجموعه کارگردان کاربلدی است که با هم تعامل داشته باشیم و اگر من پیشنهاد شیرین و خوبی که در راستای کار و بهتر شدنش بود، می‌دادم را می‌پذیرفت. اساسا بازیگری کاری جمعی است، درست است که من بازیگر در یک فیلم یا سریال در نهایت باید به فکر ایفای نقشی که برایم در نظر گرفته شده است باشم اما کار من در کلیت مجموعه و برعکس شرایط و موقعیت مجموعه روی کار بازیگر تاثیر می‌گذارد. ضمن اینکه من به عنوان بازیگر معمولا در کارهایم بداهه پردازی دارم مگر اینکه کارگردان با آن مخالفت کند. از طرف دیگر داریوش فرضیایی یکی از شاخص‌ترین افرادی است که در تلویزیون در زمینه کار کودک فعالیت می‌کند، وقتی چنین کسی در چنین برنامه‌ای حضور دارد صد در صد به عنوان بازیگر تشوق می‌شوی که تو هم در آن باشی.
شما خودتان هم فرزند دارید که مخاطب کارهای کودک باشد؟
بله یک پسر 5 ساله دارم.
سریال‌های شما مخصوصا آنهایی که در ژانر کودک هستند را می‌بیند؟
بله، سری قبلی «محله گل و بلبل» را هم که من در آن بازی می‌کردم با دقت می‌دید و دوست داشت، الان هم می‌بیند و خیلی خوشش می‌آید. فضای کلی سریال و عمو پورنگ را هم خیلی دوست دارد. البته چون خیلی شیطان است یک جا بند نمی‌شود مدام می‌رود و می‌آید اما برنامه را می‌بیند.
