به گزارش ایران اکونومیست؛ محققان برآورد کرده‌اند اقدامات دولتی برای کنترل مصرف نمک از طریق سیاست‌هایی همچون اطلاع‌رسانی عمومی و توافقات صنعتی نسبت به ظرفیت تاثیرگذاری که این سیاست‌ها در کاهش مرگ و میر و معلولیت‌ها دارند، واقعا مقرون به صرفه بوده و هزینه قابل توجهی ندارد.
به گفته محققان، وجود مقدار بالایی نمک در رژیم غذایی موجب صدها هزار مورد مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی ـ عروقی می‌شود که قابل پیشگیری هستند.
بیماری‌های قلبی ـ عروقی دلیل اصلی مرگ و میر در سطح جهان است به طوری که از هر سه نفر به مرگ یک نفر منجر می‌شود. همچنین به طور کلی فشار خون بالا فاکتور خطرزای اصلی در بروز بیماری‌های قلبی ـ عروقی و به طور خاص حمله قلبی و سکته مغزی است.
کاهش سدیم مصرفی به طور چشمگیری سطح فشار خون را در بزرگسالان پایین آورده و به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی کمک می‌کند. سدیم تنها در نمک وجود ندارد و می‌توان آن را در انواع غذاها از جمله نان، شیر، تخم‌مرغ، گوشت و خوراکی‌های فرآوری شده مشاهده کرد.
در این مطالعه محققان به بررسی تاثیرات و هزینه‌های اجرای برنامه‌های کاهش مصرف سدیم که تحت حمایت دولت‌ها در ۱۸۳ کشور جهان انجام می‌شوند، پرداختند. همچنین اطلاعات مربوط به مصرف سدیم، سطح فشار خون، تاثیرات سدیم بر فشار خون و تاثیر فشار خون بر بیماری‌های قلبی ـ عروقی و نرخ بیماری قلبی ـ عروقی مورد استفاده قرار گرفت.
برنامه‌های دولتی که به منظور کاهش ۱۰ درصدی مصرف نمک در مدت ۱۰ سال طراحی شده می‌تواند نزدیک به شش میلیون از سال‌های زندگی را که در حال حاضر سالانه به دلیل بیماری‌های قلبی عروقی از بین می‌روند حفظ کند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، مجموع تاثیرگذاری مداخلات بر اساس اقدامات اخیر در انگلیس و ترکیه است که نشان می‌دهد چنین برنامه‌های حمایت شده توسط دولت می‌تواند مصرف نمک را در مدت یک دهه حداقل ۱۰ درصد کاهش دهد.
انتهای پیام
